2010eko Munduko Txapelketa Australian izan genuen, Geelong-en. Lehen aldia izan da, eta gaur egunean txirrindularitzak jasaten duen globalizazioaren adibide garbia izan dugu. Contadorren ustezko positiboak eta Irungo azpizuna notiziak izan genituen Munduko Txapelketa erdian, eta nola hala, lasterketak berak baino garrantzi handiagoa lortu zuen zenbait komunikabidetan.
Hala ere, gu lasterketaren analisian buru-belarri sartuko gara. 2009ko urtean Mendrision bezala, Cancellara suitzarra zen Geelong herrian jokatu ziren Munduko Txapelketan bi lasterketak irabazteko faborito bakarra. Izan ere, urtero bezala, bera zen hautagai nagusi eta bakarra erlojupeko txapelketa irabazteko. Eta ez zuen hutsik egin. Ez zen sorpresarik izan. Errez irabazi zuen, inongo zalantzarik utzi gabe, eta bere laugarren txapelketa lortu zuen lasterketa honetan. Millar britainiarra eta Martin alemaniarrak lagundu zioten podiumean, biak minututik gorako aldearekin. 2010a urte borobila izan da suitzarrarentzat, apirilean iparraldeko bi monumentuak irabazi ostean (eta nola irabazi gainera) urtea ezin hobeto bukatu zuen. Velo d’Or saria jaso du ordainetan, urteko txirrindulari onenaren errekonozimendua alegia. Hor geratuko ziren hala ere honen garaipen bikoitzeko ahaleginak, izan ere, eliteko lasterketa nagusian garaipenetik oso urruti geratu zen. Continue reading “2010ari errepasoa (XVII): Hushovd, Cancellara eta gazteen dizdira”
Ardenetako Hirukoa Apirileko 8 egunetan goi mailako hiru lasterketa batzeagatik da ezaguna. Tropeleko txirrindulari garrantzitsuenak belgikar eta herbeheretar lurraldeetan izaten diraLiège -Bastogne-Liège monumentua lehiatzen eta hau aprobetxatuz Amstel Gold Race eta Flèche-Wallone lasterketetan ere maila izugarria izaten da.
Normalean itzuli handiak lehiatzen izaten diren txirrindulari gehientsuenak punta-puntan izaten dira lasterketa hauetan, mendatetxoz josiak baitaude ibilbideak. Honek, beti ere, ikusmin puntu berezi bat ematen dio lasterketari.
Aurtengoan hala ere gure artean ikusmin berezi bat piztu da lasterketa hauetan, izan ere, Tropela.net-eko sailkapen nagusirako puntuagarriak izan baitira. Beraz, kinielak tentuz egiteaz gain adi-adi izan zen euskal txirrindularitza zalegoa 8 egun horietan zehar, oraindik eta gehiago, Eyjafjallajokull sumendiak Europa ia guztia kolapsaturik utzi zuela gogoratuaz. Hegazkinen hara norakoak galarazita, txirrindulari garrantzitsu asko ez ziren iritsi harberetako lehen zitara, eta honek kiniela egiterako orduan oraindik buruhauste gehiago ekarri zizkigun…
Lasterketei helduaz, lehena Amstel Gold Race izan zen. Esan bezala, txirrindulari garrantzitsu asko falta ziren, baina nire aburuz aurtengo oilar nagusienetakoa den Gilbertbaloiak gailentzea lortu zuen.
Hiru egun geroagoHuyko maldatzarra bi aldiz igotzen duten Flèche-Wallone izan genuen. Oraingoan bai, txirrindulari guztiak bertan izan ziren. Contador, Antonedo eta Valverdek autoz egin behar izan zituzten bi egun horietan Belgikarainoko bidea, baina nekea ez dakit ba asko igarri zuten, batzuk ez behintzat. Aurrekoan izan ez zen lez, oraingoan nahiko lotuta joan zen lasterketa, eta azken malda izango zen erabakigarria.
2010 urteko Euskal Txirrindularitzako momentu garrantzitsuenetako bat izan zen niretzat Huy-ko maldarako sarrera. Euskaltel-Euskadi taldea, tropelari tiraka, Igor Antonen aukerak baliatu nahian udaberriko klasika handi batean, orain arte inoiz ikusi gabekoa. Honelako bukaerak oso ondo etortzen zaizkio galdakarrari, eta halaxe erakutsi zuen. Gaztela-leongo lasterketan bi gizonik indartsuenak izatetik zetozen bera eta Contador, eta laster joan ziren metro batzuekin aurrera. Atzetik hiru gizon oso gertutik: Nibali, Rodríguez eta Evans. Baina Huyko aldapa luzea egiten da, eta honelako lasterketetan esperientzia falta sumatu zitzaien. Azken metrotan Rodríguezek eta Evansek pasatu zituzten, eta azkenean ortzadar maillota soinean zeraman australiarrak sekulako garaipena lortu zuen.
Txirrindularitzaren egun bakarreko lasterketa zaharrena da Liège-Bastogne-Liège. 1892an izan zen lehen edizioa, eta txirrindularitzako 5 monumentuetako bat da. Txirrindulari askorentzat urteko helburu nagusietan izaten da, Frantziako Tourra edo Munduko Txapelketaren pare. 260 Km inguruko ibilbide gorabeheratsua, sorpresarako betarik ez da izaten normalean.
La Roche aux Faucons mendatean Schleck anaiek goitik behera hautsi zuten lasterketa. Gazteenak errepikatu nahi zuen 2009ko garaipena. Gizonik indartsuenak aurreko taldean bildu ziren era honetan: luxenburgotarrekin batera, Contador-Vinokourov, Rodriguez-Kolobnev, Nibali-Kreuziger, Valverde, Evans, Gilbert eta Anton. Berriro ere indartsuenak zirela erakutsiz.
17Km falta zirela eraso erabakigarria eman zuen Astana taldeko ile horiak. Honekin batera Katusha taldeko errusiarra joan zen, eta atzetik Gilbert, Valverde eta Evans. Aurreko bi lagunak atzeko hirukotearen aurka. Eta askotan gertatzen ohi denez, aurrean lanean gogor eta atzeko hiru oilarrak elkarri mokoka. Halaxe iritsi ziren azkeneraino bi Alexander-ak. 260Km eta gero, 500 bat metro falta zirenean, azken aldapatxoaz baliatuz Vinokourovek bere txirrinduko garapenean pare bat hortz jaitsi eta segundotxo batzuk irabazi zituen. Nahikoak izango zituen. Atzetik Valverde nagusitu zen esprintean Alexander hirukotea osatuz podiumean.
Harbideetan barrena kilometro ugari egin behar izaten dituzte txirrindulariek eta gainontzeko probetan ikusi ohi ez ditugun imajinak ikusteko parada izaten da. Aurtengoan bi gizonen arteko lehia estua espero zen aurreko probetan (E3-Prijs Harelbeke, Omloop Het Nieuwblad) ikusitakoaren arabera, eta halaxe izan zen gainera azkenean: Boonen flandriarraz eta Cancellara suitzarraz ari naiz.
Hurrengo bi postetan saiatuko gara bi lasterketak laburbiltzen.
Lehenari begira, harbideez osatutako paretengatik da ezaguna Flandriako Itzulia. Txirrindulari indartsuen erreinua da hura, aldapa tente baina motzak non hanketako indarrak bakoitza bere lekuan jartzen duen. Flandriako erreinuak etxeko mutila ikusi nahi zuen gailentzen, Boonen, baina ez zen dena nahi bezala suertatu.
Molenbergeko maldan gora, bere taldekide Breschelen zulatu baten ostean, Cancellarak aurrera jo zuen indartsu eta tropela guztiz hautsi zen. Boonen bakarrik izan zen jarraitzeko gai. Atzetik koska bat beherago, Gilbert, Leukemans, Flecha eta gainontzekoak.
Omega-Pharma Lotto eta Vacansoleil taldeak saiatu ziren arren, aurreko bikoteko suitzarrak berak bakar bakarrik ez zuen abantaila bertan behera erortzen utzi, izan ere flandriarrak ez zion asko lagundu Devolder taldekidearen aitzakian.
Leberg eta Berendrieseko maldak batera pasa zituzten, bi gizonik indartsuenak zirela erakutsiz. 15Km faltan, flandriarrez jositako Kapelmuur ospetsuan gora, Cancellarak 5. martxa sartu eta atzean utzi zuen Boonen, %19ko portzentajeko maldak eserlekutik altxa ere egin gabe. Indar erakustaldi itzela.
Handik aurrera erlojupeko bikaina suitzarrarena. Bere herrialdeko bandera eskuan zuela iritsi zen helmugara, bere hirugarren monumentua zen.
Txirrindularitzako 5 monumentutako lehena da Milanotik hasi eta Sanremon bukatzen den udaberriko egun bateko proba garrantzitsu hau. Ia 300 km-tako ibilbidea, eta bukaeran batik bat, oso gorabeheratsua, Cipressa eta Poggio-ko mendatetxoak helmugatik oso gertu dituztelarik. Sprint-ean bukatzeko traza haundiak dituen lasterketa, baina bi mendatetxo horietan tropel aurrean ezinbestean egon beharrekoa.
Freirerentzat proba aproposa dirudi, ezta? Ba baietzkoa esan beharko, hirugarren aldiz Italiako egun bateko probarik garrantzitsuena (Lonbardiako Giroaren baimenarekin) poltsikoratu bait zuen Martxo aldera.
Aurtengo lasterketan buru belarri sartuaz, esan beharko hastapena ohi bezela ihesaldiez adornatuta izan zela, guztiak ere tropelaren kontrolpean. Poggio-ko mendatetxora iristean, gizonik garrantzitsuenak tropel buruan ikusi zitezkeen: Garzelli, Gilbert, Scarponi… baina baita lasterketa sprint-ean iristeko erreguka zebiltzan gizonak ere: Bennati, Hushovd… eta non zen ba Freire?? Hortxe tropeleko 10-15 postu horretan, erne-erne. Flandiar kazetariak ikusi zutenean irribarre egiten dute (4:10 min gutxi gora behera), zerbait bazekiten bederen…
Rogers-en erasoak tropela luze-luze jarri zuen, eta hortik aurrera guda basatia, bai aldapan gora baina baita aldapan behera ere: Pozzato, Nibali, Cancellara… Tropeleko txirrindulari indartsuenak bakarkako borroka bikainean. Atzera begiratzerk ez zegoen. 3 km faltan Nibaliren eraso bikainari Pozzatok oraindik indartsuago erantzun zion, garapen haundi eta indartsuak ederki mugitzeko gai dela aldarrikatuz.
Bazirudien eraso erabakigarria izan zitekeela, baina Bennatiren garaipen gosea asetu nahi zuen Liquigas taldeak bertan behera bota zuen italiar txapeldunaren ahalegina. Tropela erabat luzatuta, eta gizonik azkarrenak leku ona topatu nahian: Hushovd, Boonen, Petacchi… Baina Bennatiren gurpila nork izango eta Freirek. Azken kilometro t’erdia italiarraren gurpilean egin ostean eroso iritsi zen sprint-era eta hor inor baino azkarragoa izan zen. Ez flandiar ahaltsua (bigarren azkenean), ez italiar zaharra (hirugarren), ez ziren Freireri itzala egiteko ere gai izan.
Eskuak hirugarren aldiz gora beraz Rabobank taldeko txirrindulariak.
Ez dira asko marka hau gainditzen dutenak, kasuko Eddy Merckx (7 aldiz) edo eta Erik Zabel (4 aldiz). Nabarmen gelditzen da beraz Torrelavegako txirrindulariaren balentria. Eta are gehiago gaur egungo txirrindularitza kontrolatu honetan ia taldekiderik gabe ibiltzen dela kontutan izanda.
Philippe Gilbertek irabazi du Lonbardiako Giroa, bigarrenez jarraian. Omega Pharma Lottoko txirrindulari belgikarra sasoi bete-betean iritsi da denboraldiko azken txanpara. Espainiako Vueltan bi etapa poltsikoratu zituen; Munduko Txapelketan jo eta ke aritu zen, nahiz eta azkenean saririk jaso ez; aste honen erdian Piamonten gailendu zen eta orain, Lonbardian aldaba jo du. Oporren aurreko azken proba garrantzitsuenean erakustaldia emanda irabazi du, gainera.
Berez, oso lasterketa gogorra izaten da Lonbardiako Giroa, 260 kilometroko ibilbidea baitu, aldapaz josita gainera. Aurten eguraldi makurrak are gogogrragoa bihurtu du proba. Negu giroa izan da; euria gotik behera eta ondorioz, ziklistak blai eginda iritsi dira helmugara.
Besteak beste, Albasinik, Viscontik, Mollemak, Gusevek edota Haimar Zubeldiak gatza eta piperra jarri diote probari, harik eta oilarrek aurrera egin duten arte. Azken mendateetako bateko jaitsiera labainkorran, Gilbert eta Scarponi geratu dira bakarrik aurrean, Nibali erori egin delako. Vueltako irabazlea atzeko taldetxoan geratu da; Nibalirekin ziren, besteak beste, Euskaltel Euskadiko Mikel Nieve eta Samuel Sanchez.
Donostiako Klasikoan maiz gertatzen den bezala, ihesaldian dabiltzanen atzeko multzoko kideek ez dute elkar ulertzen, eta aurrekoek tartea zabaltzen dute. Gilbertek eta Scarponik elkarrekin igo dute azken aldapa, eta belgikarrak, gaina harrapatzeko metro gutxi falta zirela, atzean utzi du Scarponi. Ustekabea izan da, hain justu kontrakoa espero zitekeelako, hau da, italiarrak Gilbert atzean uzteko jotzea, bestela jai zeukala jakitun. Hala ere, usteak erdi usted. Gilbertek bakarrik egin ditu helmugara bitarteko bost kilometroak eta euripean iritsi da helmugara. Pablo Lastras hirugarren iritsi da, eta Mikel Nieve zazpigarren . Bejondeiola!
RadioShackeko bi euskal txirrindulariek, Haimar Zubeldiak eta Markel Irizarrek, ezin izan dute proba amaitu.
Hala ere, gu lasterketaren analisian buru-belarri sartuko gara. 2009ko urtean Mendrision bezala, Cancellara suitzarra zen Geelong herrian jokatu ziren Munduko Txapelketan bi lasterketak irabazteko faborito bakarra. Izan ere, urtero bezala, bera zen hautagai nagusi eta bakarra erlojupeko txapelketa irabazteko. Eta ez zuen hutsik egin. Ez zen sorpresarik izan. Errez irabazi zuen, inongo zalantzarik utzi gabe, eta bere laugarren txapelketa lortu zuen lasterketa honetan. Millar britainiarra eta Martin alemaniarrak lagundu zioten podiumean, biak minututik gorako aldearekin. 2010a urte borobila izan da suitzarrarentzat, apirilean iparraldeko bi monumentuak irabazi ostean (eta nola irabazi gainera) urtea ezin hobeto bukatu zuen. Velo d’Or saria jaso du ordainetan, urteko txirrindulari onenaren errekonozimendua alegia. Hor geratuko ziren hala ere honen garaipen bikoitzeko ahaleginak, izan ere, eliteko lasterketa nagusian garaipenetik oso urruti geratu zen. Continue reading “2010ari errepasoa (XVII): Hushovd, Cancellara eta gazteen dizdira”
Lasterketei helduaz, lehena Amstel Gold Race izan zen. Esan bezala, txirrindulari garrantzitsu asko falta ziren, baina nire aburuz aurtengo oilar nagusienetakoa den 
17Km falta zirela eraso erabakigarria eman zuen 
Harbideetan 
Txirrindularitzako 
Ez dira asko marka hau gainditzen dutenak, kasuko 
Philippe Gilbertek irabazi du Lonbardiako Giroa, bigarrenez jarraian. Omega Pharma Lottoko txirrindulari belgikarra sasoi bete-betean iritsi da denboraldiko azken txanpara. Espainiako Vueltan bi etapa poltsikoratu zituen; Munduko Txapelketan jo eta ke aritu zen, nahiz eta azkenean saririk jaso ez; aste honen erdian Piamonten gailendu zen eta orain, Lonbardian aldaba jo du. Oporren aurreko azken proba garrantzitsuenean erakustaldia emanda irabazi du, gainera.
