Marrazki bizidunetako txirrindulariari, agur

Tourrerako kiniela egin duzuen askok Voeckler aukeratuko zenuten, ziur. Bada, ziurrenik, Tourra izango da Direct Energie taldeko txirrindulari borrokalariaren azken lasterketa. Joan den urtean iragarri zuen Tourra eta gero erretiroa hartuko zuela. Eta haren falta sumatuko dugu, ez izan dudarik. Egiari zor, ez du beste munduko garaipen zerrendarik. Hala, ez du klasiko handirik irabazi, ezta ortzadar maillotarik ere. Dena dela, bitan izan da Frantziako txapeldun (2004ean eta 2010ean), lau etapa irabazi ditu Frantziako Tourrean eta mendiko maillota etxeratu zuen 2012an. Bada zerbait… Continue reading “Marrazki bizidunetako txirrindulariari, agur”

Trena bizitzan behin pasatzen da bakarrik (edo ez)

Doumolin

Trena bizitzan behin bakarrik pasatzen dela esan ohi da. Batzuetan, esaera betetzen da eta beste batzuetan, esaera askorekin gertatzen den bezala, ez. Duela bi urte, Mikel Landak Giro paregabea egin eta podiumean bukatu zuen-Contador eta Aru taldekidearen atzetik-. Zale askok pentsatu zuten urte hartako txirrindulari indartsuena izan zela -erakustaldiak eman zituen mendiko etapetan- ondorengo urtean maglia arrosa etxeratu behar zuela. Zoritxarrez, Skyko txirrindularia gaixotu zen 2016ko Giroa hasita zegoela, eta proba utzi behar izan zuen. Adio ilusioei di-da batean. Aurten ere, ikuskizun zegoen, baina eroriko malapartatu batek ezer ezean utzi zuen bere itxaropena, eta baita zale askorena, noski. Lortuko al du Mikel Landak Giroa edo beste itzuli handi bat irabaztea? Gaztea da oraindik -27 urte-, baina faktore askok bat egin behar dute horrelako lasterketa bat irabazi ahal izateko: sasoi betean egotea, aurkariak horren ondo ez egotea, zorte txarrak inori eragitekotan besteei eragitea, eguraldia bera -aurtengo Giroan euria egin al du?- .

Landa izan genuen indartsuena duela bi urte eta iaz, Kruijswijk. Herbeheretarrak zur eta lur utzi gintuen, eguna joan eguna etorri, gero eta sendoago baizegoen, Nibali bera gogaitzeraino. Harik eta izotz puska baten kontra joan zen arte, itzulia bukatzeko pare bat etapa zail gelditzen zirenean. Kruijswijkek ez zuen amore eman eta Milanera iritsi zen, baina Giroak ihes egin zion. Iazkoa ikusirik, Lotto-Jumboko ziklista faboritoen artean zegoen Italikao Itzulia hasi aurretik, baina azken aurreko etapan, ondoezik, etxerako bidea hartu du. Haren kasuan ere zaila da jakitea goia jo ote zuen pasa den urtean.

Dumoulinen kasua kontrakoa da. Duela bi denboraldi Espainiako Vueltak hatz artean ihes egin zion azken aurreko etapan. Nork eta Aruk kendu zion. Nork eta Giroak izandako hutsunerik handienak -zendutako Scarponi ere gogoan, noski-. Batek daki zer gertatuko zen Aruk parte hartu izan balu, baina teorian behintzat oso kate motzean lotu beharreko beste aurkari bat izango zen Dumoulinentzat, kontrario gehiegi akaso Milanera onik iristeko. Kontuak kontu, herbeheretarrak trena bere aurretik bigarren aldiz igarotzen ikusi du, eta oraingoan bai, ondo heldu dio. Bidaia on, Tom!

Argazkia: Univision

Klasikoak, klasikoan

Valverdek bosgarren aldiz irabazi du Fleche-Wallonne klasikoaJoan den igandean, txirrindularitza zale bat baino gehiago ia maitemindu ginen Amstel Gold Race lasterketarekin. Batez ere, azken 40 kilometroak zirraragarriak izan zirelako. Cauberg aldapa mitikoa ez zen lasterketa amaiera, baina azken kilometroetako profilak, aldapari aldapa, ikuskizun ederra eskaini zigun. Fleche-Wallonen, ordea, ikuskizuna apalagoa izaten da. Huyko hormak ez du ustekabeentzako tartetik uzten. Jungels izan da gaur azken kilometroetan ausartena eta Luxenburgoko ziklista garaiak lehen postuan igaro ditu Huy aurretik jarritako koskak. Marrazoek, baina, ez diote urrutiegi joaten utzi, eta azken kilometroan irentsi dute -erne, dena dela, berarekin igandean Liejera bidean-. Oilarren txanda iritsi da orduan, azken metroetan, eta Valverdek une honetan geldiezina dirudi. Edo geldiezina da, hobe esanda. Aurkariak hankapean hartu ditu gaur. Daniel Martin eta Teuns igo dira podiumera Movistar taldeko txirrindulariaren ezker-eskuin, eta pozik egongo dira ziurrenik… Valverderen aurtengo denboraldiko garaipen zerrenda ikustea eta zorabiatzea, biak bat. Ez hori bakarrik: laugarren aldiz jarraian lortu du Fleche-Wallonnen nagusitzea -eta 2006an ere gailendu zen!-. Continue reading “Klasikoak, klasikoan”

Zer moduz, aspaldiko?

herreraKataluniako Volta hastear da. Izar asko elkartuko dira bertako errepideetan, lehia ederra izango da ziur: Froome, Contador, Valverde, Mikel Landa… Bada, beharbada, oharkabean pasatuko den talde apalik: Kolonbiako Manzana-Postobon kontinental profesional mailakoa. Dena dela, talde horri buruz lerro batzuk idaztea ez da alferrikako lana. Izan ere, talde jaio berria da… baina ez da. Ryalcao Postobon taldea ezagun egin zen munduan barrena 80ko hamarkadaren bukaeran eta 90ko hamarkadaren hasieran, eta bereziki lehiakideak, Cafe de Colombiak, azken arnasa eman zuenean. Lucho Herrera -argazkian- Cafe de Colombiatik Ryalcao Postobonera pasatu zen. Mejia, Jaramillo eta Palacio ere aritu ziren talde hartan eta Italiako Giroan, Dauphine Libere eta Kataluniako Voltan bertan altxatu zituzten besoak, besteak beste. Donostiatik abiatutako Tourrean ere izan ziren, 1992an.  Une beltzik ere izan zen, hala nola, auto batek hiru txirrindulari hil zituenekoa. Nestor Mora zen zendutako hiru txirrindularietan ezagunena. Continue reading “Zer moduz, aspaldiko?”

Eguzki printzekin, gustura

Henao

2016ko abuztuaren 6a. Uda giroa bete-betean Euskal Herrian. Hemendik urrun, Rio de Janeiron, Olinpiar Jokoetako txirrindularitza proba. Canoasko zirkuitu sigi-sagatsua, eta dominen lehia iritsi zenean, txirrindulari batek baino gehiagok ospitalean bukatu zuen, Vista Chinesako bihurgune bihurrietan jasandako eroriko latzen ondorioz. Horien artean, Henao eta Porte. Urte erdi eta gero, Paris-Niza lasterketan pozarren bukatu dute biek, nola kolonbiarrak hala Tasmaniakoak. Continue reading “Eguzki printzekin, gustura”