2010ari errepasoa (XI): Michael Rogersek pauso bat aurrera Kalifornian

printzipalaGero eta indar eta ospe gehiago lortzen ari den lasterketa da Kaliforniako Tourra. Txirrindularitza amerikar herrialde honetan lortzen ari den indarrari jarraiki, gertu gertutik jarraitu beharreko proba bihurtu da. Italiako Giroan parte hartzen ez duten tropeleko txirrindulari garrantzitsuenak hara joaten dira, Frantziako Tourrerako prestaketa gisa.

Azken bi urtetako gizonik azkarrenak irabazi zuen lehen partziala. Eroriko baten ondorioz Boonenek ezin izan zuen azken metrotan lehiatzerik izan eta Cavendishek probestu zuen hutsunea bi eskuak igotzeko Sacramentoko zirkuitoan. Lehen liderra zen. Bigarren partzialean aldiz ezustekoa, 25 bat laguneko taldetxoa iritsi zen aurretik lasterketa gorabeheratsuan. Cervelo taldeko Lancaster izan zen azkarrena, etorkizunean zeresan handia emango duten bi gizonen aurretik: Sagan eta Boom.

hirurakHirugarren etapan lasterketako hiru gizonik indartsuenak iritsi ziren guztien aurretik: Rogers, Leipheimer eta azkenean esprintean garaipena lortuko zuen Zabriskie estatubatuarra. Garmin etxekoaren mesedetan lidergoa aldaketa Santa Cruzeko kaleetan. Lasterketako etapa erabakigarria izan zen. Laugarrengo etapak aldiz istorio gutxi, eta esprinta bukaeran. Aurten hain fin ibili ez den Cavendish garaitua izan zen, Liquigas taldeko Chicchi italiarra gailendu zelarik. Gizon azkar hau ere kontuan hartu beharrekoa izango delakoan nago hemendik aurrerakoan. Benatti bukaerara iristen doan heinean laguntza handiagoa izango delakoan naiz talde berdean.

sagan

Bostgarren eta seigarren etapetan izan zen lasterketako bigarren une garrantzitsuena. Sagan eslovakiarrak bi garaipen poltsikoratu zituen elkarren atzetik, Paris-Nizako erakustaldia ez zela kointzidentzia izan erakutsi nahian. Italiar taldearen hirugarren garaipena sei egunetan. Rogers australiarrak lidergoa kendu zion Zabriskieri, egunero lehen postuetan sailkatuaz eta erregulartasun handia erakutsiz.

Itzulia bukatu aurreko egunean lasterketako erlojupeko bakarra Martin espezialistarentzat. Momentu honetan Cancellara ahaltsuari itzal pixka bat egiteko bakarra bera dela dirudi, eta hau lasterketan ez zenez, garaipen bikaina. Rogers taldekideak bigarren postuarekin lidergoa indartu zuen, nahiz eta denbora tarteak oso txikiak izan.

hesjedalAzken egunera hiru txirrindulari 25 segundoren barruan iritsi ziren: Leipheimer, Zabriskie eta Rogers bera. Lasterketa gorabeheratsua, erasoak asko elkarren jarraian baina australiarrak ongi eutsi zien denei. Hesjedal kanadarrak irabazi zuen azkena, Ardenetako klasiketan hasi eta Frantziako Tourrean ondoren borobilduko zuen denboraldian beste garaipen eder bat lortuz.

Rogers australiarrak lortu dituen garaipenetan garrantzitsuenetako bat izan zen Californian lortutakoa, bere erlojupeko hiru munduko txapelketak alde batera utzita noski. Andaluziako itzulia ere poltsikoratu du aurtengoan, beharbada bere urterik onena borobilduz. Hala ere, esan liteke esperantza handiak zituela Frantziako Tourrean baina hiru asteko itzuliak beharbada luzetxo geratzen zaizkio. Huts egin zuen. Sky taldean izango da 2011n eta aste bateko itzulietan taldeko erreferentzia izango delakoan nago. Ikusiko dugu.

Aipamen bat egin nahi nioke itzuliari berari. Aste beteko lasterketa garrantzitsuenetakoa izatera iritsi Kaliforniako itzulia. Gero eta gehiago dira txirrindularitzaren etorkizuna EEBBtan dagoela esaten duenik. Hiru asteko itzuli bat han izango denaren esamesak ere badira, izan ere zenbait adituren esanetan, txirrindularitzaren etorkizuna atlantiko itsasoaren bestaldean baitago hein handi batean. Denborak erakutsiko digu hau hala den edo ez.

2010ari errepasoa (X) Ivan Basso: bizitzak arrosa kolorea hartzen duenean

ivan_basso_giro_italia_et15_2010_sirottiGiroan, Tourrean ez bezala , ustekabean edozein txokotan izan ohi dira. Aurten ezustekoak lasterketa hasi aurretik iritsi ziren; Pellizotti jokoz kanpo utzi zuten, bere pasaporte biologikoaren emaitzak ez ohikoak zirelakoan. Hori ikusirik, Liquigaseko nagusiek Vincenzo Nibali eraman zuten Girora, nahiz eta italiar gaztea oporretan zegoen –edo hori esan zuten behintzat bere taldekoek-.

Bradley Wigginsek jantzi zuen aurreneko maglia arrosa, baina nabarmendu behar da Alexander Vinokourovek oso gogotsu ekin ziola Giroari, eta amorru biziz ikusi genuen taldekako erlojupekoan maglia arrosak ihes egingo ziola jakitun. Lehen astea bukatu aurretik, itzuliko etapa ikusgarrienaren txanda izan zen. Strada Bianchen etapa alegia. Hau da, asfaltatu gabeko errepideetan aritu ziren txirrindulariak. Hori bakarrik ez; euria egin zuen, eta horrek are gehiago gaiztotu zuen etapa; Basso eta Nibali erori egin ziren eta lokatzez betetako errepideetara iritsi zirenerako Evans, Vinokourov eta Arroyo, besteak beste, aurretik zituzten. Borroka ikusgarria izan zen –aldapa tenterik ere bazegoen bide haietan-, eta azkenean, Evansek etapa eraman zuen eta Vinokourovek jantzi zuen ostera ere maglia arrosa.

Handik etapa gutxira, beste ezusteko galanta. L`Aquila bidean, tropelaren erdiak egin zuen aurrera eta faborito guztiak atzean geratu ziren. Emaitza? Richie Porte Saxobank taldeko australiar gazteak maglia arrosa jantzi zuen. David Arroyo espainiarra ere aurreko taldean helmugaratu zen. Bi txirrindulari horiek protagonista bilakatuko ziren probaren azken txanpara arte. Giroa gaizki hasitako Carlos Sastre espainiarrak lehen postuetara jauzi egin zuen etapa harrigarri hartan. Evans, Basso, Scarponi eta abar ia hamar minutura zeuden sailkapen nagusian etapa hura eta gero.
Horiek horrela, Liquigas taldeak lasterketaren lema hartu eta Monte Grappa eta Zoncolaneko etapetan erakutsi zuen talde indartsuena zela. Lehenengo etapan, Nibalik irabazi zuen –bakarrik helmugaratu zen-, eta hurrengo egunean, Zoncolan itogarrian, Bassok. Richie Portek maglia arrosa galdu zuen, baina haren oinordekoak, David Arroyok kuraia sobera erakutsi zuen handik Giroaren bukaera bitartean.

Ivan Bassok eta Nibalik gogotik egin behar izan zuten lan Apricara bidean, itzuliko etapa gogorrenean; Mortirolon atzean utzi zuten Arroyo, baina jaitsieran espainiarrak ia-ia bat egin zuen Liquigaseko bi txirrindulariekin eta haiekin zihoan Scarponirekin. Ia-ia, baina ez ziren elkartu eta Apricarako bidean lortu zuen Bassok Arroyoren abantaila ezer ezean uztea.

Hortaz, Vareseko igotzaileak bigarrenez irabazi zuen Giroa –lehena 2006an- eta Nibalik erakutsi zuen txirrindulari puska dela, lehen aldiz hiru asteko itzuli bateko podiumera igo baitzen. Arroyo espainiarra bi italiarren ondoan izan zen Veronako Coliseum ikusgarrian jarritako podiumean. Ezin laburpentxo hau amaitu Richie Porte aipatu gabe. Julenek Peter Sagan Paris Nizako ustekabeko nagusia izan zela gogora ekarri zigun duela aste gutxi. Bada Giroan, 25 urteko Richie Portek zur eta lur utzi zituen zale guztiak, egiazki. 2011n berretsi beharko du aurten erakutsitakoa.

2010ari errepasoa (IX): Spilak, edo Romandiako Tourrean maillot horirik jantzi ez zuen garailea.

Spilak, Romandian etapa irabazi zuen egunean2010eko Romandiako Tourra lehen postuan bukatu zuena palmaresean ez agertzeagatik pasatu da historiara. Izan ere, etapa guztiak burutzen denbora gutxien Alejandro Valverdek eman zuen, itzuliko garaile bilakatuz, baina denok dakigun moduan gero zigortua izan zen, lortutako garaipenak modu hartan galduta. Gauzak honela, Simon Spilak pasatu zen Itzuliko garailea izatera.

Itzulia aitzin etapa batekin hasi zen. Bertan, Marco Pinotti izan zen azkarrena, Peter Sagan harrigarriak (denboraldi ikaragarria zeraman ordurako eslobakiarrak) baino segundu bakar bat gutxiago eginda. Dena den, hurrengo egunean Saganek garaipena eta lidergoa lortu zituen, mendate gogorrak (lehen mailako bi eta bigarren mailako bat) zituen etapa talde ertain baten esprintean irabazi baitzuen, Gavazzi eta Rocheren aurretik.

Hurrengo etapa ere esprintean erabaki zen, baina aurreko egunean ez bezala, tropela bete-beteta iritsi zen, gizonik azkarrenak bertan zirela. Logika izan zen etapako irabazleetako bat. Bestea, Mark Cavendish, erraz. Danilo Hondo eta Robert Hunterrek ez zuten aukera txikienik ere izan Man Irlako mutilaren kontra. Esan beharra dago helmugan keinu itsusi bat egin zuela Cavendishek, bere denboraldi kaxkarra kritikatzen zutenei dedikatua. Liderra, oraindik ere Sagan, noski. Aipatu beharra dago High Road taldeak Cavendish lasterketatik bota egin zuela, eta lasterketako zuzendaritzak 4.000 eurotik gorako isuna jarri ziola.

Hirugarren etapa bitxia izan zen. 23,4 km-ko erlojupeko bat izan zen, eta Richie Porte nagusitu zen, Valverderen aurretik. Etapa bitxia diot, izan ere, lan erditan Porte minutu bat galduta zen, eta helmugan erraz xamar nagusitu zen, 26 segunduko aldearekin. Haize aldaketa handiren bat edo egongo zen, nonbait. Egia esan, inork ez zuen lortu azalpen logiko bat ematea kontu honi. Dena den, etapa Porterentzat eta lider berria Michael Rogers, bere aspaldiko denboraldi onenari jarraipena emanez. Laugarren etapa gorabeheratsua izan zen, Suitzatik irten eta Frantzian kilometro mordoxka eginda. Etapa Spilakek irabazi zuen azken kilometroetan ihes eginda, eta Rogersek maillot horia segundu bakar batengatik eustea lortu zuen. Valverderen mehatxua gero eta handiagoa zen…

Bosgarren eta azken etapa laburra izan zen oso, 121,8 km besterik ez. Hori bai, tartean lehen mailako hiru mendate. Azken mendatean lasterketako lau gizon indartsuenek aldegin zuten: Valverde, Igor Anton, Spilak eta Menchov. Etapa lau hauen arteko esprintean erabaki zen eta han, nola ez, Valverde izan zen azkarrena, nahiz eta Antonen eraso batek gauzak uste baino zailago jarri zizkion. Esanda bezala, Valverde zigortua izan zen geroago emandako positibo bat tarteko eta etapako garaipena galdakoztarrarentzat izan zen. Palmareserako polita, eta Romandian lortutako bigarrena, bere profesional palmaresa han estreinatu baitzuen, Thomas Dekker eta Chris Horner esprintean gaindituta mendate batean.

Beraz, Simon Spilakek bere kirol biziko garaipenik handiena lortu zuen lasterketa bukatu eta hilabete batzuk geroago, eta podiuma berarekin osatuz, Denis Menchov eta Michael Rogers agertuko dira hemendik aurrera. Igor Anton azkenean 9º izan zen, erlojupeko kaxkarra egin izana garesti ordainduz

2010ari errepasoa (VIII): Ardenetako Hirukoa

Ardenetako Hirukoa Apirileko 8 egunetan goi mailako hiru lasterketa batzeagatik da ezaguna. Tropeleko txirrindulari garrantzitsuenak belgikar eta herbeheretar lurraldeetan izaten diraLiège -Bastogne-Liège monumentua lehiatzen eta hau aprobetxatuz Amstel Gold Race eta Flèche-Wallone lasterketetan ere maila izugarria izaten da.

Normalean itzuli handiak lehiatzen izaten diren txirrindulari gehientsuenak punta-puntan izaten dira lasterketa hauetan, mendatetxoz josiak baitaude ibilbideak. Honek, beti ere, ikusmin puntu berezi bat ematen dio lasterketari.

Aurtengoan hala ere gure artean ikusmin berezi bat piztu da lasterketa hauetan, izan ere, Tropela.net-eko sailkapen nagusirako puntuagarriak izan baitira. Beraz, kinielak tentuz egiteaz gain adi-adi izan zen euskal txirrindularitza zalegoa 8 egun horietan zehar, oraindik eta gehiago, Eyjafjallajokull sumendiak Europa ia guztia kolapsaturik utzi zuela gogoratuaz. Hegazkinen hara norakoak galarazita, txirrindulari garrantzitsu asko ez ziren iritsi harberetako lehen zitara, eta honek kiniela egiterako orduan oraindik buruhauste gehiago ekarri zizkigun…

gilbert3 Lasterketei helduaz, lehena Amstel Gold Race izan zen. Esan bezala, txirrindulari garrantzitsu asko falta ziren, baina nire aburuz aurtengo oilar nagusienetakoa den Gilbert baloiak gailentzea lortu zuen.

Mugimendu askoko lasterketa izan zen, gizonik indartsuenak erasoaldi guztietan sartuta, eta denen gainetik lau-bost lagun, Fromberg eta Keutenberg maldetan batik bat: Gilbert bera, Cunego, Schleck anaiak, Kreuziger eta Kolobnev errusiarra. Rabobank-ek lan handia egin bazuen ere Freireren mesedetan, azken bi kilometrotako aldapak bakoitza bere lekuan utzi zuen. Denboraldi hondarrean Espainiako Itzulian, Australiako Munduko Txapelketan edo eta Lonbardiako Giroan erakutsi duen nagusitasunaz irabazi zuen Gilbert belgikarrak, Gasparotto eta Hesjedalek lagundu ziotelarik podiumean.

Hiru egun geroagoHuyko maldatzarra bi aldiz igotzen duten Flèche-Wallone izan genuen. Oraingoan bai, txirrindulari guztiak bertan izan ziren. Contador, Anton edo eta Valverdek autoz egin behar izan zituzten bi egun horietan Belgikarainoko bidea, baina nekea ez dakit ba asko igarri zuten, batzuk ez behintzat. Aurrekoan izan ez zen lez, oraingoan nahiko lotuta joan zen lasterketa, eta azken malda izango zen erabakigarria.

2010 urteko Euskal Txirrindularitzako momentu garrantzitsuenetako bat izan zen niretzat Huy-ko maldarako sarrera. Euskaltel-Euskadi taldea, tropelari tiraka, Igor Antonen aukerak baliatu nahian udaberriko klasika handi batean, orain arte inoiz ikusi gabekoa. Honelako bukaerak oso ondo etortzen zaizkio galdakarrari, eta halaxe erakutsi zuen. Gaztela-leongo lasterketan bi gizonik indartsuenak izatetik zetozen bera eta Contador, eta laster joan ziren metro batzuekin aurrera. Atzetik hiru gizon oso gertutik: Nibali, Rodríguez eta Evans. Baina Huyko aldapa luzea egiten da, eta honelako lasterketetan esperientzia falta sumatu zitzaien. Azken metrotan Rodríguezek eta Evansek pasatu zituzten, eta azkenean ortzadar maillota soinean zeraman australiarrak sekulako garaipena lortu zuen.


Txirrindularitzaren egun bakarreko lasterketa zaharrena da Liège-Bastogne-Liège. 1892an izan zen lehen edizioa, eta txirrindularitzako 5 monumentuetako bat da. Txirrindulari askorentzat urteko helburu nagusietan izaten da, Frantziako Tourra edo Munduko Txapelketaren pare. 260 Km inguruko ibilbide gorabeheratsua, sorpresarako betarik ez da izaten normalean.

La Roche aux Faucons mendatean Schleck anaiek goitik behera hautsi zuten lasterketa. Gazteenak errepikatu nahi zuen 2009ko garaipena. Gizonik indartsuenak aurreko taldean bildu ziren era honetan: luxenburgotarrekin batera, Contador-Vinokourov, Rodriguez-Kolobnev, Nibali-Kreuziger, Valverde, Evans, Gilbert eta Anton. Berriro ere indartsuenak zirela erakutsiz.

podiolieja2010317Km falta zirela eraso erabakigarria eman zuen Astana taldeko ile horiak. Honekin batera Katusha taldeko errusiarra joan zen, eta atzetik Gilbert, Valverde eta Evans. Aurreko bi lagunak atzeko hirukotearen aurka. Eta askotan gertatzen ohi denez, aurrean lanean gogor eta atzeko hiru oilarrak elkarri mokoka. Halaxe iritsi ziren azkeneraino bi Alexander-ak. 260Km eta gero, 500 bat metro falta zirenean, azken aldapatxoaz baliatuz Vinokourovek bere txirrinduko garapenean pare bat hortz jaitsi eta segundotxo batzuk irabazi zituen. Nahikoak izango zituen. Atzetik Valverde nagusitu zen esprintean Alexander hirukotea osatuz podiumean.

Horner, zakur zaharraren balentria

euskalherrikoitzuliaUrtero bezala, tropeleko txirrindulari garrantzitsuenetako askok parte hartu zuten Euskal Herriko Itzulian. Batzuk aipatzearren: Alejandro Valverde, Damiano Cunego, Andy Schleck, Purito Rodriguez, Samuel Sanchez, Robert Gesink, Haimar Zubeldia, Andreas Kloden… Horiek guztiak abiatu ziren Zierbenatik. Oscar Freire helmugaratu zen lehen postuan aurreneko etapan, baina epaileek zigortu zuen, azken metroetan ez zuelakoan zuzen jokatu. Hori horrela, bigarren sailkatuak, Alejandro Valverdek jantzi zuen maillot horia. Lehen etapa hartan Samuel Sanchez Euskaltel Euskadiko txirrindularia minutu eta erdiko atzerapenarekin iritsi zen helmugara. Putxetaseko aldapa gogorrak min handia egin zion Samueli. Itzulia irabazteko aukerarik gabe geratzeraino.

Bigarren etapan Valverde bera izan zen azkarrena, eta ondorioz, lehen postuari eutsi zion. Hirugarrenean, Francesco Gavazzi italiarrak irabazi zuen eta Oscar Freirek kendu zion sailkapenaren burua Caisse de Epargneko ziklistari.
Gauzak horrela iritsi zen itzuliko etapa garrantzitsuena, edo behintzat erabakigarriena Arrateko gainean baitzegoen helmuga. Aldapan gora eraso festa izan zen. Gesink eta Schleck izan ziren mugitu zirenetako batzuk, baina azken maldetan hirukote bat nabarmendu zen: Samuel, Valverde eta Horner. Samuel Sanchezek etapa irabazi zuen eta arantza kendu zuen lehen etapan gertatutakoagatik.

Azken aurreko etapa ezin ikusgarriagoa izan zen. Aiako aldapatzarrean Purito Rodriguez izan zen jaun eta jabe, eta sailkapen nagusian Valverde eta Horner orpoz orpo geratu ziren, azken erlojupekoa zain zutela. Aiako etapa hark ere garratzik izan zuen; Amets Txurrukak itzulia utzi behar izan zuen lepauztaia hautsita azken jaitsieran erorita.
Orioko erlojupekoan RadioShackeko Chris Hornerrek ustekabe galanta eman zuen eta Alejandro Valverderi gailendu zitzaion. Estatubatuarrak erakutsi zuen 38 urterekin goi mailako itzulia irabazteko gai zela. Beste ustekabe nagusia Beñat Intxausti izan zen; Euskaltel Euskadiko gaztea podiumera igo zen, hirugarren postuan bukatu zuen eta aurrerantzean egin dezakeenaren arrastoa utzi zuen. Ez du, hori bai, maillot laranja soinean egingo, Eusebio Unzueren Movistar taldean ariko baita 2011n.

Beste behin ere, ikuskizun bikaina, paregabea, eskaini zuten txirrindulariek Euskal Herriko errepideetan barna.

Argazkia: esciclismo.com