Tropela Bilbon II: Igor Antonen garaipena etxean

Euskaltel Euskadiko txirrindulariak irabazi du Espainiako Vueltako 19. etapa, Bilbon bukatu dena. Igor Antonek, Gorka Verdugok, Bruseghinek eta Dyachenkok osatu dute eguneko ihesaldia 29. kilometroan. Vivero mendatearen 2. igoeran laukotea sakabantu egin da: Igor Antonenk eta Bruseghinek aurrera egin dute, eta azkenean galdakaoztarrak atzean utzi du Movistarreko italiarra Viveroko malda gogorretan. Continue reading “Tropela Bilbon II: Igor Antonen garaipena etxean”

2010eko taldeen analisia (XV): Lampre-Farnese Vini

Lampre

Aurtengo denboraldian babesle nagusiarekin kontratua amaitzen duen talde bat baino gehiago da Pro Tour mailan, orain arteko taldeen gainbegiratuan ikusi ahal izan dugun bezala. Alabaina, horien guztien artean Lampre-Farnese Vini-k dauka aurrean egoerarik latzena. Italiarrena kontu ezberdina da, arazoa ez baita kontratua urte amaieran bukatzea, baizik eta administrazio arazoak direla eta, egun daukaten Pro Tour lizentzia behin-behinekoa dela. Arazook Martxoa bete aurretik konpondu beharko dituzte, bestela lizentzia galduko baitute, eta ez hori bakarrik, profesional izateari utzi beharko liokete, taldearen amaiera ia segurua litzatekeelarik. Egoera honen aurrean, txirrindulariek ez daukate gauza askorik egiteko, euren lanari profesionaltasunez ekitea baino.

Kirol alorrari erreparatuta, hainbat aldaketa izan ditu bere baitan Giuseppe Saronni-k zuzentzen duen taldeak. Dena den, berriz ere Cunego izango da erreferentzia nagusia. Il Piccolo Principe-k ez zuen 2009koa bere urterik onena izan. Hala ere, iaz irekitako bide bati jarraipena emateko asmotan dela dirudi, itzuli handietan sailkapen nagusia alde batera utzi eta etapa garaipenak erdiesten ahalegintzea, alegia. Bere beste helburu nagusiak Ardenetako klasikoak (Liege-Bastogne-Liege dauka bereziki begiz jota) eta munduko txapelketa izango dira. Bere mailako txirrindularientzat arrakasta eta porrotaren arteko jauzia helburu diren lasterketak irabaztea edo ez irabazteak erabakitzen duela kontuan izanda, ez du lan erraza izango aurten ere Veronakoak. Continue reading “2010eko taldeen analisia (XV): Lampre-Farnese Vini”

2010eko taldeen analisia (III): Caisse d’Epargne, berebiziko bidegurutzean

Talde aski ezaguna da Caisse d’Epargne, eta tropelean sustrairik zaharrenetakoak dauzkan egitura, 1980an profesionaletan estreinatu zen Reynolds taldearen oinordekoa baita. Eta oraindik orain, bere hastapenetako filosofia eta izan berdinak dauzka: itzuli handietan erreferentzia izatea.

valverde

Horixe berretsi baino ez du egiten euren buru eta izar handia den Alejandro Valverde hiru asteko gizon izatera bultzatzeak. Iazkoan azkenik Espainiako Itzulian gailentzea lortu zuela, aurten Paris-en podiuma zapaltzeko asmo betean da. Zale asko eta asko dira murtziarrarentzat helburu zailegia dela pentsatzen dutenak (ni neu euren artean), baina egia da bestalde palmaresa ederki loditurik duela, huts egiteak horrenbeste kalterik egingo ez liokeela.

Alabaina, bere aurreneko koxka, gogorrena akaso, ez du Rotterdam-eko atariarekin izango espainiarrak, ez eta aurreko lasterketekin egin beharreko prestakuntzan, oraindik Puerto Operazioarekin izan zuen ustezko loturak justiziaren aurrera deklaratzera eraman duen auziagatik baizik. Eta epaiaren zain, espainiarraz gain, talde osoa egongo da, zalantzarik gabe. Horri gainera multzoaren etorkizuna kolokan egotea gehitu behar zaio, orain egun gutxi jakin baitzen ofizialki euren babesle nagusiak ez duela eurekin jarraituko.

FRANCIA CICLISMO

Ez da justua taldea Valverde-rekin hasteaz batera bukatu egiten dela esatea, nazioarteko multzorik sendoenetakoa baita Caisse d’Epargne, baina zutabe aldaezina da euren liderra, zalantza izpirik gabe, eta bere inguruan altxatzen da gainerako egitura; euren mesedetan jardun ahal izateaz gain espainiarraren alde lan egin ohi duten txirrindulariz josia dago talde nafarra. Salbuespenetako bat, beren bigarren erreferentzia den Luis León Sánchez da. Eta kasu honetan ere, bere indarrak eta lasterketan azaldutako jokaerak besterik iradoki balezakete ere (berriki lehiatutako Down Under-eko Tourrean erdietsitako etapa garaipena horren lekuko), hiru astetako gizon bilakatzeko asmotan dira Eusebio Unzue eta konpainia. Txirrindulari ausart bezain ikusgarria; ikusteke da oraindik sabaia non ote duen.

Taldeko hirugarren murtziarra ere beste eginkizun batzuentzako zuzendurik dago, taldeko gizon azkar ia bakarra baita José Joaquín Rojas. Dena den, bere abiadurak munduko onenen artera eramaten ez duela jakinda, beste ezaugarri batzuk biltzen ditu berak, ibilbide zailagoetan aukera gehiago aurkitu ohi duelarik. Hala ere, bere iparraldeko lasterketetarako zaletasunari so eginda, talderik egokienean ez dela pentsatzea ez da okerregia.

cobo

Eta ia horrarte ailegatzen da Caisse d’Epargne-k bete lezakeen espektroa. Taldeak askoz gehiago dauka, baina itzulietan maila ematen duen profila betetzen duena ia bere osotasunean. Batzuk talde buru izateko aukeraren batekin, beste batzuek ia bat bera ere ez. Hurrengo mailan, progresioagatik baino ez bada ere, Rigoberto Uran kolonbiar gazte dohatsua aurki genezake, oraindik nazioarteko erreferentzia izan gabe, izar handia izateko ezaugarriak izan badituena. Mauricio Soler herkidea ere Giroan gizon garrantzitsu izateko fitxatuko zuten seguru asko, eta berarekin batera, ondo bidean Juanjo Cobo-k ere, bere talentuari erreparatuz gero behintzat, behar luke leku batean edo bestean lider izateko aukerarik. Italian beste buru bat David Arroyo izango dela pentsa liteke, azkeneko urteotako ohiturari jarraiki, nahiz eta gerora bestelako eginkizunak ezarriko dizkioten.

marzio

Akaso Rubén Plaza izan liteke aste bakarreko lasterketaren bat lehiatzeko moduan, baina oro har gainontzeko taldeak Valverdek Frantziako Tourreko podiumerako jauzia eman nahi horretan osatutako multzoa dirudi. Egin kontu: Marzio Bruseghin (honek ere Giroan behar luke) eta Christophe Moreau zakur zaharrak fitxatu berritan, Vasil Kiryienka Bielorrusiako mando nekaezina euren artean, eta baita alor pertsonalean protagonismoa galduz dihoan José Iván Gutiérrez erlojuz kontrakoaren espezialista ere, besteak beste. Eta horiekin batera, bakoitza bere eginkizunekin, talde nafarrean diren lau euskal herritarrak: Txente Garcia hilezkorra, bere ondorengoa dirudien Imanol Erviti, Xabier Zandio talde-lagun aparta, eta David Lopez eskalatzaile fina.

Aurrez aipatutako batzuk (Uran eta Rojas kasu) ere oraindik gazteak badira ere, alor honetan zailtze bidean diren beste gizon batzuk ere aipatu behar dira. Hauen artean, Rui Costa portugaldarra da esanguratsuena, iazkoan ezertan bereziki nabarmendu gabe eremu guztietan ongi molda daitekeela erakutsi zuena. Gizon indartsua izateaz gain, erlojuaren aurkakoan sendoa, mendian gora ez da gaizki moldatzen, hortaz aurten derrigorrean jarraitu beharreko gizonetako bat dugu. Costa Ricako Andrey Amador-ek ere hasiera batean antzeko txirrindularia dirudi, nahiz eta bere garapenak motelagoa dirudien, Ángel Madrazo espainiarrarekin gertatzen den bezalaxe.

Esan bezala, tropeleko talderik indartsuenetakoa da Caisse d’Epargne, bai banan-banan zein talde gisa hartuta. Alabaina, Martxoa aldera jakingo den epaiak esango du taldeak bide beretik jarraituko duen, multzo handi xamarra Valverde-ren eginkizunetara kateaturik dela, edo guzti horiek beren aukerak jorratzeko modurik izango duten. Bigarren kasu honetan, epaiak Valverde errudun joko balu alegia, Joaquim Rodriguez eta Dani Moreno jada taldean ez izatea, Oscar Pereiro-z gain, antzemango lukete seguru asko, kataluniarraren kasuan batik-bat. Badaezpada, iazko Espainiako Itzuliko garailea denboraldi hasieran ohikoa baino gehiago lehiatuko dela dirudi. Hortik aurrerakoak, ikusi behar. Edozein kasutan ere, Unzue-renek ez dute lo hartzerik, ez inongo gertakariren zain egoterik, egiturak bere horretan jarraituko badu.

Galdera ikur ugari beraz aurtengoan taldearen inguruan. Erantzunak, datozen hilabeteotan.

Menchov geldiezinak Giroa irabazi du

Menchov. 2009ko Giroko garaileaErrusiarrak azken kilometroan erorikoa izan du, baina ez da nahiko izan maglia arrosa galtzeko. Segur aski mekanikariari izan duen azkartasunagatik eskerrak emateaz ez da aspertuko errusiarra, lurrera erortzerako hor baitzen aldamenean beste bizikleta batekin prest. Merezita irabazi du Menchovek aurtengo Giroa eta gaurkoan ere erlojupekoan Di Luca baino gehiago zela argi erakutsi du.

Gaurko 14 kilometrotako erlojupekoa Erromako kaleetan zehar jokatzen zen. Jokoan etapa garaipena eta sailkapen nagusiko postuak ziren. Lehen hogei postuei begiratuta lehia ezberdinak aurreikusi genitzake. Lehena Armstrong, Serpa eta Seeldrayersen artean zen, hirurak 42 segundoren tartean baitziren. Bigarrena Bruseghin eta Valjavecen artekoa, Valjavecek italiarra 50 segundora baitzuen. Hirugarrena Rogers eta Garzelliren artekoa, 52 segundo aurretik baitzen italiarra eta Rogers erlojupeko espezialista izaki, lehia aurreikusi zitekeen. Eta garrantzitsuena, nola ez, maglia arrosa eta ciclaminoaren artekoa, aurrez esan bezala, 20 segundoko tarte estuan.

Erromako erlojupekoa 23 bihurgunez osatutako ibilbidea zen, eta atzo aurreratzen genuen bezala, euria aurreikusita zegoen eta euria izan da protagonista. Ibilbideak lehenak egiten izan direnak lurzoru lehorra izan dute eta horrek denbora hobeak egiteko erraztasuna eman diete. Horren erakusgarri gaurko etapan lehen hiru postuetako sailkatu diren txirrindulariak: Konovalovas, Wiggins segundo batera eta hirugarren Boasson Hagen 7ra. Horrenbestez gaurko etapa garaipena Cervéloko txirrindulari lituaniarrak egindako denbora bikainari esker. Gaurko garaipenarekin Cervélok laugarren etapa garaipena lortu du aurtengo Giroan, bi Sastrek eta bat Gerransek. Hala ere, gaurkoan etapa garaipena bigarren maila batean zegoen 2009ko Italiako Giroaren garailea baitzegoen jokoan.

Armstrong, Serpa eta Seeldrayersen arteko lehiak espero baino gutxiagorako eman du. Armstrongek etapa lehiatu baino Erromatik pasieratxo bat eman duela esan daiteke eta helmugan 1’19”ra sartu da. Serpak 29 segundo kendu behar zizkion Armstrongi sailkapenean aurrera egin nahi bazuen, baina azkenean 10 bakarrik izan dira. Seeldrayersek, berriz, Serparena 13 segundoan hobetzea zuen helburu, baina ez da gauza izan eta sailkapen nagusian Serparekiko 4ra geratu da . Beraz, eguneko leheneko lehia bere horretan geratu da.

Aipatu dugun bigarren lehia Bruseghin eta Valjavecen artekoa izan da. Italiarrak denbora bikaina egin du baina gaurkoan Valjavec ondo ibil da eta azkenean 15 segundorengatik ez du aurreratu esloveniarra. Hauen arteko lehia ere, beraz, bere horretan.

Sailkapenean aurrerago joanaz, Rogers eta Garzelliren artekoa ezustekoa izan dela esango nuke. Rogersek espero baino erlojupeko pattalagoa egin du eta Garzellik, berriz, ikaragarria. Gaurko etaparen ostean Garzellik Rogersi 1’18”ko aldea atera dio sailkapen nagusian. Zenbaitek Tropeleko blogean Garzelliren emaitzak susmopean jarri dituzte. Hori antolatzaileek eta kontrolak egiten dituztenek esan beharko dute, baina aitortu beharra dago gaurkoa behintzat aurreikuspenetatik kanpoko emaitza izan dela. Nik bederen Rogersek Garzelli aurreratuko zuela edo behintzat justuan ibiliko zela uste nuen, baina esan bezala, oker nenbilen.

Eta lehia nagusia azkenik. Killerra eta Menchov, Giro honetan elkarren inguruan ibili diren bi txirrindulari eta zalantzarik gabe Giroko txirrindularirik erregularrenak. Di Lucak atzokoan kolpe morala jaso zuela uste dut. Atzoko emaitzak bestelakoak izan baziren, beharbada Di Lucak gaur maglia arrosarekin ekingo zion lasterketari eta erreferentziak izango zituen, baina ez da horrela izan. Kontua da Spoltoreko txirrindulariak gaur dena eman behar zuela eta arriskatzea besterik ez zitzaiola geratzen. Menchovek, berriz, bereari eustea besterik ez zuen. Italiarrak bizikleta arrunt batekin ateratzea erabaki du. Errusiarrak, berriz, erlojuaren kontra lehiatzeko bizikleta berezia. Euria ere ari zuen eta lur bustiak zeresana emango zuela bagenekien.

Lasterketan zehar hiru erreferentzia puntu ziren. Killerra bizi atera da eta lehen erreferentzia puntuan 5 segundoko errenta ateratzen zion errusiarrari. Bazirudien Di Lucak hobeto ekin diola erlojupekoari, baina kilometroetan aurrera egin ahala, Menchoven aldeko erreferentziak ematen hasi dira. Di Lucak ezin zuen azken une arte etsi eta denbora ona markatu du: 19’23”. Denbora hori kontutan hartuta, Menchovek 19’43” azpitik egin behar zuen ibilbide kurbatua.

Rabobankeko liderra azken kilometroan sartu denean denbora oso ona ari zen markatzen eta etaparen lehian sartuta zen. Momentu horretan Giroaren garaipena eskuan zuen. Baina orduan zoru bustiak behar baino protagonismo handiagoa hartu du. Menchov zuzen zihoan erritmo bizian, baina badirudi pedal kolpea ematerakoan atzeko gurpilak irrist egin diola eta oreka galdu arazi diola. Ez zen posible! Lasterketa liderra lurrera erori egin da eta han joan da arrastaka zenbait metro. ETBko emanaldian zehar ikusi ez duguna liderrari gertatu zaio. Bitartean Di Luca telebistaz Menchoven lana jarraitzen ari zen aurpegi serioz. Baina Rabobankeko kotxean adi ziren guztiak, baita mekanikaria bera ere eta Menchov bizikleta jasotzera hurbildu denerako mekanikariak beste bat jarri dio txirrindulariari alboan. Lasterketa era horretan galdu behar al zuen errusiarrak? Ba ez. Errusiarrak badaezpada etapa hasieratik lehiatu egin du eta horri eskerrak Di Lucarekiko aurreratuta zituen segundoak nahikoak izan dira erorikoan galdu dituenak konpentsatzeko. Erorikoa izan arren, Menchov Di Luca baino 21 segundo hobea izan da. Erorikoak ere ez du errusiarra garaipenetik baztertzerik lortu. Hori da hori garrasia bota duena errusiarrak helmugan! Ikaragarria gaur Menchovek egin duena.

Zalantzarik gabe Menchovek irabazi behar zuen, izan ere erlojupekorik onena egitera zihoan errusiarra (segur aski erori ez bazen etapa garaipena ere hortxe izango zukeen). Egia da Di Lucak egundoko ikuskizuna eman duela lasterketa guztian zehar eta penaz izango dela, baina erorikoaren ondorioz Di Lucak irabaztea bidezkoa izango al litzateke? Ez dago erantzun beharrik ez baita horrelakorik jazo. Merezimendu osoz, beraz, 2009ko Italiako Giroaren garaipena Menchoventzat.

Gainontzeko sariei dagokienez, mendiko maillota Garzellik irabazi du, gazteena Seeldrayersek eta ciclaminoa, merezimendu osoz, Di Lucak.

Italiako Giroa 2009, multzoen azterketa (I). Hautagai nagusiak

Edizio irekia mendeurreneko Giroak dakarkiguna. Hautagairik sendoenek ibilbide orekatu bati egin beharko diote aurre, ohikoa baino mendi eramangarriagoarekin (min egiteko lain egongo den arren) eta bakarkako erlojupeko luze bakarra aurkezten duelarik. Hori bai, berau azkeneko urteotako saiorik gogorrena izango da ezbairik gabe. Guzti hau kontuan izanda, azter ditzagun, labur bada ere, lehiaketaren aurreneko multzoa osatzen duten gizonak.

bassoIvan Basso: kiniela guztietan gorenean azaltzen da, eta ez da harritzekoa. Liquigas-ekin sinatu zuenetik lasterketa hau du begiz jota, eta Maiatzaren 9a gerturatuz joan ahala bere sasoi puntua erakutsiz joan da. Lehenbizi Tirreno-Adriaticon maila ona azaldu zuen, eta berriki Trentinoko Giroa bereganatu du. Ez da seguru asko orain hiru urte aurkariak txikitu zituen txirrindulari bera izango, baina azkeneko egunean (Milanon beharrean, Erroman aurtengoan) arrosaz jantzirik egoteko dohai guztiak dauzka lonbardiarrak, bere erlojupeko saioek zalantza puntu txiki bat sortarazten badute ere. Nolanahi ere, apustu seguru xamarra.

Marzio Bruseghin: ia urteroko legez, Giroko irteerara bere burua gehiegi erakutsi gabe helduko da. Normalean honek ez du oztopo bat suposatzen bere kasuan behintzat, eta horrenbestez kontuan hartu beharko da Lampre-ko gizona. Hala ere, Continue reading “Italiako Giroa 2009, multzoen azterketa (I). Hautagai nagusiak”