In-du-rain! In-du-rain!

1996ko uztaila. Bizitza txokolate eta yogurt zaporeko izozki bat bezain gustagarria zen artean. Aznarrek Felipe Gonzalez garaitu zuen hauteskundeetan, Deep Blue superordenagailuak Gary Kasparov xakean eta Dolly izeneko ardi bat klonatu berri zuten Inglaterran, baina guri bost. Herriko festak etxean estudiatzen pasa ondoren, azterketak bukatu eta gauza bakarra genuen buruan: gure sufrikario guztiak San Fermini ordainaraztea, kalimotxoetan.

Burundesa hartuta, hiru lagunek jo genuen Iruñara. Kamiseta zuria, galtza motzak eta zapi gorria. Hanka lurrean ipini orduko, udaletxeko balkoitik etxaferoa nola, ilusio eta presa beraz hartu genuen alde zaharrerako bidea. Esan beharrik ez dago. Ez genuen San Fermin topatu. Continue reading “In-du-rain! In-du-rain!”

Julian Gorospe

Julian Gorosperen zalea izan naiz beti. Ez dakit zergatik; akaso, nire lagun minek bazutelako bakoitzak bere ziklista: Pello Ruiz Cabestany zen batena, eta Marino Lejarreta bestearena. Nik ere behar nuen bat, nirea bakarrik izango zena. Julian Gorospe planta onekoa zen, kontrarrelojista bikaina, eta hiru-lau egunetako karreretan oso ondo moldatzen zena.

Julian Gorospe euskalduna zen (euskaraz jakin eta hitz egiten zuena, alegia); hori ezinbestekoa zen gure artean, euskaldunak inor baino hobeak baikara, eta gainera, euskarak karrerak irabazten laguntzen baitu. Continue reading “Julian Gorospe”