Caisse d’Epargne taldeko Luis Leon Sanchez espainiarrak eskuratu du Donostia-Donostia klasikoa, azken metroetan iheskideak, Astanako Alexander Vinokourov eta Cerveloko Carlos Sastre gaindituta. Jaizkibel eta Arkale bi aldiz igota, sakabanaketa aurreko urteetan baino nabariagoa izan da.
Juanma Garatek, Gorka Verdugok eta Jose Ivan Gutierrezek gatza eta piperra jarri zioten lasterketari Jaizkibel bigarrenez ekin aurretik. Jaizkibeleko maldak iristean hasi ziren tropeleko kideen erasoak. Giroan horren ondo ibilitako Richie Porte australiarrak jo zuen aurrera eta tropela asko sakabanatu zen. Aurretik, Samuel Sanchezek, Alexander Vinokourovek, Purito Rodriguezek, Carlos Sastrek eta Nicolas Rochek egin zuten aurrera eta haiekin bat egiten ahalegindu zen Haimar Zubeldia. Robert Gesink, Hesjedal, Porte eta beste txirrindulari batzuk aurrekoekin lotzekotan zirela, Jaizkibelgo gaina harrapatzeko kilometro inguru falta zela, atzeko talde horretatik Luis Leon Sanchezek jauzi egin zuen eta haren atzetik Sastre eta Vinokourov baino ez ziren atera. Hirurak elkartu ziren jaitsieran, eta aurrera egin zuten; Irungo tarteko helmugan 37 segundoko tartea pilatu zuten.
Helmugatik 20 bat kilometrora azken aldapa gogorra igo zuten, Arkale, eta bertan aurreko hirukoteko inork ez zuen erasorik jo. Atzeko taldetxoan Gesinkek oso erritmo gogorra jarri zuen eta aurreko hiru ziklisten aldea pixka bat jaitsi zuen: 20 segundora. Gesink, Haimar Zubeldia, Hesjedal, Roche Sanchez eta Purito zebiltzan aurrekoak harrapatu nahian.
Hurbildu bai, baina harrapatu ez. Mirakruz gainak ez du normalean erabakigarria izaten, baina Vinokourovek eraso gogorra jo zuen, bakarrik helmugaratu nahian. Luis Leon Sanchezek Astanako txirrindulariaren gurpila harrapatu zuen, kostata hori bai. Sastrek, ordea, amore eman zuen. Hala eta guztiz ere, azken kilometroan Vinokurov eta Sanchez elkarri begira hasi eta Sastrek haiekin bat egin zuen berriz ere. Hiruren arteko azken esprintean Luis Leon Sanchez espainiarra nagusitu zen, Vinokouroven eta Sastreren aurretik. Haimar Zubeldia, Tourrean parte hartu ez badu ere, sasoian dago eta laugarren iritsi zen helmugara.
Caisse d’Epargne taldeko beste ziklista batek irabazi zuen lasterketa duela bi urte: Alejandro Valverdek.
Argazkiak: Sirotti (Cyclingnews.com) eta Mikel Mollinedo
Azken egunotako albiste polemikoa da. Batzuek sinesgarritasuna ematen diote, besteek ezinezkoa edo oso nekez sinestekoa dela diote, baina kontua da denon ahotan dabilen gaila dela. Noski, Fabian Cancellara eta motordun bizikletaren inguruan mintzo naiz. Polemika bideo honek sortu du:
Txirrindulari bat motoa bezala dioala esaten denean… bizikleta trukatua existitzen al da? Gaur, froga bat egingo dugu” – Hitz hauekin hasten da RAI telebista kate italiarrak argitaratu duen bideo bat. Bertan, Davide Cassani txirrindulari ohiak frogatzen du motorra inkorporatutako bizikletak existitzen direla. Horrez gain, horrelako bizikleta batekin gaur egun Giroan etapa bat irabazteko gai izango litzatekeela gehitzen du, nahiz eta ia 50 urteko adina izan. Mekanismoak nola funtzionatzen duen azaldu ostean, galdera airean gelditzen da.
Orain aste batzuk irten zen Gruber izeneko etxeak nola garatua zuen motortxo bat eta mountain bike batean agertzen zen martxan, sekulako zaratarekin, eskulekuaren botoitxo gorri narras batekin… Horren ildotik, handik egun batzuetara Cassani agertu zen RAIn karrerako bizikleta bat eskuan zuela eta han askoz gutxiago entzuten zen. Gainera, bere hitzetan, bizikleta hori eman zionak baieztatu zion tropelean ibili izan dela, datu gehiagorik eman gabe. Kuriositate bezala, Davide Cassani izan zen Michael Rasmussen Dolomitetan entrenatzen ikusi zuela esan zuen gizona, danimarkarrak Mexikon zegoela ziurtatu zuenean, kontrol bat ekidin ostean. Albiste hau jakin bezain laster, Tourrak sekulako presioa jarri zuen Rabobanken gainean eta azkenean talde holandarrak Rasmussen lasterketatik eta taldetik egotzi zuen. Kasu honetan, Cassanik ez du Cancellarak tranpa egiten duela esan, ezta RAI-ko inortxok ere, baina zale italiar batek bere kontura bideo-muntai bat egin du non bertan Cancellararen mugimendu susmagarri batzuk ikusten diren, motorra aktibatzeko botoia sakatuko balu bezala. Eta Cancellarak Paris-Roubaix, eta batez ere Flandriako Tourrean jo zituen eraso kolpe bortitzak dudan jarri dituzte irudi hauek. Goian jarritako bideoaren bigarren atala da mugimendu hauek biltzen dituena, hain zuzen ere.
Kontua da susmagarritasunaren geriza Fabian Cancellararen gainera erori dela. Suitzarrak salakuntza horiek barregarritzat jo ditu, eta Tourrerako prestakuntzan buru belarri darrai. Baina jendea galdera asko egiten hasi da bere buruari. Jakin izan denez, Cancellarak bai Flandriako Tourrean hala Paris-Roubaixen bizikleta aldatu egin zuen, eta badaude horren lekuko diren bideoak. Lehenengoan, Flandriako Itzulian bizikleta nola aldatu zuen ikus daiteke, eta bigarrenean, hirugarren minututik aurrera, gauza bera:
Polemika hain da handia ze, UCIk ere muturra sartu du eta kasua aztertzen hasi da, inbestigazio bat irekita. Bi erakustaldi handi izan zirenak dudan jarri dituzte orain, eta latza litzateke Cancellarak tranpa eginda irabazi zuela jakitea.
Gauzak honela, zein puntutaraino daude sendo oinarrituta Cancellarari egindako akusazioak eta bere inguruan sortutako dudak? Argi gelditu da, bideoetan ikusi izan den bezala, teknikoki posible dela bizikletari motortxo bat txertatzea. Argi dagoena baita, zera da, motortxo horrek, bateria kontuak direla medio, ezin duela jarraian funtzionatu. Horrez gain, dudatuko nuke 150 edo 200 W-ko potentzia maximoa duen motortxo batek Cancellara bezalako 85 kg-ko zezen bat mugitzeko gaitasuna izatea. Noski, motorraren funtsa ez da txirrindularia aurrera eramatea paisaiari begira doan bitartean, aurrera joate hori erraztea baizik, baina hala eta guztiz ere, zaila dela deritzot.
Beste puntu bat pisu estrarena da. Demagun motorra bizikletan jartzearen helburua 20 minutu konkretutan (lasterketako zati jakin batean, esate baterako) txirrindularian errendimendua handitzea dela. Kontua da, txirrindulariak gainontzeko kilometro guztietan pisu estra bat eraman behar duela, 1kg, 1.5 kg, edo dena delakoa. Ezin ahaztu bestalde motorra puntu hilean dagoenean engranajeak mugitzean sortutako marruskadura eta galerak gainditu beharra dagoela. Azken puntua, zarata. Nola tapatzen da zarata hori, eztula eginda? Grammont-en, jendearen oihuekin, posible da, baina, Paris-Roubaixen erasoa jo zuen lekuan?
Nik uste Paris-Roubaixen jo zuen erasoan, gainontzekoak “geldik” egoteak eman zuela Cancellarak hain azkar aldegitearen efektua, baina Flandriako Grammont-eko harpidean nola joan zen, eta batez ere Boonen nola utzi zuen ikusteak dudak sortaraztea ez zait hain arraroa iruditzen. Dirudienez, harpide hartako zati txiki batean orain arteko errekorra 23 segundotan zegoen, eta Cancellarak aurten 19 segundo egin ditu. Horrek esan nahi du ibilbide motzean ia %17.5 denbora gutxiago behar izan zuela aurreko errekorrarekiko. Konparatiboki, orain Contador Alpe D’Huezera joan eta Pantaniren 36 minutu eta 40 segundoak 30 minutu pasatxotan uztea bezala izango litzateke. Ez da proportzionala konparaketa hori, noski, baina hobekuntzaren magnitudea ikusteko balio du.
Gauzak honela, nik neuk ez dakit zer pentsatu. Zaila eta nekez sinesten dut kontu guzti hau. Eta hau gutxi balitz, zelula fotovoltaikoak dituzten bizikletak garatzen hasi omen dira, eguzki energia aprobetxatzen dutenak. Lehen lan gutxi dopin tradizionalarekin, eta orain UCIk galtzak bete lan dopin mekaniko-fotovoltaiko kontu hauekin…
Euskal Herriko Itzuliarekin euskal errepideetan txirrindularitzarik onenaz gozatu ondoren eta Flandesko Tourra eta Paris-Roubaix pasa direnean, gainean ditugu Ardenetako Klasikoak: Amstel Gold Race, Fleche Wallonne eta Lieja-Bastogne-Lieja. Eta aurten lehen aldiz Tropelako lehiaketa izango da klasiko hauekin. Denboraldiko hirugarren lehiaketa hau nahiko berezia da, parte hartzaile bakoitzak bere ziklista-talde bakarrarekin jardungo baitu 3 probetan. Horrek zer esan nahi du? Txirrindulari batek zenbat probetan parte hartuko duen jakitea informazio oso garrantzitsua dela.
Gainera, orain arteko probetan lasterketa hasi baino egun batzuk lehenago, txirrindulariak koloreztatuz ziklista bat parte hartzekoa zen (berdez) ala ez (gorriz) adierazten genizuen. Oraingoan, gerta daiteke ziklista bakoitzak hiru lasterketatan, bitan, bakarrean parte hartzea ala bakar batean ere ez parte hartzea. Ondorioz, koloreztatze sistemak balio ez digunez, txirrindulariak ez dira kolorez markatuko eta tropeleko kide bakoitzaren esku uzten dugu informazio hori lortzeko lana. Informazio gehiago webgune hauetan topatu dezakezue:
Gerturatu dira urte osoan gustuen jarraitzen ditudan bi probak, Flandesko Tourra eta Paris – Roubaix. Munduko Txapelketako ibilbideak laguntzen duenean, hori izaten da hirugarrena, baina Flandesko Tourra eta Paris – Roubaix klasiko handiak ikusten pasatzen dut nik ondoen.
Ez naiz gehiegi luzatuko proba honen ibilbide, historia eta abarrekin, RVV, neuk baino hobeto ezagutuko baitituzue. Itzuli handietako txirrindularitza bakarrik jarraitzen duen eta lasterketa hauei garrantziarik ematen ez diotenei, gutxienez behin bada ere ikusteko gomendatuko nizueke, uste dut ez zaretela damutuko eta ez nintzateke harrituko denboraldiko sasoi honen zain izatea datozen urtetatik aurrera, kar-kar.
Igande honetan korrituko den Flandesko Tourrera begira, hautagaiei buruz hitz egiterakoan, Flandes aldean hain maitatua den Tom Boonen ipini behar beste guztien gainetik. Denboraldi hasieratik agertu da sasoiko baina batez ere Harelbeken erakutsi zuen ikaragarrizko sasoian dela. Ez ahaztu gainera azken bi urteetan, izan duen zaintzaren ondorioz, bere taldekide Devolder izan dugula garailea – ez noa hala ere Devolderren garaipenei pegarik jartzera, oso indartsu baitzegoen hau ere – eta aurten bestelakorik nahiko duela.
Bere aurkari nagusi bezala Cancellara, Pozzato, Breschel eta Flecha aipatuko nituzke. Bai behintzat orain arte erakutsi dutenaren arabera. Denen arteko buruz-buruko indar neurketa ematen bada, gizon hauek behar lukete indartsuenak, aldiz, lasterketa geldiagoa edo estrategikoagoa suertatzen bada, hor ager daitezke Gilbert, Nuyens, Boom, S.Ivanov, Langeveld, Ballan edo Burghardt bezalako txirrindulariek.
Lasterketaren nondik norakoa aurreko urteetan gertatu ez den zerbaitek alda dezakeela iruditzen zait. Hau da, Quick Step ez izatea lasterketako talderik indartsuena eta horrekin, Koppenberg inguruan sor daitekeen multzotxoaren kontrol lana zailtzea. Nire usteak okerrak izan eta aurreneko talde horretan Boonenez gain Devolder, Chavanel edo Weylandt sartzeko moduan izan ezkero, karrera “kontrolatzeko” moduan gerta daitezke, eta kasu horretan agian indartsuenen arteko borroka ikus genezake.
Kasu horretan, asko dira Boonen hautagai garbi ikusten dutenak eta ez naiz ni horren aurka joango baina Pozzato nola menderatu nahi duen jakitea gustatuko litzaidake. Aurreko urtean bezala, italiarra Booneni itsatsita izango dela iruditzen zait eta amaieran ez daukat hain garbi Boonen italiarra menderatzerako orduan hain garbi nagusi denik. Zer nahiago nik Boonen edo Cancellarak irabaziko balute, baina probak jarraitzeko orduan hainbeste gustatze ez zaidan – baina bere maila ikaragarria onartzen dut aldi berean – Pozzato da nire apustua igande honetarako.
Bestalde, kontrol lanik egiteko modurik ez bada, “edozeinek” izan dezake aukera baina kasu horretarako, besteen adinako izenik ez duen baina sekulako sasoian dagoen Breschel-i aukera asko ikusten dizkiot.
Ikusiko dugu nola nola geratzen den proba Koppenberg-eko muinoa pasa ondoren, hor zer nolako multzoak sortzen diren arabera egongo baita aurrerago ikus dezakegunaren gakoa handiena.
Talde belgikarrei bost axola izan zaizkie itzuli handietako sailkapen orokorrak. Halaxe ondoriozta daiteke aurtengo Quick Step taldearen txirrindulari zerrendari erreparatuta ere. Zenbait sasoitan saiatu dira horretarako liderrak fitxatzen, baina inoiz arrakasta gehiegi gabe, eta hori ikusirik, klasikoetan eta etapetan indar guztiak jartzea onetsi dute. Aurten bada, udaberriko klasikoetarako edo edozein itzuli handitan etapak irabazteko talde sendoa dute. Aldaketa gutxi iazko taldearekin alderatuz (nagusiena agian bizikleta aldaketa, Eddy Merckx handiaren izena duten bizikletak eramango baitituzte). Kirolariei dagokionez, izen handirik gabeko hiru txirrindulariren etorrera aurkeztu dute berrikuntza gisa: Iljo Keisse, Nikolas Maes eta Andreas Stauff .
Baina guztien gainetik, bi izen nagusi aipatuko nituzke talde honetan: Tom Boonen eta Sylvain Chavanel. Lehenengoa urte aldrebes baten ondoren oso indartsu hasi zaigu 2010an. Urte aldrebesa diogu, eta hala ere Paris Roubaix-en garaile eta Belgikako txapeldun izan genuen erraldoi hau. Handik aurrera baina, errepidetik kanpoko arazoek guztiz itzali zuten bere jarduera. Badirudi baina, aurreko urteko arazoak gainditu dituela, edo gutxienez, errepidean dituen emaitzei ez diela horrenbeste eragiten. Jadanik 3 garaipen pilatu ditu 2010an, Qatar eta Oman-en, eta aurten ere Paris-Roubaix zein udaberriko beste zenbait klasiko izango ditu egutegian gorriz markaturik.
Frantziarra aldiz, tropeleko txirrindularirik ikusgarrienetako bat dugu. Erasokorra, beti lehiakorra eta beti garaipenak lortzen dituena. Segur aski ez merezi bezainbeste, baina zaleok beti atsegin dugu duen jarrera, nahiz eta sarri ohorezko postuekin konformatu behar izan. Iaz 2 garaipen besterik ez zituen lortu baina zortea lagun badu, 2008ko emaitzetatik hurbilago behar luke (7 garaipen, tartean Frantziako Tourrean etapa bat).
Jerome Pineau, Stijn Devolder eta Carlos Barredo asturiarra lirateke talde honetako beste gizon aipagarriak. Edozein puntako lasterketetan aurrean mugitzeko gauza. Beste taldekide gehienak nahiko gazteak ditugu, Matteo Tosatto eta Marco Velo italiar txakur zaharrak salbu. Azken horzkadaren bat emateko gai izango ote dira 2010an? Ez badira, ederki dakiten ofizioa gazteagoei erakusteak behar luke beren zeregina taldean. Wouter Weylandt , Dryes Devenyns eta Kevin Seeldraeyers bezalako txirrindulariek eskertuko dute, ea aurreko denboraldiko detailetxoak konfirmatzen dituzten.
Caisse d’Epargne taldeko Luis Leon Sanchez espainiarrak eskuratu du Donostia-Donostia klasikoa, azken metroetan iheskideak, Astanako Alexander Vinokourov eta Cerveloko Carlos Sastre gaindituta. Jaizkibel eta Arkale bi aldiz igota, sakabanaketa aurreko urteetan baino nabariagoa izan da.
Helmugatik 20 bat kilometrora azken aldapa gogorra igo zuten, Arkale, eta bertan aurreko hirukoteko inork ez zuen erasorik jo. Atzeko taldetxoan Gesinkek oso erritmo gogorra jarri zuen eta aurreko hiru ziklisten aldea pixka bat jaitsi zuen: 20 segundora. Gesink, Haimar Zubeldia, Hesjedal, Roche Sanchez eta Purito zebiltzan aurrekoak harrapatu nahian.
Talde belgikarrei bost axola izan zaizkie itzuli handietako sailkapen orokorrak. Halaxe ondoriozta daiteke aurtengo