Horiexek omen dira, oraindik orain Belgikako presidente den Yves Leterme-k esan zuenaren arabera, bere herritar guztiek, hau da, flandestar eta waloiek, komunean dauzkaten gauza bakarrak. Hortik aurrera, elkarrekin ia bat ere zerikusirik ez duten bi eskualdek osatzen dute Belgika. Hizkuntza da ezberdintzen dituen bereizgarri ezagun eta nagusienetarikoa. Alabaina, diferentziak alor linguistikotik aratago doaz, belgikar estatuak gobernurik osatu gabe ia urtebete eramateak erakusten duen moduan.
Continue reading “Futbol selekzioa, erregea eta garagardoa”
Kategoria Artxiboak:Bide bazterretik
Agur, Wouter
Italiako Giroko hirugarren etapak albiste tragiko bat utzi digu. Wouter Weylandt (Leopard Trek) 26 urteko belgiarrak, Passo del Boccoko jaitsieran eroriko larri bat izan ostean, bizia galdu du. Tentsio handiko uneak bizi izan dira errepidean, Weylandtek buruan kolpe gogor bat jasanda konortea galdu baitu eta helikopteroa iritsi bitartean lasterketako medikuek masai kardiakoa hainbat aldiz egin behar izan diote. Helikopteroak lurra hartzeko oso ingurune eskasa izaki, minutuak aurrera joan dira eta erorikotik ordubete pasata, Weylandten gorputza itzali egin da.
Wouter Weylandt 1984ko irailaren 27an jaio zen Ganten, eta Quick Stepen debutatu zuen profesional mailan, 2006an. Lehen urte zail bat izan zuen mononukleosi bat medio eta gero, Tom Boonenen itzalean arituta ere, garaipen ederrak lortua zen, esate baterako iazko Giroan etapa bat edota 2008ko Vueltan beste etapa bat. Aurten Leopard Trek-era salto eginda bere onenak ematekotan zen, baina zoritxarrak Wouterren ibilbidea Rapallon bukatzea erabaki du. Albiste txar hau tragikoagoa egiteko, Wouter Weylandt aita izatekotan zen irailean, eta halaxe zioen bere twitterrean, poztasun handiz.
Tropelan Wouter Weylandt ez dugu ahaztuko eta bere familia, lagun eta taldekideei besarkada handi bat helarazten diegu.
Goian bego.
Gazteak gogor datoz
Inor gutxik espero zuen Jonathan Castroviejo gaztea, 24 urte bete aurreko egunean, Romandiako Tourreko aitzin etapan nagusituko zenik. Garaipen ederra getxoztarrarentzat, eta baita euskal zaleentzat ere. Eta ederraz gain, esanguratsua. Izan ere, denboraldiaren lehenengo herena pasatu dugunean, gazteak oso indartsu datozela nabarmen ikus daiteke. 25 urtetik beherako txirrindulari sorta handia ari da besoak altxatzen. Batzuk dagoeneko urteak daramatzate goren-gorenean, Kreuziger, Gesink, Boasson Hagen eta Ciolek kasu. Beste batzuk, iaz erakutsi zuten beraien burua: Peter Sagan, Rui Costa, Gorka Izagirre, Van Garderen, Kiserlovski, Daniel Martin, Guarnieri… Denak ala denak gehienez 24 urteko txirrindulariak gaur egun.
Estatu Batuetako hurrengo harribitxia
Badirudi yankeen lurraldean Lance Armstrong baino ez dela existitzen. Levi Leipheimer, Christian Vandevelde, David Zabriskie eta beste hainbat txirrindularik gauza on asko egin dituzte, baina estatubatuarren unibertsoan Lance da Eguzkia, Ilargia, planetak eta asteroide guztiak. Dena eklipsatzen du Texasko txirrindulariak, baina, jakiek bezala, iraungipen data bat dauka. Idazten ari naizen bitartean konturatu naiz aipatu ditudan beste hirurek ere badituztela urte batzuk.
Ez dezagun ahaztu txirrindularitza Estatu Batuetan gorakada handia jasaten ari dela, bai txirrinduzale edo telebisten jarraipenari dagokionean, hala sponsorren inplikazioari dagokionean ere. Labur esanda, eta denboran atzera asko egin gabe utopia bat zirudienean, Estatu Batuak txirrindularitzaren makuluetako bat bilakatu dira. California edo Georgiako itzuliek maila polita hartu dute, eta Gila bezalako beste batzuk gero eta talde eta txirrindulari hobeagoak dakartzate kontinente zaharretik.
Gauzak honela, nor izango ote da Estatu Batuetan txirrindularitzaren jarraipena bermatzeko merituak egingo dituen txirrindularia? Hornerrek ere ez du luzaro iraungo tropelean. Tom Danielson, antzera. Zer esanik ez George Hincapieren inguruan… Estatubatuar gehienak “kirol zahartzaroan” sartuta daude, eta errelebu generazional bat beharrezkoa izango da laister. Eta errelebu horrek izena eta abizena dauzka. Izena, Taylor, eta abizena, Phinney. Ez da izango Tourreko garaile, baina eskuak asko altxatuko dituela begiak itxita jokatuko nuke.
Taylor Phinney: Dudarik gabe berea da etorkizuna. Oraindik 20 urte bete ez dituenean, pistatik datorren txirrindulari hau zeresan handia ematen ari da Europako errepideetan. Pistan daudenak eta ez daudenak irabazi ditu jada (tartean jarraipen proba absolutua 2009 eta 2010ean), eta errepidean pilatu ditu makina bat garaipen. Azkenengoak, Olympia’s Tour izeneko lasterketa holandar batean. Atera kontuak: 7 etapatik 4 irabazi zituen (2 erlojupekoak eta 2 sprint), beste bi aldiz bigarren postuan amaitu zuen (beste 2 sprint), eta Itzuliko etaparik gogorrena 7. postuan bukatu zuen. Eta itzuli hau Stef Clement, Thomas Dekker edo Joost Posthuma bezalako jendeak irabazi izan du gaztaroan. Hori gutxi balitz, “nagusiekin” ere estreinatu da, aurrez aipatu dugun Gilako Itzulian etapa bat irabazita. Baina hor ez da dena amaitzen. 23 urtez azpiko Paris-Roubaix ere irabazi du aurten. Beraz, Taylor Phinney sprinter-erlojupeko espezialista-klasikomano nahaste interesagarri bat dela esan daiteke.
Gertutik jarraitu beharko dugu bere eboluzioa. “Eta huts egingo balu?” – galdetuko du norbaitek. Hori horrela izanda, Tejay van Garderen eta Peter Stetina aipatuko nituzke. Stetinarengan ez daukat aparteko ilusio edo esperantzarik, baina van Garderen ere urruti iristeko moduan dagoelakoan nago.
Lemoatik Iparraldeko Infernura
(Karabie gaztetxekoen gutuna)
Aupa lagunok! Aspalditik dator horrelako lasterketa bat ikusteko gogoa, arratsalde baten egin zen plana, Lemoako Karabie gaztetxeko bederatzi lagunen artean. Argi geneukan nora gindoazen baina ez nola, eta aste batzuetan, geneuzkan posibilitateak aztertuz, kotxean joatea erabaki genuen, mugitzeko aukera gehiago edukitzeko.
Bidatz-orria egina zegoen; Euskal Herritik irten, Flandes bixitatu eta igandean Paris-Roubaix lasterketa handia ikusi!
Apirilak 8, iritsi zen eguna; A8 autobidea hartu eta martxan jarri ginen. 1200 kilometrotako ibilbide luzea. Paris pasata lo egitea erabaki genuen, eta hurrengo egunean Leuven-era heldu.
Apirilak 10 eta 11 Gent eta Brugge-n egon ondoren, iritsi zen egutegian markatuta geneukan eguna. Brujasetik goizean goiz irten eta gustuko “pabe” sektorearen bila. Urduritasuna nabaria zen gure artean. 10:30 aldera Mons-en-Pévèle 10. sektorean geunden. Oso jende gutxi zegoen, karabana batzuk eta gu! 3 kilometroko sektorea, sarrera oso txarrekoa, 90ºko kurba bi eta sektorearen bigarren aldea oso irregular.
Eguerdian juniorrak ikusi ondoren, bazkaldu eta laster bete zen gunea. Laurak pasata ziren; sarrera telebistatik ikusi eta errepide alboan jarri ginen. A ze momentuak. Abiadura handiz pasa zen faboritoen taldea, Tom Boonen buruan zela. Ikustekoak ziren gure aurpegiak. Hori abiadura!!!
Aurreko taldea pasata euskaldunen zain geratu ginen. Aitor Galdos, Imanol Erviti, Pedro Horrillo, Markel Irizar, Pablo Urtasun pasa ziren, nahi baino gutxiago baina han urratu genuen eztarria.
Boonenek nola irabazten zuen ikusi eta gero abiatu ginen berriro etxerantz. Bidaia oso luzea aurretik baina bizitako esperientzia oso onarekin!
Testua eta argazkiak: Karabie Gaztetxea (Lemoa)