Gaurkoan ihesaldia espero genuen eta hala izan da. Bonnafond, Gatto eta Klostergaardekin batera Kiryienka eta Scarponi txirrindulariak ihesaldiari ekin diote. Zalantzarik gabe azken bi hauek zerbait egingo zutela garbi zen eta ihesaldiak helmugaratzea lortuko bazuen bi hauen artean izango zela etapa garaipena. Halaxe suertatu da. Hochkrimm lehen mailako portua Scarponi eta Kiryenkak tandemak igaro du, eta azken kilometroetan, matxura eta ezintasunak jota, Scarponik etapa garaipena lortu du tropelari 32 segundoko errenta atereaz.
Dagoeneko sei etapatatik lau italiarrek irabazi dituzte: Petacchik bi, Killerrak bat eta Scarponik gaurko bestea. Menchov (atzoko erakustaldi bikainaren ondoren) eta Cavendish (lehen eguneko taldekako erlojupeko etapa garaipenaren ostean) dira italiarren artean txertatu direnak.
Atzo Euskal Herriko egunkari batean italiarrek Giroan duten protagonismoaz irakurri nuen. Ez zen, ordea, txirrindulari italiarrak laudorioztatzeko, dopinarekin erlazionatzeko baizik. Paperezko prentsa honen arabera, italiarrek erabateko askatasuna omen dute Italian eta horregatik omen dabiltza bertako txirrindulariak lasterketaren buruan. Benetan harritu egin nituen horrelakoak irakurtzea ez baitzen iritzi artikulua, bezperako etaparen kontakizuna baizik. Askorako eman dezake aipu honek, baina ez da post honen helburua. Egia dena da italiarrak ohi bezala lasterketaren lehen postuetan ikusten ari garela lehen aste honetan, baina gai izango al dira maila honi eusteko geratzen diren etapa guztietan?
Bagenekien amerikarra Giroa lehiatzerako moduan ez genuela ikusiko, baina nik bederen ez nuen uste mendiko bigarren etapan ia 3 minutu galtzerainoko iritsiko zenik. Askok gogoan izango duzue 
Cavendish atzokoak ezustean harrapatu bazuen, gaurkoak lur jota utzi behar izan du ingelesa. Edo ez du ahaleginik egin lehen taldean sartzeko? Romandiako etapa batean gertatu zitzaion bezala, multzo nagusitik eta, beraz, etaparen lehiatik kanpo geratu da gaurkoan ere ingelesa. Ezinak jota? Konfiantza falta?
Hori da gaurko etapan utzi digun emaitza. Lehen round-a italiarrarentzat. Zaharra gazteari gailendu zaio, ingelesaren saminerako.
Janez Brajkovic: Denboraldi bat bere mailatik urruti egon ostean, badirudi “Jani” (horrela deitzen diote) bueltan dela. 2005ean debutatu ostean, mundu erdi harri eta zur utzi zuen 2006an, Suitzako Itzulian sekulako maila eman eta Espainiako bueltan egun batzuk lider pasa ostean. 2007an ere maila polita eman zuen, Georgiano Itzulia poltsikoratuz. Geroztik, galduta egon da joan den Trentinoko Itzulira arte. Bigarren bukatu zuen, Ivan Bassoren ostean, eta Girora gorputzaldi onean iritsiko da. 
Fredrik Kessiakoff: Aipamen berezia suediarrarentzat. Fuji-Servetto taldea osatzeko azken unean hartutako txirrindularia da, eta taldeko mailarik onenetakoa ematen ari dena. Mendi bizikletatik dator, aurten bidera jauzia eginda, eta maila harrigarria ematen ari da, hain “berria” izateko diziplina honetan. Euskal Herriko Itzulian, Arraten 8º bukatzeko gai izan zen eta sailkapen nagusian 15º. Romandian, etapa erregina 4º bukatu zuen eta sailkapen nagusia 9º. Giroan zer? Galtzeko ez dauka ezer Fredrikek. Hiru asteko itzuli batean debuta… inolako presiorik gabe… zeresana eman lezake.
José Serpa: Kolonbiarra 29 urterekin txirrindulari zaildua da. Aurten Langkawiko Itzuli exotikoa irabazi du, exotikoa izanagatik erraza ez dena. Halaber, San Luisko Itzulian ere jaso zituen eskuak. Liège-Bastogne-Liègen azken kilometroeta
David López: Euskaldunon karta bakarra izango da lasterketa italiarrean. Oso igotzaile ona da bizkaitarra, eta lehen aldiz Caisse d’Epargnen dagoenetik, ez du talde buru garbi batentzat lan egin beharrik izango. Purito hor dago, eta Arroyok ere badaki Giroa top-10ean bukatzea zer den, baina nire ustez askatasuna emango diote Davidi. Narancon hirugarren izan berri da, eta sailkapen nagusian postu polit bat lortzeko gai da. Dena den, horrek ez du esan nahi lehiaketan sekulako puntu sorta lortuko duenik.