Ia denok aurreikusten genuen bezala, azkenean faborito handi bat Tourretik kanpo geratu da. Azkenean CONIk Alejandro Valverde Tourretik kanpo utzi du, etapa bat kilometro batzuetan zehar Italian barneratuta ibiliko baita. Gauzak horrela, hautagai nagusien multzoa sei izenetara murriztu da. Hona hemen izen handi hauen azterketa txiki bat.
Lance Armstrong : Estatubatuarra da edizio honetako izen berezia. Bere itzulerak beste edozein izen propio eklipsatu du, bai Gaztela Leonen, Giroan, eta nola ez, Tourrean. Hiru urte lehiatu gabe, baina maila txukuna erakutsi zuen Giroan, batez ere azken astean, eta ziurrenik geroztik bere prestakuntza afinatzen egongo zen, buru-belarri. Atzo bertan estreinatu zuen aurtengo palmaresa, Nevada City Classic lasterketa estatubatuarrean gailenduz. Ez da egutegiko lasterketa entzutetsuena, jakina, baina esanguratsua da dena den Lancek berriz eskuak jaso dituela jakitea. Gerra emango du, ziur, baina 37 urte ditu, eta horrek bere aurka jokatzen du. Gainera, taldeko giroa ere ez da onena izango, etsai nagusia (Contador) etxean baitu. Ez du zortzigarren Tourrik lortuko, nire aburuz.
Alberto Contador: Munduko igotzaile onenak aurten inoiz baino mendiko etapa deskafeinatuagoak aurkituko ditu errepide frantziarretan, oso etapa gutxi bukatzen baitira goian. Mendate gogorrak helmugatik urruti ordea, etapa askotan aurkitu daitezke. Evansen maila ikusita, badirudi mendian jo egin beharko duela erlojupekoetara aldetxoarekin iristeko. Denboraldi hasiera ederra egin ostean (Algarve eta Euskal Herrian sailkapena eta etapak, eta Paris-Nizan 2 etapa eta podiuma), hanka jaso zuen Tourrari begira. Dauphiné-Libérén erakutsi zuen bide onetik doala bere prestakuntza. Kilometroak egitera zihoala esan zuen, eta beregan arraroa bada ere, erasorik jo gabe igaro zuen aste osoa. Dena den, aldapa gora oso maila ona eman zuen, eta sailkapen nagusian minutu eskas bat baino ez zuen galdu. Faborito nagusia da, ez da alferrik hiru handiak irabazi dituzten eliteko klubeko kidea, baina ikusi beharko da Astanak nola erantzuten duen talde bezala. Diotenez, taldea banatuta omen dago: batzuk Armstrongetzat, eta besteak madrildarrarentzat. Morboa behintzat zerbitzatuta dago.
Cadel Evans: Australiarra pasa den Dauphiné-Libérén inoiz baino erasokorrago (eta indartsuago) agertu zen. Nire ustez, ez du berriro aurkituko aurtengoa baino ibilbide hoberik bere ezaugarrientzat (nahiz eta taldekako erlojupekoa egiteko bere taldea ez den oso indartsua), eta hori berak badaki. Motibaziorik ez zaio faltako, Tourreko azken 2 edizioak 2º postuan bukatu baititu, eta pixka bat gehiago nahiko du. Alberto Contador mendian kate motzean lotzea lortzen badu, asko izango du irabazita. Etapen perfil aldetik, Tourrak ez dirudi oso zirraragarria izango denik, baina horrek sailkapenean lehia itxiagoa egotea ahalbidetuko du. Gauzak horrela, irabazteko gehien duenetariko bat Cadel Evans da.
Levi Leipheimer:Estatubatuarra ez du inork aipatzen, baina Tourrean izango da, eta ez gonbidatu bezala. Armstrong-Contador lehiak (edo konfliktoak) bigarren plano batera bidali du Levi, baina ezin dugu ahaztu Tourreko podiuma ezagutzen duela, eta baita Espainiako Itzulikoa ere. Gainera, Astanan askatasuna izango du, ondo bidean, eta probetxua atera dezake bere bi taldeburu nagusien artean ez baita giro izango. Evansi bezala, ibilbidea oso ondo datorkio, erlojupekoetan maisua baita. Dena den, ikusi genuen moduan, Girora dena ematera joan ostean, lasterketa luzea egin zitzaion. Hori, edo azkenean ez zuen zeukan guztia eman, Uztailera begira. Interesgarriak izan daitezke Montanako txirrindulariaren mugimenduak lasterketan zehar.
Denis Menchov: Errusiar-nafarrak Giroan sekulako erakustaldia eman zuen. Erraz asko irabazi zuen, nahiz eta azken erlojupekoko azken kilometroan, nahi gabe emozio kotak zeruan jarri zituen. Dena den, Tourrean maila handiagoko aurkariak izango ditu, bera baino lasterketa egun gutxiagorekin joango direnak, eta hori erabakigarria izan daiteke. Taldean bertan, Robert Gesink gaztea ez du urruti izango, akaso aurrean ere. Lasterketa frantziarrean beti egin izan du “kale”, sailkapen nagusiari dagokionean, eta aurten beste horrenbeste gerta dakioke. Dena den, Denis etxeko lanak ondo asko eginda iritsi da Tourreko irteera lerrora, eta ez dauka galtzeko ezer. Ikusi egin behar ez ote zaion lasterketa oso luzea egingo, batez ere Mont Ventouxen bukatzen den azken aurreko etapa.
Carlos Sastre: Iazko Tourreko irabazleak aurten taldearekin batera egutegia aldatzea erabaki du. Giroko sailkapena lehiatzera joan zen, baina 4º postu batekin konformatu beharra izan zuen, hori bai, mendiko etapa eder bi irabazi ostean. Orain Tourrean aurretik inoiz ez bezala arituko da, hanketan lehiaketa egun askorekin eta desgaste handia jasan ostean. Hala ere, gaztelarra txirrindulari zaildua eta “diesela” da. Ez du sekulako eraso kolperik joko, baina aurrean egongo da. Hori bai, aurten garaipeneko jokotik at ikusten dut.
Alejandro Valverde: Azkenean, aurretik esan bezala, murtziarra ez da irteeran izango. Beraz, kinielan baduzue, azkar aldatu!
Berrikuntza bezala, Tour honekin batera, Tropelako blogariok aztertutako talde bakoitzean zein txirrindulari hartu ditugun aipatuko dugu. Kasu hontan, nik neuk ez dut asko arriskatu: Evans-Contador. Gainontzeko multzoetan egin beharko da “apustu pertsonal” bat edo beste, sorpresaren bila.
Janez Brajkovic: Denboraldi bat bere mailatik urruti egon ostean, badirudi “Jani” (horrela deitzen diote) bueltan dela. 2005ean debutatu ostean, mundu erdi harri eta zur utzi zuen 2006an, Suitzako Itzulian sekulako maila eman eta Espainiako bueltan egun batzuk lider pasa ostean. 2007an ere maila polita eman zuen, Georgiano Itzulia poltsikoratuz. Geroztik, galduta egon da joan den Trentinoko Itzulira arte. Bigarren bukatu zuen, Ivan Bassoren ostean, eta Girora gorputzaldi onean iritsiko da. 
Fredrik Kessiakoff: Aipamen berezia suediarrarentzat. Fuji-Servetto taldea osatzeko azken unean hartutako txirrindularia da, eta taldeko mailarik onenetakoa ematen ari dena. Mendi bizikletatik dator, aurten bidera jauzia eginda, eta maila harrigarria ematen ari da, hain “berria” izateko diziplina honetan. Euskal Herriko Itzulian, Arraten 8º bukatzeko gai izan zen eta sailkapen nagusian 15º. Romandian, etapa erregina 4º bukatu zuen eta sailkapen nagusia 9º. Giroan zer? Galtzeko ez dauka ezer Fredrikek. Hiru asteko itzuli batean debuta… inolako presiorik gabe… zeresana eman lezake.
José Serpa: Kolonbiarra 29 urterekin txirrindulari zaildua da. Aurten Langkawiko Itzuli exotikoa irabazi du, exotikoa izanagatik erraza ez dena. Halaber, San Luisko Itzulian ere jaso zituen eskuak. Liège-Bastogne-Liègen azken kilometroeta
David López: Euskaldunon karta bakarra izango da lasterketa italiarrean. Oso igotzaile ona da bizkaitarra, eta lehen aldiz Caisse d’Epargnen dagoenetik, ez du talde buru garbi batentzat lan egin beharrik izango. Purito hor dago, eta Arroyok ere badaki Giroa top-10ean bukatzea zer den, baina nire ustez askatasuna emango diote Davidi. Narancon hirugarren izan berri da, eta sailkapen nagusian postu polit bat lortzeko gai da. Dena den, horrek ez du esan nahi lehiaketan sekulako puntu sorta lortuko duenik.
Bada tropelean garaipen ugari lortzen ari den txirrindulari italiar bat, baina eginak egin, inor gutxik hitz egiten du berataz. Mattia Gavazzi sprinter italiarrari buruz ari naiz.
Harrigarria. Ikusgarria. Nabarmena. Nahi duzuen bezala kalifikatu daiteke talde hau Tourrean erakusten ari den nagusitasuna. Liderra daukate, baita ere ziurrenik igotzaile onena (Sastre), gazte onena ere bai (Andy Schleck), etapa irabazle bat ere bai (Arvesen), eta hori gutxi balitz, gainontzeko guztiak, aurrekoak ahaztu gabe, sekulako talde lana egiten ari dira.
Uztailaren 5a. Aste bi baino ez urteko txirrindularitza ikuskizun nagusia has dadin, dena kendu eta dena ematen duen lasterketa has dadin. Hiru astetan zehar txirrindulariek Frantziako errepideetan zehar izerdi eskerga bota beharko dute, bakoitzak aldez aurretik finkatutako helburuak bete ditzan. Batek baino gehiagok birplanteatu beharko ditu bereak lasterketak egunak kontsumitu ahala.