Nibali – 17 orrialdea – Tropela.eus bloga

2010ari errepasoa (VIII): Ardenetako Hirukoa

Ardenetako Hirukoa Apirileko 8 egunetan goi mailako hiru lasterketa batzeagatik da ezaguna. Tropeleko txirrindulari garrantzitsuenak belgikar eta herbeheretar lurraldeetan izaten diraLiège -Bastogne-Liège monumentua lehiatzen eta hau aprobetxatuz Amstel Gold Race eta Flèche-Wallone lasterketetan ere maila izugarria izaten da.

Normalean itzuli handiak lehiatzen izaten diren txirrindulari gehientsuenak punta-puntan izaten dira lasterketa hauetan, mendatetxoz josiak baitaude ibilbideak. Honek, beti ere, ikusmin puntu berezi bat ematen dio lasterketari.

Aurtengoan hala ere gure artean ikusmin berezi bat piztu da lasterketa hauetan, izan ere, Tropela.net-eko sailkapen nagusirako puntuagarriak izan baitira. Beraz, kinielak tentuz egiteaz gain adi-adi izan zen euskal txirrindularitza zalegoa 8 egun horietan zehar, oraindik eta gehiago, Eyjafjallajokull sumendiak Europa ia guztia kolapsaturik utzi zuela gogoratuaz. Hegazkinen hara norakoak galarazita, txirrindulari garrantzitsu asko ez ziren iritsi harberetako lehen zitara, eta honek kiniela egiterako orduan oraindik buruhauste gehiago ekarri zizkigun…

gilbert3 Lasterketei helduaz, lehena Amstel Gold Race izan zen. Esan bezala, txirrindulari garrantzitsu asko falta ziren, baina nire aburuz aurtengo oilar nagusienetakoa den Gilbert baloiak gailentzea lortu zuen.

Mugimendu askoko lasterketa izan zen, gizonik indartsuenak erasoaldi guztietan sartuta, eta denen gainetik lau-bost lagun, Fromberg eta Keutenberg maldetan batik bat: Gilbert bera, Cunego, Schleck anaiak, Kreuziger eta Kolobnev errusiarra. Rabobank-ek lan handia egin bazuen ere Freireren mesedetan, azken bi kilometrotako aldapak bakoitza bere lekuan utzi zuen. Denboraldi hondarrean Espainiako Itzulian, Australiako Munduko Txapelketan edo eta Lonbardiako Giroan erakutsi duen nagusitasunaz irabazi zuen Gilbert belgikarrak, Gasparotto eta Hesjedalek lagundu ziotelarik podiumean.

Hiru egun geroagoHuyko maldatzarra bi aldiz igotzen duten Flèche-Wallone izan genuen. Oraingoan bai, txirrindulari guztiak bertan izan ziren. Contador, Anton edo eta Valverdek autoz egin behar izan zituzten bi egun horietan Belgikarainoko bidea, baina nekea ez dakit ba asko igarri zuten, batzuk ez behintzat. Aurrekoan izan ez zen lez, oraingoan nahiko lotuta joan zen lasterketa, eta azken malda izango zen erabakigarria.

2010 urteko Euskal Txirrindularitzako momentu garrantzitsuenetako bat izan zen niretzat Huy-ko maldarako sarrera. Euskaltel-Euskadi taldea, tropelari tiraka, Igor Antonen aukerak baliatu nahian udaberriko klasika handi batean, orain arte inoiz ikusi gabekoa. Honelako bukaerak oso ondo etortzen zaizkio galdakarrari, eta halaxe erakutsi zuen. Gaztela-leongo lasterketan bi gizonik indartsuenak izatetik zetozen bera eta Contador, eta laster joan ziren metro batzuekin aurrera. Atzetik hiru gizon oso gertutik: Nibali, Rodríguez eta Evans. Baina Huyko aldapa luzea egiten da, eta honelako lasterketetan esperientzia falta sumatu zitzaien. Azken metrotan Rodríguezek eta Evansek pasatu zituzten, eta azkenean ortzadar maillota soinean zeraman australiarrak sekulako garaipena lortu zuen.

Txirrindularitzaren egun bakarreko lasterketa zaharrena da Liège-Bastogne-Liège. 1892an izan zen lehen edizioa, eta txirrindularitzako 5 monumentuetako bat da. Txirrindulari askorentzat urteko helburu nagusietan izaten da, Frantziako Tourra edo Munduko Txapelketaren pare. 260 Km inguruko ibilbide gorabeheratsua, sorpresarako betarik ez da izaten normalean.

La Roche aux Faucons mendatean Schleck anaiek goitik behera hautsi zuten lasterketa. Gazteenak errepikatu nahi zuen 2009ko garaipena. Gizonik indartsuenak aurreko taldean bildu ziren era honetan: luxenburgotarrekin batera, Contador-Vinokourov, Rodriguez-Kolobnev, Nibali-Kreuziger, Valverde, Evans, Gilbert eta Anton. Berriro ere indartsuenak zirela erakutsiz.

podiolieja20103 17Km falta zirela eraso erabakigarria eman zuen Astana taldeko ile horiak. Honekin batera Katusha taldeko errusiarra joan zen, eta atzetik Gilbert, Valverde eta Evans. Aurreko bi lagunak atzeko hirukotearen aurka. Eta askotan gertatzen ohi denez, aurrean lanean gogor eta atzeko hiru oilarrak elkarri mokoka. Halaxe iritsi ziren azkeneraino bi Alexander-ak. 260Km eta gero, 500 bat metro falta zirenean, azken aldapatxoaz baliatuz Vinokourovek bere txirrinduko garapenean pare bat hortz jaitsi eta segundotxo batzuk irabazi zituen. Nahikoak izango zituen. Atzetik Valverde nagusitu zen esprintean Alexander hirukotea osatuz podiumean.

2010ari errepasoa (IV): Freirek Classicissima hirugarren aldiz

MilanoSanremo2010_hirukoa Txirrindularitzako 5 monumentutako lehena da Milanotik hasi eta Sanremon bukatzen den udaberriko egun bateko proba garrantzitsu hau. Ia 300 km-tako ibilbidea, eta bukaeran batik bat, oso gorabeheratsua, Cipressa eta Poggio-ko mendatetxoak helmugatik oso gertu dituztelarik. Sprint-ean bukatzeko traza haundiak dituen lasterketa, baina bi mendatetxo horietan tropel aurrean ezinbestean egon beharrekoa.

Freirerentzat proba aproposa dirudi, ezta? Ba baietzkoa esan beharko, hirugarren aldiz Italiako egun bateko probarik garrantzitsuena (Lonbardiako Giroaren baimenarekin) poltsikoratu bait zuen Martxo aldera.

Aurtengo lasterketan buru belarri sartuaz, esan beharko hastapena ohi bezela ihesaldiez adornatuta izan zela, guztiak ere tropelaren kontrolpean. Poggio-ko mendatetxora iristean, gizonik garrantzitsuenak tropel buruan ikusi zitezkeen: Garzelli, Gilbert, Scarponi… baina baita lasterketa sprint-ean iristeko erreguka zebiltzan gizonak ere: Bennati, Hushovd… eta non zen ba Freire?? Hortxe tropeleko 10-15 postu horretan, erne-erne. Flandiar kazetariak ikusi zutenean irribarre egiten dute (4:10 min gutxi gora behera), zerbait bazekiten bederen…

Rogers-en erasoak tropela luze-luze jarri zuen, eta hortik aurrera guda basatia, bai aldapan gora baina baita aldapan behera ere: Pozzato, Nibali, Cancellara… Tropeleko txirrindulari indartsuenak bakarkako borroka bikainean. Atzera begiratzerk ez zegoen. 3 km faltan Nibaliren eraso bikainari Pozzatok oraindik indartsuago erantzun zion, garapen haundi eta indartsuak ederki mugitzeko gai dela aldarrikatuz.

Bazirudien eraso erabakigarria izan zitekeela, baina Bennatiren garaipen gosea asetu nahi zuen Liquigas taldeak bertan behera bota zuen italiar txapeldunaren ahalegina. Tropela erabat luzatuta, eta gizonik azkarrenak leku ona topatu nahian: Hushovd, Boonen, Petacchi… Baina Bennatiren gurpila nork izango eta Freirek. Azken kilometro t’erdia italiarraren gurpilean egin ostean eroso iritsi zen sprint-era eta hor inor baino azkarragoa izan zen. Ez flandiar ahaltsua (bigarren azkenean), ez italiar zaharra (hirugarren), ez ziren Freireri itzala egiteko ere gai izan.

Eskuak hirugarren aldiz gora beraz Rabobank taldeko txirrindulariak.

MilanSanremo2010_garaipena Ez dira asko marka hau gainditzen dutenak, kasuko Eddy Merckx (7 aldiz) edo eta Erik Zabel (4 aldiz). Nabarmen gelditzen da beraz Torrelavegako txirrindulariaren balentria. Eta are gehiago gaur egungo txirrindularitza kontrolatu honetan ia taldekiderik gabe ibiltzen dela kontutan izanda.

Gilberten erakustaldia Lonbardian, euripean

gilbert Philippe Gilbertek irabazi du Lonbardiako Giroa, bigarrenez jarraian. Omega Pharma Lottoko txirrindulari belgikarra sasoi bete-betean iritsi da denboraldiko azken txanpara. Espainiako Vueltan bi etapa poltsikoratu zituen; Munduko Txapelketan jo eta ke aritu zen, nahiz eta azkenean saririk jaso ez; aste honen erdian Piamonten gailendu zen eta orain, Lonbardian aldaba jo du. Oporren aurreko azken proba garrantzitsuenean erakustaldia emanda irabazi du, gainera.
Berez, oso lasterketa gogorra izaten da Lonbardiako Giroa, 260 kilometroko ibilbidea baitu, aldapaz josita gainera. Aurten eguraldi makurrak are gogogrragoa bihurtu du proba. Negu giroa izan da; euria gotik behera eta ondorioz, ziklistak blai eginda iritsi dira helmugara.

Besteak beste, Albasinik, Viscontik, Mollemak, Gusevek edota Haimar Zubeldiak gatza eta piperra jarri diote probari, harik eta oilarrek aurrera egin duten arte. Azken mendateetako bateko jaitsiera labainkorran, Gilbert eta Scarponi geratu dira bakarrik aurrean, Nibali erori egin delako. Vueltako irabazlea atzeko taldetxoan geratu da; Nibalirekin ziren, besteak beste, Euskaltel Euskadiko Mikel Nieve eta Samuel Sanchez.

Donostiako Klasikoan maiz gertatzen den bezala, ihesaldian dabiltzanen atzeko multzoko kideek ez dute elkar ulertzen, eta aurrekoek tartea zabaltzen dute. Gilbertek eta Scarponik elkarrekin igo dute azken aldapa, eta belgikarrak, gaina harrapatzeko metro gutxi falta zirela, atzean utzi du Scarponi. Ustekabea izan da, hain justu kontrakoa espero zitekeelako, hau da, italiarrak Gilbert atzean uzteko jotzea, bestela jai zeukala jakitun. Hala ere, usteak erdi usted. Gilbertek bakarrik egin ditu helmugara bitarteko bost kilometroak eta euripean iritsi da helmugara. Pablo Lastras hirugarren iritsi da, eta Mikel Nieve zazpigarren . Bejondeiola!

RadioShackeko bi euskal txirrindulariek, Haimar Zubeldiak eta Markel Irizarrek, ezin izan dute proba amaitu.

Arg: http://www.cyclingnews.com

Hushovdek Norvegiako txapeldunaren maillotaren gainetik Munduko txapeldunarena jantzi du

Hushovd, Breschel eta Davisek osatu dute aurtengo podiuma. Bai, esprintean amaitu da, baina aukeratutakoen arteko esprint bikain batean. Gilbertek bere saiakera egin du baina azkenean ezin izan dio urrutitik jotako erasoari eutsi. Italiarrek ere lan bikaina egin dute baina dominarik gabe geratu dira gutxigatik Pozzato 4. sailkatu baita.

Goizean goiz jaiki beharra zegoen lasterketa ikusteko. Hasi hemengo 1:00etan hasi da eta TeleDeporten 4:15etan hasi da irudiak ematen. Jakinda 7:00ak eta 8:00ak tartean amaituko zela 6:00ak inguruan telebista aurrean jarri naiz nagiak atereaz. Eta ez naiz damutzen!!

Lasterketa polita ikusi dugu. Kontuan hartzeko datua pinganilorik gabe aritu direla da. Ni telebista aurrean jarri naizenean Kvachuk ukrainiarra zen lasterketaren lider aurreko ihesaldi baten fruitu. Baina notizia ez zen hori; tropel nagusia bitan zatitua zela italiarren lanaren ondorioz eta Cavendish, Sagan, Freire, Kolobnev eta beste zenbait izen nagusi atzean zirela. Aurrean Italia eta Belgika txirrindulari dezenterekin eta liderrekin, Pozzato eta Gilbertekin. Baina errenta minutu ingurukoa izan da.

Telebistan ez dituzte erreferentziak nahi bezain ondo eman eta bazirudien lasterketa aurrean zela. Batez ere Gilbert saiatu delako Nibali eta Viscontirekin aurrera egiten. Baina bi itzuli falta zirela tropel nagusiak (edo hobe esanda tropel nagusian geratzen ziren txirrindulariak) aurrekoak harrapatu dituzte. Mugimendu asko izan dira eta nagusiena Gilbertek egin duena izan da azken itzuliko azken aurreko malda gogorrean. Bera bakarrik aurrera joan da eta atzetik Evans eta Kolobnev besteak beste atera diren arren, belgikarrak 20 segundoko errenta lortu du.

Kilometro asko ziren, ordea, bakarrik egitekoak eta guztiak tropelak irentsi ditu. Azkenean esprinta jokatu da nahiz eta Gilbertek azken saiakera egin duen azken zuzengunean, eta hor Hushovdek bere potentzia guztia erakutsi du.

Aurretik esan bezala, bikaina Belgikak eta Italiak egindako lana. Italiarrek garbi zuten lasterketa nola bideratu behar zuten. Belgikarrek ere lan asko egin dute tiratzen eta erasoak jotzen Hoste eta Van Avermaet bezalako txirrindulariekin. Bi talde hauei egin dute lan bikaina txalotu beharra dago lasterketa benetan interesgarri egin baitute.

Australia ere oso ondo. Gerrans aurreko tropeltxoan tiratzen Evansen aukera baitzuten. Hauek behintzat domina eskuratzea lortu dute Davisen bitartez, beraz, ez dut uste kexarik izango dutenik.

Euskaldunei dagokionez Haimar Zubeldiak lan bikaina egin duela irizten diot. Italiarrek sortu duten mozketan sartu da eta Freireren aukerak indarra hartu duenean, kantabriarrari laguntzen izan da. Lehen euskalduna izan da, Espainiako selekzioko bigarren txirrindularia helmugaratzen.

Horren gertu, horren urrun

podium Ezequiel Mosquera eta Vincenzo Nibali orpoz orpo helmugaratu ziren La Bola del Mundon. Batak bestearen bihotz taupadak entzun zitzakeen ia. Tropeleko irakurle gehientsuenek entzunda ere izango ez duten lehia ekarri zidan niri gogora igoera ikusgarriaren bukaerak: Anquetilek eta Poulidorrek 1964ko Frantziako Tourrean, Puy de Dome mendate mitikon gora izandakoa.
Elkarrengandik gertu iritsi ziren, baina elkarrengandik oso urrun daude Mosquera eta Nibali. Galiziarrak badaki urte gutxi geratzen zaizkiola lanbide honetan, eta italiarrak denboraldiko izenik garrantzitsuenetakoa izan da, ezbairik gabe: hirugarren sailkatu zen Giroan, Monte Grappako etapa irabazita eta Vueltan garaile. Aurten hiru asteko bi itzulitan podiumera igo den bakarra. 25 urte baino ez ditu Nibalik.

Peter Velits ere deskubritu digu Vueltak, nolabait. Esloveniarrak ere 25 urte ditu, eta Nibali bezala, hiru asteko lasterketetan kontuan hartzeko txirrindularia izango dela. Andy Schlecken adin berekoak dira. Ezin ahaztu Van Garderen estatubatuarra -are gazteagoa da-, itzulia luze egin bazaio ere. Horiek guztiek estu hartu beharko lukete Alberto Contador datozen denboraldietako Tourrean, Igor Anton berarekin batera. Lehendabiziko mendi etapak ilusita, bazirudien Galdakaoko txirrindulariak oso gertu zuela Vuelta, indartsuena zelako, baina eroriko hark ezin urrunago jarri zion. Hala ere, Antonek ez du dudarik izan behar: onenen pare dago mendian. Baliteke egun batean Schleckek edo Contadorrek atzean uztea, baina beste egun batean bera izango da bikote hori gaindituko duena, ziur.

Beste zenbaitetan, aspergarria izan da Espainiako Vuelta. Aurten, ordea, antolatzaileek asmatu dute ibilbidearekin, eta argi geratu da La Bola del Mundoko edo Peña Cabargako etapak asteburuan jarri behar dituztela, txirrundulariek zaleen berotasuna suma dezaten. Gertu eduki ditzaten.

Argazkia: Roberto Bettini