Aurkeztu berri dute Parisen, 2011.ko lehen itzuli handiaren ibilbidea, Frantziako Tourrarena. Hurrengo aurkezpena Italiako Giroarena izango da eta azkena Espainiako Vueltak izan da.
Azken urteetako ibilbideek ez naute gehiegi betetzen. Beti daude salbuespenak baina orokorrean ibilbide kaskarrak iruditzen zaizkit, batez ere Frantziako Tourrekoak inongo berrikuntzarik gabekoak (eta izaten direnak txarrerako) eta Espainiako Vueltakoak, oso zailtasun gutxiko mendiko etapekin. Urtero gehien gustatzen zaizkidanak Italiako Girokoak izaten dira, nahiz eta aspaldian mendizaleen alde agian gehiegi egiten ari diren eta agian nahiko desorekatuak izaten diren. Izango dugu Italiako Giroko eta Espainiako Vueltako ibilbideen berri emateko astia, goazen orain Frantziako Tourrarekin.
“Berrikuntza” batekin hasiko da hurrengo urteko Tourra, ez baitugu hainbeste aldiz ikusitako aitzin etaparik izango. Aldapatxo baten amaitzen den etapa batekin emango zaio hasiera, aurreneko mailot horia lortzeko aukera betiko erlojupekariengandik zabaltzeko asmoarekin. Ez zait gaizki iruditzen puntu hau, ez baitago zertan urteak joan, urteak etorri, Cancellara bezalako bat beti aurreneko maillot horiarekin ikusi beharrik.
Bigarren egunean taldekako erlojupekoa izango da. Aurreneko denbora tarteak izango dira baina 23km bakarrik direla kontuan harturik, ezin esan taldearen garrantzia bere bizikoa izango denik aurtengo Tourra irabazteko. Hortik aurrera, sprinterako aukera mordoxka bat, agian 4.n etapakoa salbuespen izanik, mendiaren zain.
8. etapan izango dugu aurreneko mendatetxoa, Superbessen izango den amaierarekin. Dena dela, indartsuenen arteko sprinta besterik ez da espero bertan.
Pirinioetan sartuko gara ondoren eta agian nire ustez aurtengo etapa erregina izango denarekin emango zaio hasiera 2011ko mendiari. Hourquette, Tourmalet eta Luz Ardiden dituen etapa hauxe izan daiteke gogorrena baina mendiko aurrenekoa izateak ezer gutxi ikusiko dugun beldurra ematen dit. Lourdesen amaituko den etapa ez dut kontatzen nik mendikotzat eta hurrengo egunean Plateau de Beillen amaituko dena izango dugu.
Datorren urtean Alpeen 100. urteurrena izango dela eta, asko espero zen mendi horiengandik baina zer esango dizuet ba, ni ez naute inondik ere bete. Pineroloko etapan, aurretik aipatzen ziren aukeren aldean erraza jarri dute. Galibierren amaitzen den etapan, ondo diseinatuta egon ez arren, bertan izango diren menditzarrek (Agnello, Izoard eta Galibier alde “errazetik”) sortuko dituzte denbora tarteak. Izoardetik Galibierren hasierara km askoko tartea izango da eta horrek urrutitik etapa gogortzeko aukerak txikiagotu egiten ditu baina azken mendatean denbora tarteak izango direla uste dut. Hurrengo egunean, 109km soikeko etapa. Egia da bertan Galibier Telegrapheko aldetik eta Alpe d’Huez izango dituztela baina kilometro kopuru hori gazteentzako aproposagoa iruditzen zait.
Azken larunbatean 41 km-ko erlojupekoa zain izango dute eta horrekin Tourra amaitutzat emateko moduan izango gara.
Ibilbidea hau orokorrean baloratu beharko banu, 10tik 4 puntu emango nizkioke. Aldaketatxo bakar batekin, mendiaren aurretik 50km inguruko erlojupeko bat gehitze hutsarekin, nire nota 8ko batera igoko nukeen (orokorrean ibilbideak km gutxi izaten jarraituko lukeelako). Aldaketa txikia dirudi nota hainbeste igotzeko baina nire ustez beharrezkoa zen ikuskizuna erabat aldatzeko.
Ibilbidea planteatu den moduan, mendizaleek ez dute azken kilometroek arte mugitzeko beharrik izango eta horrek, ikuskizun eza dakar. Zenbat aldatuko litzatekeen mendiaren aurretik ganorazko erlojupeko bat izan ezkero Menchov, Leipheimer, Kloden… bezalako txirrindulari batzuk erlojupekoan lortutako denbora tartea gordetzeko asmotan eta mendizaleak denbora tarte hori mozteko asmotan izango lirateke mendiko etapak. Alde ederra!!!
Bestalde, ez nator bat azken aldiko ibilbideen etapen luzerarekin. Ezin dut onartu munduko iraupen luzeko txirrindulari onena izendatu behar lukeen proban, azken 12 etapetan bakarra izatea 190 km-tik gorakoa. Ez da hau nik 90. hamarkadan ikusten nuena, eta egia esan, hori zen niri gustatzen zitzaidan txirrindularitza. Frantziako Tourrak denetik izan behar luke, harbidea, erlojupeko kilometro asko, mendi asko, “media-montaña” asko… eta ez da hau aspaldian ikusten ari garen ibilbidea. Penagarria!!
Nabarmen aukeratu dituzuenak Brajkovic (%43,3, Radioshack) , Van den Broeck (% 39,1, Silence-Lotto) , Luis Leon Sanchez (% 54,6, Caisse D’Epargne) eta Joaquim Rodriguez (% 43,8, Katusha) izan dira. Brajkovic Dauphinen Contadorri gailendu ostean dator Tourra lehiatzera. Oker ez banaiz Haimar Zubeldiaren ordez sartu dute taldean (animo Haimar!) eta, noski, helburua Armstrongi 8. Tourra irabazten laguntzea izango da. Ez zait iruditzen etapa garaipenen bat baino gehiago lortuko duenik; beharbada lehen prologoan erlojuaren aurka ondo moldatzen baita. 3 asteko lasterketa da eta beharbada luzeegia beretzako. Hala era aukeratzen duzuen taldearen arabera txirrindulari interesgarria izan dakizueke.
Iazko denboraldian lehertu zen esprinter estatubatuarra. Tourrean garaipenik lortu ez bazuen ere, oso hurbil ibili zen eta martxoan hasi eta urrian ere garaipenak lortu zituen, oso erregularra dela erakutsiz. Horren ondoren, 2010 bere urtea izan zitekeela uste genuen askok. Dena dela, maila altuan ibili bada ere, agian ez da esprintetan dominatzaile izatera pasatzeko saltoa emateko gai izan. 4 garaipen on lortu ditu halere dagoeneko, tartean Giroko 2 etapa. Aurten bada, iaz hain hurbil izan zituen garaipenen bila joango da Frantziara, baita maillot berdeagatik borrokatzera ere. Oso erregularra izanik, ziur aurreko postuetan ikusiko dugula
Mark Cavendish
Txirrindulari handia dugu kantabriarra. Nire ustetan, Armstrong-ekin batera oraindik lehiatzen dabilen ziklistarik handiena. Gauzarik zailenak erraz egiteko gaitasuna du Rabobank-eko harribitxiak. Beharbada horregatik, maillot berdeak edo Tourreko etapa bat gehiagok ez du besteak bezainbat motibatuko Freire. Denboraldi hasera paregabea izan zuen, beste behin ere Milano-San Remo maisuki irabaziz baina ondoren ez du hain emaitza onik lortu. Hala ere, esprinterren artean bera da garaipen gehienekin aurkezten dena Tourreko irteeran. Aukera txikiena ikusten badu ez du alferrik galduko eta bizpahiru etapa irabazteko ez du gehiegi behar. Dena dela, bere aurtengo helburu handia mundiala izango da beste behin ere, eta hori buruan, ez ditu beste esprinterrek hartuko dituzten arriskuak hartuko.
Berak ere ba ote daki zenbat garaipen eskuratu dituen profesionaletan dabilen 12 urteotan? Asko, bai itzuli txikietan, bai handietan ere. Baina gainbehera ere iritsi zaio eta aurten nabarmena izaten ari da. Lehen hamarnaka lortzen bazituen garaipenak, aurten Italiako 2. mailako lasterketa batzuetan besterik ez du lortu besoak altxatzea. Etapa lortu zuen Suitzako Itzulian ere, baina azken hau Cavendishek esprinta jokatzen ari ziren gizon erdiak lurrera bota ondoren….Kostako zaio bada Tourrean irabaztea, baina ziur aurreko postutan ikusiko dugula besteek noiz huts egin zain.
Norvegiarra, 2004an bezala, bere herrialdeko txapelketa irabazita dator Tourrera. Hori du aurtengo bere garaipen bakarra. Dena den, inoiz ez da izan oso txirrindulari garailea (ez behintzat esprinterra dela kontutan izanik). Erregulartasuna du bere dohaina eta iazko Tourrean bera izan zen maillot berdea jantzi zuena Parisen. Etapa bakarra irabaziz, Cavendishen 6 garaipenetatik urrun, bera izan zen puntukako sailkapenean nagusi. Aurten ere asmo horrekin joango da Rotterdam-era eta Parisen berriro podiumera igotzeko esprint guztietan aurrean sartzen saiatuko da.
Gazteenen artean 
Adinean aurrera eginda, 
Adinean aurrera joanda, 
Amaitzeko 
Badakit berandu xamar dela multzoen azterketa egiteko, baina ez nuke alde batera uzterik nahi berandu eta labur aztertuko baditut ere. Seguru portzentajeez aparte, askok eskertuko duten azterketa izango dela.