Contadorrek Cancellararen marka itzalpean utzi du

Cancellara erlojuaren kontrako Munduko txapeldun berriro

Badirudi bere garaipen ikaragarrian Contadorren ustezko positiboak itzalean utzi duela. Ez zait gutxiagorako iruditzen txirrindulariatzaren munduan Tourra irabazi duena auzitan jartzeak asko esan nahi baitu.

Txirrindularitzako berri nagusia Contadorren ustezko positiboa den arren gaurkoan lekua Cancellarari egin behar diogula iruditzen zait. Eta batez ere gure urteko azken lehiaketa jokoan jarri delako gaurkoan. Dopin kontuak bihar edo izango ditugu mintzagai.

Ez du hutsik egin suitzarrak. Bere esanetan gaurkoan gaurko erlojuaren kontrakoan gailentzea aurreko hiruretan baino gehiago kosta izan zaio. Niri ez zait hala iruditzen bigarren izan den Millar-i minutuko errenta atera baitio. Horrenbestez laugarren aldiz erlojuaren aurkako munduko txapelduna izango da Cancellara merezimendu osoz.

Eta gainontzekoak? Txapela kentzeko moduko erlojuaren kontrakoa etxekoek egin dute. Porte gazteak 4. egitea lortu du 1’19”rekin eta 5. Rogers 2’25”era. Gutxik espero zuten bi australiarrak lehen bost postuetan sailkatuko zirenik.

Ezustekoa ematen bestea Millar izan da. Egia da hirugarren izan den Tony Martinek zulatua izan duela eta horrek gutxienez 15 bat segundo galarazi dizkiola. Hala ere erlojuaren kontrako saio bikaina eginda bigarren sailkatu da Millar 1’02”ra eta hirugarren Martin 1’12”ra.

Nire ustez hiru maila ezberdinduko nituzke gaurko erlojuaren kontrako saioan: irabazlearen maila gaindi ezina, minutura sartu diren Millar, Martin eta Porte, eta azkenik gainontzekoak, 2’25”etik gorakoak.

Grabsch eta batez ere Larssonen maila baxua, nire ustez bederen, aipatu nahiko nituzke. Biak ere Cancellarak baino 3 minutu gehiago behar izan dituzte. Nik Larsson behintzat podiumetako postuen lehian arituko zela espero nuen, baina ez dakit ba zer gertatu zaion. Bere mailatik kanpo geratu dela uste dut.

Esan bezala, gaurko berriek Cancellararen garaipen itzela itzalean utzi dute. Ez dakit oihartzun handiagoa izateko igandeko errepidekoan lasterketa irabazi beharrean izango ote den.

Igor Anton erori egin da eta Vuelta utzi du

nibaliPena da. Handia gainera. Espainiako Vuelta bero -bero dagoen honetan, Igor Antonek etxerako bidea hartu behar izan du. Nire adiskide batek Euskaltel Euskadiko txirrindulariaren sasoiak berotuta edo, gogorarazi zidan aurreko batean duela bi urteko Vuelta, Anglirura bidean erori izan ez balitz, Contador estu har zezakeela. Batek daki. Kontuak kontu, aurten bai bazirudiela bere Vuelta izan zitekeela, baina berriz ere eroriko batek bere bidea eten egin du. Galdakaoko igotzaileak erorikoa izan du helmugatik zazpi bat kilometrora, txirrindulariak azken aldapari ekiteko pronto zeudela. Niri Joseba Belokiren Tourreko erorikoa etorri zait burura, nahiz eta hura larriagoa izan zen. Baita Abraham Olanorena 1999ko Vueltan; saihetsa hautsita igo zuen Angliru, baina handik egun gutxira erretiratu zen.

Igor bakarrik ez; Egoi Martinezek ere min hartu du gaur -Antonekin batera jausi da- eta itzulia utzi behar izan du. Tropelakook animoak bidali behar dizkiogu Igor Antoni, ea datorren denboraldian poz handiak ematen dizkigun. Irabazitako bi etapek, behintzat, erakutsi digute etorkizunean gozatu ederra hartuko dugula Igor maldan gora ikusita.

Gainerakoan, Purito Rodriguezek irabazi du Peñacabargako gainean, eta Vincenzo Nibali lider jarri da. Igandean, Covadongako Lakuak, eta astelehenean Cotobello. Tamalez, Igor Anton gabe.

Argazkia: Sirotti

Eta beste garaipen bat!

Igor Anton berriro ere liderAurtengo Vueltan Igor Antonek bigarrenez etapa garaipena eta lidergoa eskuratzea lortu du. Ikaragarria izan da gaur lortu duena! Eta gaurkoarekin 4. euskal garaipena 11 etapatan. Sekulako marka euskal txirrindularitzari dagokionez alajaina!

Garaipena ikusita atzo helmugan Igor elkarrizketatu zutenean kazetariari esandako gogoratu du. Atzo helmugaratutakoan Puritori egindako txantxa aipatzen zion kazetariari: “Helmuga pasa ostean Puritori tarteko helmugako gain saria eman ez diotela esan nion eta zurbil geratu zait. Berehala esan diot, ordea, brometan ari nintzela”. Kataluniarrak ikaragarrizko grina erakutsi du aurreko egunetan maillot gorria lortzeko atzoko gain sarien lehian sartzea kasu. Baina gaurkoan lehertu egin da. Seguru atzo Igor Antonek eginiko txantxaz oroituko zela gaurko Andorrako maldetan gora geratu denean ezinak jota.

Igorrek bikain dosifikatu du gaurko igoera eta sari bikaina eskuratu. Nibaliri 45 segundoko errenta ateratzen dio eta Tondori 1’04”koa. Ez da gehiegi, baina errenta polita bai. Ikusi beharko dugu bihartik aurrera ia Euskaltel-Euskadi lasterketako liderraren maillota eramatearen erantzukizunari  nola erantzuten dion.

Asteburu beldurgarriaren esperoan

igorAtseden eguna izan dute gaur Vueltan parte hartzen ari diren txirrindulariek. Orain artekoari begiratzeko une aproposa da, beraz. Badirudi lau txirrindulari borrokatuko direla itzulia irabazteko. Igor Anton, Purito Rodriguez, Vincenzo Nibali eta Frank Schleck. Euskaltel Euskadiko eta Katushako txirrindulariak orpoz orpo dabiltza. Galdakaoko txirrindulariak ez bezala, Puritok Tourrean parte hartu zuen eta Frantzian pilatutako nekea sumatu dezake azken etapetan. Akaso egunen batean mailot gorria jantzita gustura geratuko da kataluniarra.
Vincenzo Nibali oso indartsu dagoela ematen du. Lehen etapetan erasoak jo eta jo jardun zen, eta Xorret del Cati Anton eta Puritorekin igo zuen. Oso kontuan hartu behar da italiarra, baina erne; indar erakustaldiak larrutik ordain ditzake azken egunetan. Eta Frank Schleck? Bada aipaturiko hiru txirrindulariengandik ez dago oso gertu. Hori dela eta, asteazkenean, Palera bidean, eta asteburu menditsuan aurpegirik onena erakutsi beharko du bai ala bai. Xorret del Cati baino luzeagoak dira asteburuan igo beharreko aldapak eta horrek Luxenburgoko txirrindulariaren mesedetan beharko luke.

Denis Menchovek ere aipamentxoa merezu du. Errusiarrak pare bat minutu galdu zituen Xorret del Cati. Asko da, kontuan izanik haren gainetik txirrindulari bakar bat baino gehiago dagoela. Asteazkenean, Palera bidean Schlecken sasoi puntua ez ezik, Menchovena ere ikusi ahal izango da; Vuelta irabazi edo podiumean bukatu nahi duen ala dagoeneko amore eman duen.

Podiumerako postuetarako hautagaiak alde batera, badira probari bizitasuna eman beharko lioketen txirrindulariak, eta etapak irabazteko borroka bete-betean egon beharko liratekeenak. Ezequiel Mosquera ziurrenik lehen postuetatik nahiko gertu egongo da, lehen astean bezala ibiltzen bada behintzat. Caisse d’Epargnekoek ere aurrean behar dute, batik bat David Arroyok eta Luis Leon Sanchezek. Baita Cerveloko bikoteak ere: Sastre eta Tondo. Zalantzarik ere bada, noski. Van Garderen estatubatuar gazteak eutsiko al dio? Eta Peter Velits noraino iritsiko da? Nicholas Rochek goia jo al du? Espainiako Vueltako lehen asteak argi utzi diguna da Andy Schleck, Roman Kreuziger eta Christian Vandevelde ez direla sailkapen nagusiko borrokan sartu.

Hori guztia orain arte emandakoa da. Eta zer dakarkigu Vueltak datozen egunotarako? Ba aste honetan, asteazkeneko etapa kontuan hartzekoa da; Palen bukatuko da. Ez da oso mendate gogorra, baina ziurrenik faborito guztiak ez dira elkarrekin iritsiko. Asteburuko etapak, horiek bai gogorrak: larunbatean Peñacabargan bukatuko da etapa, igandean Covadongako lakuetan eta astelehenean Cotobellon. Handik aterata, duda gutxi geratuko dira sailkapen nagusiari begira.

Ezin azterketa moduko hau amaitu hildako Txema Gonzalez gogora ekarri gabe. Sky taldeko masajista arabarraren heriotzak doluz jantzi du itzulia.

Argazkia: Unipublic

1983

fignonIgon Antonek poz handia eman digu aste honetan. Espainiako Vueltako etapa irabazi du Galdakaoko txirrindulariak, eta sailkapen nagusian goiko postuetan jarri. Vuelta gertutik jarraitzeko nahikoa arrazoi, ezta? Hala ere, gauzak zer diren. Igor Antonek etapa irabazi duen egunean ez da protagonista bakarra izan txirrindularitzan. Izan ere, Laurent Fignon frantziarra hil da. Baten zoriona, bestearen azken arnasa gurutzatuta, ia-ia aldi berean.
1983an ere gurutzatu ziren, nolabait. Igor Anton 1983eko martxoan jaio zen; lau hilabete baino ez zituenean Fignonek Frantziako Tourra irabazi zuen lehenengoz. Hurrengo urtean ere gailendu zen. Frantziak bazuen Hinaulti lekukoa hartuko zion izarra. Fignon oso gaztea zen, 24 urte baino ez zituen. Dena dela, lesioengatik ez zuen Tour gehiago irabaziko.

Inolako zalantzarik gabe 1989ko Tourra etorri zaigu txirrindularitza zaleei burura egunotan. Berehala, gainera; ttak. 30 urtetik behera zaudetenak ez zarete gogoratuko, eta bakarrik zuek baino zaharragoa den norbaitek edo liburuek edo prensak kontatutakoa dakizue. Bai, zortzi segundorengatik galdu zuen Fignonek urte hartako Tourra, bere etxean, Parisen. Greg Lemond estatubatuarrak aurrea hartu zion azken erlojupekoan. Lemonden eskulekuak –triatloikoa- hautsak harrotu zituen, baina kontuak kontu, podiumaren koskarik gorenera igo zen. Egunkari askok Fignon gogora ekartzeko egun hartako irudia atera dute orain; ahalegin betean ageri da, Arc de Triomphe atzean duela, mailot horia soinean. Nik, ordea, beste irudi bat dut iltzatuta buruan. Helmugara iritsi berritan, lurrean, lur jota, negar batean, jendez inguraturik, boxealaria bailitzan. Epikak goia jo zuen egun hartan; Lemond hil zorian egon zen urte batzuk lehenago ehiza istripu baten erruz eta egun hartan zeruan zegoen, paradisuan. Fignonentzat, aldiz, etxea, hots Paris, infernu bilakatu zen.

Urte hartakoa alde batera utzita, ilehoria behin baino gehiagotan lehiatu zen Euskal Herrian. Euskadiko Sei Orduetan, esate baterako. Eta ezin ahaztu 1992ko Tourra, Donostiatik atera zena. Kutsu hunkigarririk ez zitzaion falta izan. Indurainek, Chiapuccik eta Bugnok lasterketaren lema hartu zuten arte, haien taldekideek, Perico Delgadok, Sthepen Rochek eta Laurent Fignon, hurrenez hurren, ihesaldietan sartuta ibili ziren. Batean baino gehiagotan, gainera. Zaleek bazekiten liderrek goiz hala berandu hartu zutela lasterketaren gidaritza, baina hiru txirrindulari beteranoak gatza eta piperra jarri zioten lasterketari, Sestriereseko etapa gogoangarriak nor bere lekuan jarri zuen arte.

Izaerak etsai asko ekarri zizkion Fignoni, baita Frantzian ere, baina bera da Tourra irabazi duen azken aurreko frantziarra; Hinaultek 1985ean irabazi zuen Frantziako Itzulia bosgarrenez. Joan den urtean kaleratutako biografiak ere hautsak harrotu zituen, bera eta gainerako guztiak dopatu egiten zirela aitortu baitzuen. Hala ere, azken arnasa eman ostean, bere herrialdeko berripaper garrantzitsuenek azalera eraman dute; azaleko gai bakarra izan da haietako batzuetan.

Tira, zutabe hau Igor Antonen balentria goratzeko zen, baina ziur Igorrek, irakurtzen duenean, ulertuko duela. Bera ere mailot horiarekin –Espainiako Vueltaren kasuan gorria- ikusiko ahal dugu laster!

Argazkia: Roberto Bettini (Greg Lemond eta Laurent Fignon 1989ko Tourra bukatu berritan)