2010ari errepasoa (V): Flandriako Erreinuan Suitzarra Garaile

Udaberriko egun bakarreko proba guztietan bi nabarmentzen dira denen gainetik: Apirileko lehen bi astetan izaten diren Flandriako Itzulia eta Paris-Roubaix, biak ere txirrindularitzako bost monumentuetakoak.

cancellara_finalHarbideetan barrena kilometro ugari egin behar izaten dituzte txirrindulariek eta gainontzeko probetan ikusi ohi ez ditugun imajinak ikusteko parada izaten da. Aurtengoan bi gizonen arteko lehia estua espero zen aurreko probetan (E3-Prijs Harelbeke, Omloop Het Nieuwblad) ikusitakoaren arabera, eta halaxe izan zen gainera azkenean: Boonen flandriarraz eta Cancellara suitzarraz ari naiz.

Hurrengo bi postetan saiatuko gara bi lasterketak laburbiltzen.

Lehenari begira, harbideez osatutako paretengatik da ezaguna Flandriako Itzulia. Txirrindulari indartsuen erreinua da hura, aldapa tente baina motzak non hanketako indarrak bakoitza bere lekuan jartzen duen. Flandriako erreinuak etxeko mutila ikusi nahi zuen gailentzen, Boonen, baina ez zen dena nahi bezala suertatu.

Molenbergeko maldan gora, bere taldekide Breschelen zulatu baten ostean, Cancellarak aurrera jo zuen indartsu eta tropela guztiz hautsi zen. Boonen bakarrik izan zen jarraitzeko gai. Atzetik koska bat beherago, Gilbert, LeukemansFlecha eta gainontzekoak.

Omega-Pharma Lotto eta Vacansoleil taldeak saiatu ziren arren, aurreko bikoteko suitzarrak berak bakar bakarrik ez zuen abantaila bertan behera erortzen utzi, izan ere flandriarrak ez zion asko lagundu Devolder taldekidearen aitzakian.

Leberg eta Berendrieseko maldak batera pasa zituzten, bi gizonik indartsuenak zirela erakutsiz. 15Km faltan, flandriarrez jositako Kapelmuur ospetsuan gora, Cancellarak 5. martxa sartu eta atzean utzi zuen Boonen, %19ko portzentajeko maldak eserlekutik altxa ere egin gabe. Indar erakustaldi itzela.

Handik aurrera erlojupeko bikaina suitzarrarena. Bere herrialdeko bandera eskuan zuela iritsi zen helmugara, bere hirugarren monumentua zen.

Lehen asaltoa, beraz, Cancellararentzat.

2010ari errepasoa (IV): Freirek Classicissima hirugarren aldiz

MilanoSanremo2010_hirukoaTxirrindularitzako 5 monumentutako lehena da Milanotik hasi eta Sanremon bukatzen den udaberriko egun bateko proba garrantzitsu hau. Ia 300 km-tako ibilbidea, eta bukaeran batik bat, oso gorabeheratsua, Cipressa eta Poggio-ko mendatetxoak helmugatik oso gertu dituztelarik. Sprint-ean bukatzeko traza haundiak dituen lasterketa, baina bi mendatetxo horietan tropel aurrean ezinbestean egon beharrekoa.

Freirerentzat proba aproposa dirudi, ezta? Ba baietzkoa esan beharko, hirugarren aldiz Italiako egun bateko probarik garrantzitsuena (Lonbardiako Giroaren baimenarekin) poltsikoratu bait zuen Martxo aldera.

Aurtengo lasterketan buru belarri sartuaz, esan beharko hastapena ohi bezela ihesaldiez adornatuta izan zela, guztiak ere tropelaren kontrolpean. Poggio-ko mendatetxora iristean, gizonik garrantzitsuenak tropel buruan ikusi zitezkeen: Garzelli, Gilbert, Scarponi… baina baita lasterketa sprint-ean iristeko erreguka zebiltzan gizonak ere: Bennati, Hushovd… eta non zen ba Freire?? Hortxe tropeleko 10-15 postu horretan, erne-erne. Flandiar kazetariak ikusi zutenean irribarre egiten dute (4:10 min gutxi gora behera), zerbait bazekiten bederen…

Rogers-en erasoak tropela luze-luze jarri zuen, eta hortik aurrera guda basatia, bai aldapan gora baina baita aldapan behera ere: Pozzato, Nibali, Cancellara… Tropeleko txirrindulari indartsuenak bakarkako borroka bikainean. Atzera begiratzerk ez zegoen. 3 km faltan Nibaliren eraso bikainari Pozzatok oraindik indartsuago erantzun zion, garapen haundi eta indartsuak ederki mugitzeko gai dela aldarrikatuz.

Bazirudien eraso erabakigarria izan zitekeela, baina Bennatiren garaipen gosea asetu nahi zuen Liquigas taldeak bertan behera bota zuen italiar txapeldunaren ahalegina. Tropela erabat luzatuta, eta gizonik azkarrenak leku ona topatu nahian: Hushovd, Boonen, Petacchi… Baina Bennatiren gurpila nork izango eta Freirek. Azken kilometro t’erdia italiarraren gurpilean egin ostean eroso iritsi zen sprint-era eta hor inor baino azkarragoa izan zen. Ez flandiar ahaltsua (bigarren azkenean), ez italiar zaharra (hirugarren), ez ziren Freireri itzala egiteko ere gai izan.

Eskuak hirugarren aldiz gora beraz Rabobank taldeko txirrindulariak.

MilanSanremo2010_garaipenaEz dira asko marka hau gainditzen dutenak, kasuko Eddy Merckx (7 aldiz) edo eta Erik Zabel (4 aldiz). Nabarmen gelditzen da beraz Torrelavegako txirrindulariaren balentria. Eta are gehiago gaur egungo txirrindularitza kontrolatu honetan ia taldekiderik gabe ibiltzen dela kontutan izanda.

2010ari errepasoa (III): Garzelli “aitona” garaile Tirreno-Adriaticon

Garzelli eta Scarponi, lehena eta bigarrenaGuztiok dakigu G8a munduko herrialderik boteretsu eta industrializatuenek osatzen dutela. Gaur egun ezagutzen dugun G8a, ordea, 1997ra arte G7 deitzen zen, Errusia begirale bezala egoten baitzen. Tirreno-Adriaticok urtero esprinterren G7a biltzen du, eta tropeleko gainontzeko txirrindulariek Errusiak 1997ra arte zeukan papera hartzen dute, hau da, begiralea izatearena, alegia.

Dena den, 2010eko ekitaldian dagoeneko lehenengo etapan sorpresa handia egon zen. Esprinter handien aurretik Linus Gerdemann eta Pablo Lastras sartu ziren, garaipena alemaniarrak eramanda. Hauen atzetik, Breschel, Farrar, Rojas, Hushovd… esprinter guztiak, azken finean. Gutxik uste zuten Livornotik atera zirenean bi hauek (edo esprinterra ez den beste inor) lehen postuetan ibiliko zirenik… Begiraleen altxapena? Hala balitz, txikia, gero “esprinterren agintea” hasi baitzen. Bigarren etapan, Tom Boonen nagusitu zen. Bi etapa baino ez ziren igaro oraindik, baina italiarren harrotasuna eta estima ukituta zeuden dagoeneko. Horrela ba, hirugarren etapan mahaian kolpe bat eman zuten. Etapa Bennatik, Petacchi bigarren… eta lehen postuetan Sacha Modolo eta Francesco Ginanni. Ikusten den bezala, esprinterrak jaun eta jabe berriro.

Baina erresuma guztietan, errege guztiek buruhausteren bat izan ohi dute. Tirreno-Adriaticoko erresumako errege diren esprinterren buruhaustea antolatzaileek noizbehinka sartzen duten malkar labur baina piko hori izan ohi da. Eta malkar hori laugarren etapan iritsi zen, 245 km-ko etapa amaigabe batean, Chietin hain zuzen ere. Helmugan lehen postuetan agertu ziren izenak ordurarte lasterketan ote zeuden ere galdetuko zion bakarren batek bere buruari… Garaipena, Michele Scarponirentzat, eta postu noble horietan Bertagnolli, Garzelli, Uran, Gesink, Evans, Pozzovivo, Rogers, Nibali…

Chieti atzean utzita, Colmuranora bideratu ziren. Berriro ere, ibilbide gorabeheratsu bati esker, erregeak herren agertu ziren, eta “herri xeheak” altxapenari beste bultzakada bat eman zion. Etapa, Gasparottorentzat. Seigarren etapak 134 km baino ez zeuzkan, eta Maceratora bideratu zuen tropela. Han, Mikhail Ignatiev errusiarrak eraso kolpe bortitz bat jo zuen helmugara iristeko kilometro batzuen faltan, eta inor ez zen atrapatzeko gai izan. 55eko platera eta 11ko koroa ere motz gelditu zitzaizkion txirrindulari indartsu honi. Itzulia bukatzeko, San Benedettoko esprinta. Bertan Edvald Boasson Hagen nagusi, eta Petacchi berriro ere bigarren.

Eta itzuliko garailea? Ba testuan ia aipatu gabe dagoen beterano handi bat, Stefano Garzelli. Ez zuen etaparik irabazi, baina guztietan buru-buruan ibili zen, postu on asko lortuta. Eta, noski, gainsariak daudenean, eskuak altxatu gabe ere sari potoloa eraman daiteke, Stefano handiak erakutsi zigun moduan.

2010ari errepasoa (I): Australia epel, Greipel bero

greipel2Urtarrilean hotz egiten du. Euskal Herrian hotz egiten du. Ez, ordea, Australian. Bertan abiatzen dute denboraldia, Tour Down Under lasterketan. HTC-Columbia taldeko Andre Greipel alemaniarra nagusitu zen. Lehen bi etapetan tropela osorik edo ia osorik iritsi zen azken metroetara eta esprintean Greipel izan zen jaun eta jabe. Laugarren etapa ere irabazi zuen eta lideraren mailota eraman zuen soinean hasieratik bukaerara arte. Bigarrenez irabazi du Greipelek Australiako itzulia.
Eta gainerakoan zer? Hirugarren etapa Josean Fernandez Matxainen Footon-Servetto taldeko Manuel Cardosok ustekabea eman zuen etapa irabazita. Ustekabea azken metroetan Alejandro Valverde murtziarrari aurrea hartu ziolako, Caisse de Epargne taldeko txirrindularia azken metroetan oso iaioa den arren, iaioena ez bada.
Valverdek ez, baina bere taldeko Luis Leon Sanchez ez zen esku hutsik etxeratu. Bosgarren etapa –itzuliko menditsuena- begiz joa zuen eta ez zuen hutsik egin. Australiano lasterketa ez da arrotza Sanchezentzat, izan ere, 2005ean etapa eta sailkapen nagusia irabazi baitzituen.
Hain justu ere, Greipelen atzetik bukatu zuen sailkapen nagusian Luis Leon Sanchezek. Zeelanda Berriko Greg Henderson podiumera igo zen Greipel eta Sanchezekin batera. Itzuli handietan nabarmentzen diren txirrindulariei dagokienez, Cadel Evans australiarra aritu zen ondoen. BMC taldeko ziklistak seigarren amaitu zuen. Aditu batentzat baino gehiagorentzat Evansek larrutik ordaindu zuen nola Giroan ala Tourrean denboraldiaren lehen txanpan egindako ahaleginak.

Amets Txurrukak Taiwan Cup 2010 irabazi du

Amets Txurrukaren garaipena Taiwanen

Berriki jokatu da Taiwan Cup 2010. Mundu mailako txirrindulari onenek 6km kriterium bat eta 210km-tako bide lasterketa bat ziren jokatzekoak, baina tifoi batek irla asiarreko planak aldatzera eraman ditu antolatzaileak. Eguraldia hobetu denean lasterketa motz baina gogorra antolatu dute Ametsek berak dioen bezala.

Hemen gehitzen dizuet Ametsek hitzetan etaparen nondik norakoak. Zorionak Amets!!

Amets Txurrukaren kronika Taiwanetik

“Badirudi tifoiak atseden hartu duela (“Taichung” inguru honetan behinik behin) eta horrenbestez guri egokitu zaigu atsedena eten eta lanean hastea! Esan bezala atzo laku inguruan bueltatxo bat eman ondoren Orbeak Taiwanen daukan ordezkariarekin ibili ginen inguruak ezagutzen. Berak ezagutarazi zigun, gaurko egunerako, antolakuntzak “Taiwan Cup”-ari alternatiba bat eman nahi ziola eta agian irla honetako mendaterik altuenera igoera antolatuko zutela. Bai antolatu ere! 700m tan atera eta 3275m arte igotzen duen mendatera igoera antolatu dute: hau mendatetzarra! “Wu-ling” mendatearen hasierako kilometroak nahiko etzanak dira baina gerora edarto gogortzen dira eta oxigenoa faltan nabaritzen den 3000m gorako altuera horretara iristeko 52km egin beharra dago! Azken kilometroak errepide estua dela eta antolatzaileek 2200m inguruan jarri dute helmuga eta bertan saritxo batzuk ere bai. Ez da hasieran pentsatuta zuten lasterketa baina egoera nolakoa izan den ikusita irtenbide gogor bezain polita. Esandako hasierako kilometrotan eraso saiakerak ugariak izan badira ere, maldan gora egin beharreko kilometro mordo horrek erabaki du gora iristeko ordena. Igoera erdi aldera Tadej Valjavec, frantziar igotzaile gazte bat eta hirurok geratu gara buruan. Hemengo Orbeako ordezkari eta nire abenturakide Xeberren animoekin aurrera jo eta Taiwan Cup-eko pankartapean lehendabizi pasatzea lortu dugu. Munduaren bestalde honetara arte etorri behar pankartape batean lehendabiziko pasatu ahal izateko? Hau da marka gero! Valjavec iritsi da bigarren eta frantziarra ondoren. Sariak jaso ondoren, puntu horretatik gorengo puntura arte zer geratzen den ikustera joan gara kotxez eta ikaragarria nolako gogorra den ditxosozko “Wu-ling” hau! Interesgarria bestalde, 3000m-tik gora nolako landaredia dagoen oraindik, dena berde berdea! Klima sub-tropikal honek paisaia ikusgarriak eskaintzen ditu mendate garai horietatik! Indarrak berreskuratzeko, berriz ere, dozena bat plater inguruko jatordu ederra egin (platerak txikitxoak dira, ez pentsa, eh!) eta turismoa egiteko prest gara! Bizikleta “Art Ticiano Lin” (Orbea Taiwaneko) gure lagunari entregatu eta bera konpondu dadila aurrerantzean! Orain bai, oporretan gaude eta eguraldiak ere errespetatzen gaituenez azkenera arte disfrutatzen saiatuko gara!

Amets Txurruka”

Argazkia: Fundacioneuskadi.com