Lehiaketak – 183 orrialdea – Tropela.eus bloga

2010ari errepasoa (V): Flandriako Erreinuan Suitzarra Garaile

Udaberriko egun bakarreko proba guztietan bi nabarmentzen dira denen gainetik: Apirileko lehen bi astetan izaten diren Flandriako Itzulia eta Paris-Roubaix, biak ere txirrindularitzako bost monumentuetakoak.

cancellara_final Harbideetan barrena kilometro ugari egin behar izaten dituzte txirrindulariek eta gainontzeko probetan ikusi ohi ez ditugun imajinak ikusteko parada izaten da. Aurtengoan bi gizonen arteko lehia estua espero zen aurreko probetan (E3-Prijs Harelbeke, Omloop Het Nieuwblad) ikusitakoaren arabera, eta halaxe izan zen gainera azkenean: Boonen flandriarraz eta Cancellara suitzarraz ari naiz.

Hurrengo bi postetan saiatuko gara bi lasterketak laburbiltzen.

Lehenari begira, harbideez osatutako paretengatik da ezaguna Flandriako Itzulia. Txirrindulari indartsuen erreinua da hura, aldapa tente baina motzak non hanketako indarrak bakoitza bere lekuan jartzen duen. Flandriako erreinuak etxeko mutila ikusi nahi zuen gailentzen, Boonen, baina ez zen dena nahi bezala suertatu.

Molenbergeko maldan gora, bere taldekide Breschelen zulatu baten ostean, Cancellarak aurrera jo zuen indartsu eta tropela guztiz hautsi zen. Boonen bakarrik izan zen jarraitzeko gai. Atzetik koska bat beherago, Gilbert, Leukemans, Flecha eta gainontzekoak.

Omega-Pharma Lotto eta Vacansoleil taldeak saiatu ziren arren, aurreko bikoteko suitzarrak berak bakar bakarrik ez zuen abantaila bertan behera erortzen utzi, izan ere flandriarrak ez zion asko lagundu Devolder taldekidearen aitzakian.

Leberg eta Berendrieseko maldak batera pasa zituzten, bi gizonik indartsuenak zirela erakutsiz. 15Km faltan, flandriarrez jositako Kapelmuur ospetsuan gora, Cancellarak 5. martxa sartu eta atzean utzi zuen Boonen, %19ko portzentajeko maldak eserlekutik altxa ere egin gabe. Indar erakustaldi itzela.

Handik aurrera erlojupeko bikaina suitzarrarena. Bere herrialdeko bandera eskuan zuela iritsi zen helmugara, bere hirugarren monumentua zen.

Lehen asaltoa, beraz, Cancellararentzat.

2010ari errepasoa (II): Contador jaun eta jabe Paris-Nicen

Contador, Paris-Nice irabazi zuen egunean Paris-Nice espainiarren jabego pribatua bilakatzen hasi da. 2007an Contadorrek eta 2009an Luis León Sánchezek irabazi ostean, aurtengo ekitaldian berriro Contador gailendu zen, podiumean beste bi espainiar zituelarik alde banatan: Alejandro Valverde eta Luis León Sánchez bera.

Urtero bezala denboraldiko etapetako lehen itzuli handia izango zen hartan, ibilbide klasiko xamarra diseinatu zuten antolatzaileek. Beharbada, Mont Faron faltan botako zuen bakarren batek, baina Col de Mende ere han zegoen, lasterketa hankaz gora jarri nahi zuenari deiadarka. Lehenengo etapa ohiko prologoa izan zen, eta han Lars Boom erraldoia izan zen azkarrena, Jens Voigt beteranoaren aurretik. Hurrengo bi etapak esprintean erabaki ziren. Lehenengoan, Greg Hendersonek altxatu zituen eskuak, SKYri beregan jarritako konfidantza itzuliz. Beste esprintean William Bonnet frantziarra nagusitu zen, Peter Saganen aurretik. Elastiko horiak oraindik Boomen bizkarrean jarraitzen zuen…

Hirugarren etapan gauzak serio jartzen hasi ziren. Aurillac-en bukatu zen hartan, igotzaileek eta txirrindulari esplosiboek esprinterrei erreleboa hartu zieten. Etapa 2º mailako mendatean bukatzen zen, eta Peter Sagan harrigarriak, itzulia hasi arte ezezaguna izanagatik, protagonismo handia hartu zuen, garaipena lortuta. Protagonismo handia, bai, baina ez guztia. Eguneko beste albistea, Jens Voigt beteranoak maillot horia jantzi zuela izan zen. 39 urte betetzeko bidean, eta oraindik ere maila harrigarrian! Laugarren etapan Alberto Contador agertu zen. Etapa Col de Menden amaituta, denak berari begira zeuden, eta ez zuen hutsik egin: etapa eta lidergoa. Bostgarren etapak Aix-en-Provencera bideratu zuen tropela. Ibilbide gorabeheratsu hartan, tropela majo bakandu zen, eta talde ez oso handi bateko esprinta Peter Saganek irabazi zuen. Bigarren etapa beretzat, eta denak ahozabalik, hain ondo zebillen 20 urteko gazte eslobakiarra nor ote zen galdezka. Izan ere, irabazitako 2 etapez gain, beste guztietan ere punta-puntan ibilia baitzen (2º, 5º…). Contador, lasai. Gutxik uste zuten dagoeneko itzuliak ihes egingo zionik Pintokoari.

Azken bi etapak tranpaz josiak zeuden. Seigarrenean, Col de Vence helmugatik oso gertu zegoen, eta Xavi Tondo kataluniarrak probestu zuen tropelean elkarrenganako zegoen errespetua. Bakarrik iritsi zen helmugara, garaipen handi bat lortuta.

Itzulia bukatzeko, etaparik gogorrena, Col de la Porte, La Turbie eta Col d’Eze igoten baitziren, hirurak lehen mailakoak. Frantziarrek gerra gogoa zeukaten, aste guztian Bonnetek lortutako altxorra baino ez baitzuten bereganatu, atzerritarren nagusitasunaren aurrean ezinean. Gauzak horrela, tropeleko bi gudarik aurrea hartu zuten eta beraien artean disputatu zuten etapa. Amaël Moinardek Cofidisi garaipen eder bat eman zion, Thomas Voecklerri bien arteko esprinta irabazita.

Laburbilduz, Contador garaile, Col de Menden lortutako segunduei ezker. Podiumean berarekin, Valverde (beti ala beti aurrean edozein lasterketatan) eta Paris-Nice hain gustuko duen Luis León Sánchez. Baina nire ustez, inolako duda gabe, itzuliko izen berezia Peter Sagan izan zen. Aurrerago erakutsi zuen Paris-Nicen emandako kalitate distirak ez zirela kasualitatea izan, Romandian etapa bat eta Kalifornian beste 2 irabazita. Eta hori dena 20 urterekin. Non dago mutiko honen sabaia?

2011ko Itzuli Handien ibilbideak (II). Italiako Giroa

Tourraren ibilbidea aurkeztu eta egun gutxira, Italiako Giroaren ordua izan da. Larunbatean aurkeztu dute italiarrentzat hain maitatua den txirrindularitza proba. giro11

Beti gertatzen den moduan, aurkeztu aurretik baziren ibilbideari buruzko zurrumurru batzuk kalean baina egia esateko, gehiegizkoa iruditzen zitzaidan esaten ari zen guztia edizio bakarrean izatea eta zailtasunean “mozketak” espero nituen. Baina iritsi zen larunbata, eta zurrumurru guztiak goitik behera bete dira, hau da, beldurgarrizko gogortasuna izango duen edizio baten aurrean gaude. Agian, nik itzuli handiak jarraitzen ditudanetik ezagutu dudan gogorrena.

Azken urteetan Italiako Giroaren ibilbideak ikusgarritzat jo daitezke. Egia da Italiako orografiak asko laguntzen diola lan horretan baina egia da baita ere, bere zuzendaria den Angelo Zomegnan-ek izaera gogorra eta ausardia erakutsi duela, iazko Montalcinoko etaparen ondoren jaso zituen kritiken ondoren, aurten ere “sterrato”ko kilometro mordoxka bat ipini baititu eta orokorrean etapen luzera mozteko ohitura orokortzen ari den garai honetan, sekulako kilometrotze pila izango dituztelako.

Tourrean bezala, hemen ere erlojupeko kilometro gehiago botatzen ditut faltan baina, egia esateko, ez dakit zenbat kilometro beharko liratekeen ibilbidea orekatua dela esateko. Izan ere, hain da beldurgarria datorren urterako prestatu duten mendiko anoa!!! bestalde, nire esku egon balitz, mendateetan bukatzen diren hainbeste etapa izan beharrean, behean bukatu edo mendate errazago batean bukatzen direnen alde egingo nukeen. Bi puntu hauetxek ikusten ditut ibilbide ikusgarri hau hobetzeko modukoak.

Aurreneko aste zoragarri batekin hasiko da Giroa. Taldekako erlojupekoak emango dio hasiera eta ondoren sprinterrentzat eta amaieran tranpak izango dituzten etapak nahastuko dira. Ez dugu Cavendish 5 etapetan eskuak igota ikusteko arrisku handirik. Izan ere, aurreneko asteko Rapallo, Orvieto, Fiuggi Terme, Montevergine eta Etnako amaierak ikusi ondoren, hasiera ikusgarri baten aurrean gaudela esan daiteke.

Eta hortik aurrera zer? zailtasuna gutxitu beharrean goraka joango da. Sekulako “astakeria” da 13, 14 eta 15 etapetako profiletan ikusten dena, ikaragarria!!! 15. etapa hori istorian paper gainean prestatu den 5 etaparik gogorrenetakoa izan daiteke.

Horren ondoren atseden eguna izango dute eta hobe dute ondo aprobetxatzea, hortik Milanera bidean ez baitute askoz aukera gehiagorik izango. Nevegal-go kronoigoera, Sondriora Tonale eta Aprica igota, San Pellegrinora Passo Ganda igota, Mottarone eta Macugnagako etapa eta Finestre eta Sestriereko etapa izango baitituzte Milango 32,8 kmko erlojupekoaren aurretik. Amaiera beldurgarria benetan!!

Ez nuen uste ni hau esatera iritsiko nintzenik baina “gehiegizkoa” dela iruditzen zait. Dena dela, gauza bat garbi dago, jendeak mugitzeko asmorik agertzen ez badu ere, ibilbidea bera arduratuko da helmugan txirrindulari multzo txikiak ikustearekin. Biziraupen proba bat bihurtu daiteke datorren urteko Giroa. Dudarik gabe, datorren urtean ere atentzio gehiena emango diodan itzuli handia hauxe izango da, Italiako Giroa. W il Giro!!!

2011ko Itzuli Handien ibilbideak (I). Frantziako Tourra

tour11 Aurkeztu berri dute Parisen, 2011.ko lehen itzuli handiaren ibilbidea, Frantziako Tourrarena. Hurrengo aurkezpena Italiako Giroarena izango da eta azkena Espainiako Vueltak izan da.

Azken urteetako ibilbideek ez naute gehiegi betetzen. Beti daude salbuespenak baina orokorrean ibilbide kaskarrak iruditzen zaizkit, batez ere Frantziako Tourrekoak inongo berrikuntzarik gabekoak (eta izaten direnak txarrerako) eta Espainiako Vueltakoak, oso zailtasun gutxiko mendiko etapekin. Urtero gehien gustatzen zaizkidanak Italiako Girokoak izaten dira, nahiz eta aspaldian mendizaleen alde agian gehiegi egiten ari diren eta agian nahiko desorekatuak izaten diren. Izango dugu Italiako Giroko eta Espainiako Vueltako ibilbideen berri emateko astia, goazen orain Frantziako Tourrarekin.

“Berrikuntza” batekin hasiko da hurrengo urteko Tourra, ez baitugu hainbeste aldiz ikusitako aitzin etaparik izango. Aldapatxo baten amaitzen den etapa batekin emango zaio hasiera, aurreneko mailot horia lortzeko aukera betiko erlojupekariengandik zabaltzeko asmoarekin. Ez zait gaizki iruditzen puntu hau, ez baitago zertan urteak joan, urteak etorri, Cancellara bezalako bat beti aurreneko maillot horiarekin ikusi beharrik.

Bigarren egunean taldekako erlojupekoa izango da. Aurreneko denbora tarteak izango dira baina 23km bakarrik direla kontuan harturik, ezin esan taldearen garrantzia bere bizikoa izango denik aurtengo Tourra irabazteko. Hortik aurrera, sprinterako aukera mordoxka bat, agian 4.n etapakoa salbuespen izanik, mendiaren zain.

8. etapan izango dugu aurreneko mendatetxoa, Superbessen izango den amaierarekin. Dena dela, indartsuenen arteko sprinta besterik ez da espero bertan.

Pirinioetan sartuko gara ondoren eta agian nire ustez aurtengo etapa erregina izango denarekin emango zaio hasiera 2011ko mendiari. Hourquette, Tourmalet eta Luz Ardiden dituen etapa hauxe izan daiteke gogorrena baina mendiko aurrenekoa izateak ezer gutxi ikusiko dugun beldurra ematen dit. Lourdesen amaituko den etapa ez dut kontatzen nik mendikotzat eta hurrengo egunean Plateau de Beillen amaituko dena izango dugu.

Datorren urtean Alpeen 100. urteurrena izango dela eta, asko espero zen mendi horiengandik baina zer esango dizuet ba, ni ez naute inondik ere bete. Pineroloko etapan, aurretik aipatzen ziren aukeren aldean erraza jarri dute. Galibierren amaitzen den etapan, ondo diseinatuta egon ez arren, bertan izango diren menditzarrek (Agnello, Izoard eta Galibier alde “errazetik”) sortuko dituzte denbora tarteak. Izoardetik Galibierren hasierara km askoko tartea izango da eta horrek urrutitik etapa gogortzeko aukerak txikiagotu egiten ditu baina azken mendatean denbora tarteak izango direla uste dut. Hurrengo egunean, 109km soikeko etapa. Egia da bertan Galibier Telegrapheko aldetik eta Alpe d’Huez izango dituztela baina kilometro kopuru hori gazteentzako aproposagoa iruditzen zait.

Azken larunbatean 41 km-ko erlojupekoa zain izango dute eta horrekin Tourra amaitutzat emateko moduan izango gara.

Ibilbidea hau orokorrean baloratu beharko banu, 10tik 4 puntu emango nizkioke. Aldaketatxo bakar batekin, mendiaren aurretik 50km inguruko erlojupeko bat gehitze hutsarekin, nire nota 8ko batera igoko nukeen (orokorrean ibilbideak km gutxi izaten jarraituko lukeelako). Aldaketa txikia dirudi nota hainbeste igotzeko baina nire ustez beharrezkoa zen ikuskizuna erabat aldatzeko.

Ibilbidea planteatu den moduan, mendizaleek ez dute azken kilometroek arte mugitzeko beharrik izango eta horrek, ikuskizun eza dakar. Zenbat aldatuko litzatekeen mendiaren aurretik ganorazko erlojupeko bat izan ezkero Menchov, Leipheimer, Kloden… bezalako txirrindulari batzuk erlojupekoan lortutako denbora tartea gordetzeko asmotan eta mendizaleak denbora tarte hori mozteko asmotan izango lirateke mendiko etapak. Alde ederra!!!

Bestalde, ez nator bat azken aldiko ibilbideen etapen luzerarekin. Ezin dut onartu munduko iraupen luzeko txirrindulari onena izendatu behar lukeen proban, azken 12 etapetan bakarra izatea 190 km-tik gorakoa. Ez da hau nik 90. hamarkadan ikusten nuena, eta egia esan, hori zen niri gustatzen zitzaidan txirrindularitza. Frantziako Tourrak denetik izan behar luke, harbidea, erlojupeko kilometro asko, mendi asko, “media-montaña” asko… eta ez da hau aspaldian ikusten ari garen ibilbidea. Penagarria!!

Hushovdek Norvegiako txapeldunaren maillotaren gainetik Munduko txapeldunarena jantzi du

Hushovd, Breschel eta Davisek osatu dute aurtengo podiuma. Bai, esprintean amaitu da, baina aukeratutakoen arteko esprint bikain batean. Gilbertek bere saiakera egin du baina azkenean ezin izan dio urrutitik jotako erasoari eutsi. Italiarrek ere lan bikaina egin dute baina dominarik gabe geratu dira gutxigatik Pozzato 4. sailkatu baita.

Goizean goiz jaiki beharra zegoen lasterketa ikusteko. Hasi hemengo 1:00etan hasi da eta TeleDeporten 4:15etan hasi da irudiak ematen. Jakinda 7:00ak eta 8:00ak tartean amaituko zela 6:00ak inguruan telebista aurrean jarri naiz nagiak atereaz. Eta ez naiz damutzen!!

Lasterketa polita ikusi dugu. Kontuan hartzeko datua pinganilorik gabe aritu direla da. Ni telebista aurrean jarri naizenean Kvachuk ukrainiarra zen lasterketaren lider aurreko ihesaldi baten fruitu. Baina notizia ez zen hori; tropel nagusia bitan zatitua zela italiarren lanaren ondorioz eta Cavendish, Sagan, Freire, Kolobnev eta beste zenbait izen nagusi atzean zirela. Aurrean Italia eta Belgika txirrindulari dezenterekin eta liderrekin, Pozzato eta Gilbertekin. Baina errenta minutu ingurukoa izan da.

Telebistan ez dituzte erreferentziak nahi bezain ondo eman eta bazirudien lasterketa aurrean zela. Batez ere Gilbert saiatu delako Nibali eta Viscontirekin aurrera egiten. Baina bi itzuli falta zirela tropel nagusiak (edo hobe esanda tropel nagusian geratzen ziren txirrindulariak) aurrekoak harrapatu dituzte. Mugimendu asko izan dira eta nagusiena Gilbertek egin duena izan da azken itzuliko azken aurreko malda gogorrean. Bera bakarrik aurrera joan da eta atzetik Evans eta Kolobnev besteak beste atera diren arren, belgikarrak 20 segundoko errenta lortu du.

Kilometro asko ziren, ordea, bakarrik egitekoak eta guztiak tropelak irentsi ditu. Azkenean esprinta jokatu da nahiz eta Gilbertek azken saiakera egin duen azken zuzengunean, eta hor Hushovdek bere potentzia guztia erakutsi du.

Aurretik esan bezala, bikaina Belgikak eta Italiak egindako lana. Italiarrek garbi zuten lasterketa nola bideratu behar zuten. Belgikarrek ere lan asko egin dute tiratzen eta erasoak jotzen Hoste eta Van Avermaet bezalako txirrindulariekin. Bi talde hauei egin dute lan bikaina txalotu beharra dago lasterketa benetan interesgarri egin baitute.

Australia ere oso ondo. Gerrans aurreko tropeltxoan tiratzen Evansen aukera baitzuten. Hauek behintzat domina eskuratzea lortu dute Davisen bitartez, beraz, ez dut uste kexarik izango dutenik.

Euskaldunei dagokionez Haimar Zubeldiak lan bikaina egin duela irizten diot. Italiarrek sortu duten mozketan sartu da eta Freireren aukerak indarra hartu duenean, kantabriarrari laguntzen izan da. Lehen euskalduna izan da, Espainiako selekzioko bigarren txirrindularia helmugaratzen.