Dauphine Libereren
hasiera ezin garratzagoa izan zen euskal txirrindulari batentzat,
Haimar Zubeldiarentzat. Usurbileko
txirrindulariak eskumuturra hautsi zuen eta lasterketa utzi behar
izan zuen. Ez hori bakarrik; eroriko hark itxiko zion Haimarri
Tourreko atea, noiz eta sasoi betean zegoenean. Zorigaiztoa albo
batera utzita, Alberto Contadorrek
irabazi zuen aitzin etapa. Nahiz eta berak esan itzulia irabaztea
ez zuela buruan, faborito nagusi bihurtu zen proba hasi eta
berehala. Grega Bole esloveniar
gazteak eta Juan Jose Haedo
argentinarrak irabazi zituzten hurrengo bi etapak, hurrenez hurren,
eta Contadorrek lehen postuari eutsi zion. Gauzak horrela, etapa
erabakigarria iritsi zen, erlojupeko luzea. RadioShackeko
Janet Brajkovicek erakustaldia emanda
irabazi zuen etapa…Eta maillot horia jantzi zuen, gainera.
David Millar eskoziarra 26 segundora
sailkatu zen etapa hartan eta gainerakoak, oso urrun; tokitan,
Contador barne (minutu eta 46 segundora).
Vogondyren etapa garaipena eta gero,
mendia iritsi zen. Aurreneko maldetan Astanako Dani
Navarro, Contadorren taldekidea, nagusitu zen;
bakarrik helmugaratu zen, etapa puska egin eta gero. Eta itzulia
bukatu bezperan etapa erraldoia iritsi zen: helmuga Alpe D’Huezeko
gainean zuena. Alberto Contadorrek ahaleginak eta bi egin zituen
esloveniarra atzean uzteko; haize bolada bortitzek ez zuen ziklista
erasokorren lana batere erraztu, eta hori horrela, igotzaile
espainiarrak etapa bai, baina Brajkovicek aise eutsi zion lehen
postuari. Azken etapa Boason Hagenek
poltsikoratu zuen, eta 24 urteko Arkaitz
Duran gasteiztarra bigarren iritsi zen helmugara.
Pena. Gutxigatik egin zion ihes garaipenak. Brajkovicek zur eta lur
utzi gintuen 2006ko Espainiako Itzulian. Gazte-gaztea zela
Espainiako Vueltako lehen postuan izan zen zenbait egunez. Ordutik
ez du bere burua gehiegi erakutsi. Dauphine Libere orain arteko
garaipen garrantzitsuena izan da, ezbairik gabe. Datorren
denboraldian, nagusirik gabe, Armstrong gabe alegia, beharbada
erantzukizun handiagoa hartu beharko du Bruyneleen taldean, eta
ikusi ahal izango dugu noraino irits daitekeen. Gainerakoan,
etorkizunari begira oso kontuan hartzeko beste izen bat utzi zigun
lasterketak. Tejay Van Garderen 23
urteko estatubatuarra. Hirugarren sailkatu zen. Erne mutil honekin;
Espainiako Vueltan ere bikain aritu zen. Euskaltel Euskadirentzat
ere Dauphine oso ona izan zen: taldekako sailkapenean nagusitu zen,
Egoitz Martinezek mendikoa irabazi
zuen eta Romain Sicard gazteak 11. postuan bukatu zuen.
Kategoria Artxiboak:Lehiaketak
2010ari errepasoa (X) Ivan Basso: bizitzak arrosa kolorea hartzen duenean
Giroan, Tourrean ez bezala , ustekabean edozein txokotan izan ohi dira. Aurten ezustekoak lasterketa hasi aurretik iritsi ziren; Pellizotti jokoz kanpo utzi zuten, bere pasaporte biologikoaren emaitzak ez ohikoak zirelakoan. Hori ikusirik, Liquigaseko nagusiek Vincenzo Nibali eraman zuten Girora, nahiz eta italiar gaztea oporretan zegoen –edo hori esan zuten behintzat bere taldekoek-.
Bradley Wigginsek jantzi zuen aurreneko maglia arrosa, baina nabarmendu behar da Alexander Vinokourovek oso gogotsu ekin ziola Giroari, eta amorru biziz ikusi genuen taldekako erlojupekoan maglia arrosak ihes egingo ziola jakitun. Lehen astea bukatu aurretik, itzuliko etapa ikusgarrienaren txanda izan zen. Strada Bianchen etapa alegia. Hau da, asfaltatu gabeko errepideetan aritu ziren txirrindulariak. Hori bakarrik ez; euria egin zuen, eta horrek are gehiago gaiztotu zuen etapa; Basso eta Nibali erori egin ziren eta lokatzez betetako errepideetara iritsi zirenerako Evans, Vinokourov eta Arroyo, besteak beste, aurretik zituzten. Borroka ikusgarria izan zen –aldapa tenterik ere bazegoen bide haietan-, eta azkenean, Evansek etapa eraman zuen eta Vinokourovek jantzi zuen ostera ere maglia arrosa.
Handik etapa gutxira, beste ezusteko galanta. L`Aquila bidean, tropelaren erdiak egin zuen aurrera eta faborito guztiak atzean geratu ziren. Emaitza? Richie Porte Saxobank taldeko australiar gazteak maglia arrosa jantzi zuen. David Arroyo espainiarra ere aurreko taldean helmugaratu zen. Bi txirrindulari horiek protagonista bilakatuko ziren probaren azken txanpara arte. Giroa gaizki hasitako Carlos Sastre espainiarrak lehen postuetara jauzi egin zuen etapa harrigarri hartan. Evans, Basso, Scarponi eta abar ia hamar minutura zeuden sailkapen nagusian etapa hura eta gero.
Horiek horrela, Liquigas taldeak lasterketaren lema hartu eta Monte Grappa eta Zoncolaneko etapetan erakutsi zuen talde indartsuena zela. Lehenengo etapan, Nibalik irabazi zuen –bakarrik helmugaratu zen-, eta hurrengo egunean, Zoncolan itogarrian, Bassok. Richie Portek maglia arrosa galdu zuen, baina haren oinordekoak, David Arroyok kuraia sobera erakutsi zuen handik Giroaren bukaera bitartean.
Ivan Bassok eta Nibalik gogotik egin behar izan zuten lan Apricara bidean, itzuliko etapa gogorrenean; Mortirolon atzean utzi zuten Arroyo, baina jaitsieran espainiarrak ia-ia bat egin zuen Liquigaseko bi txirrindulariekin eta haiekin zihoan Scarponirekin. Ia-ia, baina ez ziren elkartu eta Apricarako bidean lortu zuen Bassok Arroyoren abantaila ezer ezean uztea.
Hortaz, Vareseko igotzaileak bigarrenez irabazi zuen Giroa –lehena 2006an- eta Nibalik erakutsi zuen txirrindulari puska dela, lehen aldiz hiru asteko itzuli bateko podiumera igo baitzen. Arroyo espainiarra bi italiarren ondoan izan zen Veronako Coliseum ikusgarrian jarritako podiumean. Ezin laburpentxo hau amaitu Richie Porte aipatu gabe. Julenek Peter Sagan Paris Nizako ustekabeko nagusia izan zela gogora ekarri zigun duela aste gutxi. Bada Giroan, 25 urteko Richie Portek zur eta lur utzi zituen zale guztiak, egiazki. 2011n berretsi beharko du aurten erakutsitakoa.
Euskaltel-Euskadik 2011ko Giroan parte hartuko du
Hiru urte eta gero, Euskaltel-Euskadi Italiako Giroan izango da. UCI Pro Tourrean onartua izanarekin batera, hauxe da talde laranjaren inguruan azken asteetako albiste nagusia. Igor González de Galdeanoren esanetan, gaur egungo taldeak ez dauka zerikusirik 2007an azken Giro hartan parte hartu zuenarekin. Taldea askoz helduago ikusten du, bere aukeretaz konfiantza gehiagorekin, Giroan zeresana emateko moduan, azken finean.
Eta albiste honen barr
uan beste albistea, titular handiagoa akaso, Igor Antonek Giroan parte hartuko duela da. 2005ean, bere debut urtean, joan zen Igor Girora lehenengoz, eta azkenekoz. Urte hartan Giroa ez zegoen bere planetan, baina Alberto López de Munainek lepauztaia hautsi zuen lasterketa baino egun batzuk lehenago, eta arabarraren lekua Antonek bete zuen. Eta nola bete gainera. Lehen astean etapa amaieran zegoen malda labur baina tente baten Paolo Bettini, Damiano Cunego eta Davide Rebellin bezalako txirrindularie gangortu egin zitzaien, eraso kolpe bikain bat jota. Gero atzetik atrapatu egin zuten, baina han gelditu zen txirrindulari txiki eta ezezagun baten agerraldi hura. Gero, normala den moduan, lasterketa luzea eta gogorra egin zitzaion, baina azken astean, etapa erregina ahaztezin hartan, Finestre beldurgarrian lehen 10 kilometroak taldeko buruan egin zituen, Savoldelli, Simoni, Di Luca, Rujano, etabarrekin. Azkenean sailkapena 83º postuan bukatu zuen, eta leher eginda. Taldetik bigarren astean lasterketa uztea proposatu zioten, hain gaztea izanik luzea egingo zitzaiola argudiatuz, baina galdakoztarrak burugogor amaiera arte jarraitu zuen.
Datorren urtean, ordea, beste helburu batekin joango da Girora Igor. Azken Vueltan erakutsi du zenbat hasi den, tropeleko igotzailerik onenetariko bat izatera iristeraino gaur egun. Eta Giroan faboritoa izango da, ezinbestean. Gainera datorren urteko Giroa, antolatzaileen estiloari jarraiki, oso gogorra izango da. Akaso aurtengoa baino gogorragoa. Bada zerbait. Guzti hori gutxi balitz, Mikel Nieve galdakoztarrarekin izango da Torinoko irteeran. Ikusteke dago zein txirrindularirekin osatuko duen taldea Galdeanok, baina bi izen horiekin nire ilusioa piztuta dago dagoeneko. Koldo Fernández eta Urtasun ziurrenik Giroan izango dira. Nire ustez Daniel Sesma edo Miguel Mínguez, Cazaux, Alan Pérez eta Aramendiak irteeran izateko aukera asko dituzte. Oroz nora joango den ikusteke dago, joko asko ematen baitio taldeari parte hartzen duen lasterketa guztietan. Izan ere, Samuel Tourrera joanda, honekin batera Amets, Egoi Martínez, Ruben Pérez eta Gorka Verdugo ziur joango dira Frantziar errepideetara. Romain Sicardi ere ordua iritsi zaiola deritzot. Girora itzulita, Igor Antonen aurkari nagusiei gainbegirada bat emanda, Ivan Basso aipatzea ezinbestekoa da. Azken Giroko irabazlea Liquigas talde indartsu bat atzetik duela joango da. Sylvester Szmyd, Robert Kiserlovski, Valerio Agnoli… talde gizon onak dira duda gabe. Dena den, Nibali ziurrenik ez da joango, aurtengo Vuelta irabazita ziurrenik Tourrean konzentratuko baita, bere txirrindulari karreran beste pausu bat emateko. Dena den, Scarponi, Evans, Vinokourov edo Cunego bezalako txirrindulariak ere irteeran izango dira, ondo bidean.
Euskaltel-Euskadiren datorren urteko denboraldiari gainbegiratu orokor bat emanda, ilusioa izateko arrazoiak badauzkagu. Laburpen azkar bat eginda: Giroan Igor Anton eta Mikel Nieve. Tourrean Samuel Sánchez, Romain Sicard eta Amets Txurruka. Vueltan Igor Antón, Mikel Nieve eta Amets Txurruka. Aurtengo denboraldi aparta hobetuko al du Euskaltel-Euskadik? Igor Antonek Giroan podiuma zapalduko al du? Hala bada, irabazteko moduan ikusten al duzue? Galdera guzti hauen erantzuna, datorren urteko Maiatzean.
2010ari errepasoa (VIII): Ardenetako Hirukoa
Ardenetako Hirukoa Apirileko 8 egunetan goi mailako hiru lasterketa batzeagatik da ezaguna. Tropeleko txirrindulari garrantzitsuenak belgikar eta herbeheretar lurraldeetan izaten diraLiège -Bastogne-Liège monumentua lehiatzen eta hau aprobetxatuz Amstel Gold Race eta Flèche-Wallone lasterketetan ere maila izugarria izaten da.
Normalean itzuli handiak lehiatzen izaten diren txirrindulari gehientsuenak punta-puntan izaten dira lasterketa hauetan, mendatetxoz josiak baitaude ibilbideak. Honek, beti ere, ikusmin puntu berezi bat ematen dio lasterketari.
Aurtengoan hala ere gure artean ikusmin berezi bat piztu da lasterketa hauetan, izan ere, Tropela.net-eko sailkapen nagusirako puntuagarriak izan baitira. Beraz, kinielak tentuz egiteaz gain adi-adi izan zen euskal txirrindularitza zalegoa 8 egun horietan zehar, oraindik eta gehiago, Eyjafjallajokull sumendiak Europa ia guztia kolapsaturik utzi zuela gogoratuaz. Hegazkinen hara norakoak galarazita, txirrindulari garrantzitsu asko ez ziren iritsi harberetako lehen zitara, eta honek kiniela egiterako orduan oraindik buruhauste gehiago ekarri zizkigun…
Lasterketei helduaz, lehena Amstel Gold Race izan zen. Esan bezala, txirrindulari garrantzitsu asko falta ziren, baina nire aburuz aurtengo oilar nagusienetakoa den Gilbert baloiak gailentzea lortu zuen.
Mugimendu askoko lasterketa izan zen, gizonik indartsuenak erasoaldi guztietan sartuta, eta denen gainetik lau-bost lagun, Fromberg eta Keutenberg maldetan batik bat: Gilbert bera, Cunego, Schleck anaiak, Kreuziger eta Kolobnev errusiarra. Rabobank-ek lan handia egin bazuen ere Freireren mesedetan, azken bi kilometrotako aldapak bakoitza bere lekuan utzi zuen. Denboraldi hondarrean Espainiako Itzulian, Australiako Munduko Txapelketan edo eta Lonbardiako Giroan erakutsi duen nagusitasunaz irabazi zuen Gilbert belgikarrak, Gasparotto eta Hesjedalek lagundu ziotelarik podiumean.
Hiru egun geroagoHuyko maldatzarra bi aldiz igotzen duten Flèche-Wallone izan genuen. Oraingoan bai, txirrindulari guztiak bertan izan ziren. Contador, Anton edo eta Valverdek autoz egin behar izan zituzten bi egun horietan Belgikarainoko bidea, baina nekea ez dakit ba asko igarri zuten, batzuk ez behintzat. Aurrekoan izan ez zen lez, oraingoan nahiko lotuta joan zen lasterketa, eta azken malda izango zen erabakigarria.
2010 urteko Euskal Txirrindularitzako momentu garrantzitsuenetako bat izan zen niretzat Huy-ko maldarako sarrera. Euskaltel-Euskadi taldea, tropelari tiraka, Igor Antonen aukerak baliatu nahian udaberriko klasika handi batean, orain arte inoiz ikusi gabekoa. Honelako bukaerak oso ondo etortzen zaizkio galdakarrari, eta halaxe erakutsi zuen. Gaztela-leongo lasterketan bi gizonik indartsuenak izatetik zetozen bera eta Contador, eta laster joan ziren metro batzuekin aurrera. Atzetik hiru gizon oso gertutik: Nibali, Rodríguez eta Evans. Baina Huyko aldapa luzea egiten da, eta honelako lasterketetan esperientzia falta sumatu zitzaien. Azken metrotan Rodríguezek eta Evansek pasatu zituzten, eta azkenean ortzadar maillota soinean zeraman australiarrak sekulako garaipena lortu zuen.
Txirrindularitzaren egun bakarreko lasterketa zaharrena da Liège-Bastogne-Liège. 1892an izan zen lehen edizioa, eta txirrindularitzako 5 monumentuetako bat da. Txirrindulari askorentzat urteko helburu nagusietan izaten da, Frantziako Tourra edo Munduko Txapelketaren pare. 260 Km inguruko ibilbide gorabeheratsua, sorpresarako betarik ez da izaten normalean.
La Roche aux Faucons mendatean Schleck anaiek goitik behera hautsi zuten lasterketa. Gazteenak errepikatu nahi zuen 2009ko garaipena. Gizonik indartsuenak aurreko taldean bildu ziren era honetan: luxenburgotarrekin batera, Contador-Vinokourov, Rodriguez-Kolobnev, Nibali-Kreuziger, Valverde, Evans, Gilbert eta Anton. Berriro ere indartsuenak zirela erakutsiz.
17Km falta zirela eraso erabakigarria eman zuen Astana taldeko ile horiak. Honekin batera Katusha taldeko errusiarra joan zen, eta atzetik Gilbert, Valverde eta Evans. Aurreko bi lagunak atzeko hirukotearen aurka. Eta askotan gertatzen ohi denez, aurrean lanean gogor eta atzeko hiru oilarrak elkarri mokoka. Halaxe iritsi ziren azkeneraino bi Alexander-ak. 260Km eta gero, 500 bat metro falta zirenean, azken aldapatxoaz baliatuz Vinokourovek bere txirrinduko garapenean pare bat hortz jaitsi eta segundotxo batzuk irabazi zituen. Nahikoak izango zituen. Atzetik Valverde nagusitu zen esprintean Alexander hirukotea osatuz podiumean.
Horner, zakur zaharraren balentria
Urtero bezala, tropeleko txirrindulari garrantzitsuenetako askok parte hartu zuten Euskal Herriko Itzulian. Batzuk aipatzearren: Alejandro Valverde, Damiano Cunego, Andy Schleck, Purito Rodriguez, Samuel Sanchez, Robert Gesink, Haimar Zubeldia, Andreas Kloden… Horiek guztiak abiatu ziren Zierbenatik. Oscar Freire helmugaratu zen lehen postuan aurreneko etapan, baina epaileek zigortu zuen, azken metroetan ez zuelakoan zuzen jokatu. Hori horrela, bigarren sailkatuak, Alejandro Valverdek jantzi zuen maillot horia. Lehen etapa hartan Samuel Sanchez Euskaltel Euskadiko txirrindularia minutu eta erdiko atzerapenarekin iritsi zen helmugara. Putxetaseko aldapa gogorrak min handia egin zion Samueli. Itzulia irabazteko aukerarik gabe geratzeraino.
Bigarren etapan Valverde bera izan zen azkarrena, eta ondorioz, lehen postuari eutsi zion. Hirugarrenean, Francesco Gavazzi italiarrak irabazi zuen eta Oscar Freirek kendu zion sailkapenaren burua Caisse de Epargneko ziklistari.
Gauzak horrela iritsi zen itzuliko etapa garrantzitsuena, edo behintzat erabakigarriena Arrateko gainean baitzegoen helmuga. Aldapan gora eraso festa izan zen. Gesink eta Schleck izan ziren mugitu zirenetako batzuk, baina azken maldetan hirukote bat nabarmendu zen: Samuel, Valverde eta Horner. Samuel Sanchezek etapa irabazi zuen eta arantza kendu zuen lehen etapan gertatutakoagatik.
Azken aurreko etapa ezin ikusgarriagoa izan zen. Aiako aldapatzarrean Purito Rodriguez izan zen jaun eta jabe, eta sailkapen nagusian Valverde eta Horner orpoz orpo geratu ziren, azken erlojupekoa zain zutela. Aiako etapa hark ere garratzik izan zuen; Amets Txurrukak itzulia utzi behar izan zuen lepauztaia hautsita azken jaitsieran erorita.
Orioko erlojupekoan RadioShackeko Chris Hornerrek ustekabe galanta eman zuen eta Alejandro Valverderi gailendu zitzaion. Estatubatuarrak erakutsi zuen 38 urterekin goi mailako itzulia irabazteko gai zela. Beste ustekabe nagusia Beñat Intxausti izan zen; Euskaltel Euskadiko gaztea podiumera igo zen, hirugarren postuan bukatu zuen eta aurrerantzean egin dezakeenaren arrastoa utzi zuen. Ez du, hori bai, maillot laranja soinean egingo, Eusebio Unzueren Movistar taldean ariko baita 2011n.
Beste behin ere, ikuskizun bikaina, paregabea, eskaini zuten txirrindulariek Euskal Herriko errepideetan barna.
Argazkia: esciclismo.com