Murias taldea bere kategoriara kateatua

Murias Taldea Volta ao AlgarvenMurias taldeak aspaldi erakutsi zuen Euskal Herriko Itzulian parte hartzeko gogoa. Taldea saiatu da nolabait antolakuntzak bere partaidetza ahalbidera zezan elkarrizketak izaten, baina azkenean ezezkoa jaso du.

Dakizuen moduan Muriasek aurtengoa du lehen denboraldia txirrindularitzan. Kontutan izanda talde Continental mailakoa dela, txukun ekin dio denboraldi hasiera honi: Mallorcako Challengean Egoitz Garcia – erorikoek ez zioten lagundu – eta Unai Intziarte izan ziren taldearen lanari emaitzarik onenak lortzeko gai izan ziren izen propioak, eta Murtziako itzulian Gari Bravok tarteko helmugen sailkapena irabazi zuen. Orain Portugalen ari dira lehian Volta ao Algarven. Continue reading “Murias taldea bere kategoriara kateatua”

Zer esango diogu Contadorri?

Ezusteko handiak ematen dituen kirola da. Hori esan ohi dugu txirrindularitzari buruz, eta gaur, beste behin, bere izaera erakutsi du kirol horrek. Azken egunean, azken unean, argitu dira podiumera igo diren gizonen izenak. Erlojupeko luzea, eta, gainera, azken etapa: aproposa guztiok hankaz gora jartzeko. Besterik gabe, azkenean, Contadorrek (TCS) astelehenean erdietsi zuen postuari eutsi dio, azken egunetan ahul sentitu dela aitortu duen arren. Ez da, gainera, nolanahiko garaipena izan, askotxo baitira 49 segundo sailkapen nagusirako. Badakizue 49 segundotan, gutxi gorabehera, 200 ume jaiotzen direla munduan? Hori, beraz.

20140412-232901.jpg Continue reading “Zer esango diogu Contadorri?”

Protagonismo kontua

Txirrindulari askok protagonista izan nahi zuten atzo. Ihesaldi potoloa osatu zen etapako lehenengo zatian, sarrera-irteera askorekin. Sailkapen orokorreko gizonek protagonismoa bereganatu zuten geroago, azken igoeran, baina azkarregi galdu zuten. Gutxi iraun zuen euren momentuak. EITBko moto gidari bat ere zorigaiztoko protagonista izan zen, etapa hasi baino lehen istripua izan zuelako. Zorionez, onik dago. Baina azkenean, protagonista bakarra izan zen. Hain zuzen, protagonismoa eskuratzeko aukera bakarra joan zitzaiola uste genuena: Ben Swift.

Bi esprint izan ditu aurtengo Itzuliak, eta atzokoa ia ustekabean. Egia da Oricako esprinterrik gabe aritu zela Swift, baita bost mendateren ostean irabazi duela ere. Irribarre egiteko arrazoi bat emango zion behintzat Swiftek Sky taldeari, denboraldi hasiera zalapartatsu honetan. Esan bezala, Tinkoff-Saxok eta Movistarrek, hau da, faboritoen taldeek, lanean jarri zirenean, ihesaldiaren ametsari amaiera jarri eta sailkapen orokorrari begiratzera behartu gintuzten. Hori nahi genuen, seguruenez. Baina hala ere, ezer gutxi iraun zitzaigun pozak. Hainbeste itxaron behar izaten denean…

Continue reading “Protagonismo kontua”

Gasteiz, australiarren kolonia

Matthews 3. etapako garaileaAtzo idatzi behar nuen berri hau, baina dakizuen moduan nahiko lanpetuta gabiltza itzulia.net Itzuliaren webgune ofizial berrian buru belarri. Bai, aitzakia itxura du zalantzarik gabe.

Irteeran ikusi genuen Matthews eta bi hitz gurutzatzeko aukera izan nuen. “Matthews, gaur bai, ala?” galdegin nion eta berak “hala espero dut!”. Noski, elkarrizketa ingelesez izan zen. Eta esanda bezala, ez zuen hutsik egin australiar gazteak.

Asko idatzi da Oricaren garaipenaren inguruan eta Gasteizekin lortu duten lotura estua: azken hiru urteetako Gasteizko etapa amaierak bereganatu dituzte, aurreko biak Impeyrekin. Baina horretan baino atzetik helmugaratu ziren txirrindularien inguruan hitz egin nahiko nuke. Continue reading “Gasteiz, australiarren kolonia”

Ocaña oroimenean

PoelsOrdiziko Barrena jauregia izan zen astelehenean Itzuliaren epizentroa, eta goiko solairuko hormak txirrindularitza argazki zaharrez horniturik zeuden. 1974ko Itzuliko argazkiez, hain zuzen ere, izan ere, orduko hartan ere Ordizitik abiatu zen gure lasterketarik garrantzitsuena. Berrogei urte ez dira alferrik pasatu. Argazki haietako batean Luis Ocaña ageri zen, sasoiko Espainiako txirrindulari onena zalantzarik gabe -Tourra eta Itzulia bera irabazi zituen aurreko urtean-. Genio handiko gizona zen Ocaña, gogorra eta oldarkorra, akaso bere haurtzaro latzak eraginda -ezin gozagarriagoa da Carlos Arribasek idatzi duen Ocaña liburua, guztiz gomendagarria ziklismo zale guztiei-. Continue reading “Ocaña oroimenean”