Porte – 5 orrialdea – Tropela.eus bloga

Non habil, Richie?

Joan den urtean aho bete hortz utzi gintuen, batez ere Giroan. Aurten, Contadorren aldeko morrontza lanak direla eta, Porteren berri kasik ez dugu izan. Tourrean ordu erdi galduta iritsiko da mendira. Hor nabarmendu nahi du, taldeburuaren mesedetan.

Aurreko denboraldiaren hasieran inork gutxik ezagutzen zuen Tazmaniako ziklista. Romandiako Tourrean erlojuz kontrako saioa irabazita, haren izena eta abizena han eta hemen entzuten, irakurtzen eta ikusten hasi ginen. Giroan ezusteko atsegina izan zen Porte, ezbairik gabe; maglia arrosa eraman zuen zenbait etapatan eta azkenean zazpigarren sailkatu zen. Basso, Scarponi eta Nibali gorago ibili ziren, baina besteekin, Sastrerekin eta Vinokourovekin adibidez, mokoka ibili zen. Azken egunean podiumera igo zen, gazteen sailkapena eskuratu baitzuen. Handik aurrera, lasai hartu zuen, baina Donostia-Donostia klasikoan ere bere burua erakutsi zuen; hamargarren helmugaratu zen.
Continue reading “Non habil, Richie?”

2010ari errepasoa (XV): Donostiako Klasikoa LuisLerentzat

podium1 Urte sasoi bikainean izaten da ingurutako egun bakarreko txirrindularitza proba garrantzitsuena. Donostia-Donostia Klasikoa. Gipuzkoako errepideak goitik behera zeharkatzen ditu tropel koloretsuak, eta Uztaila bukaera-Abuztu hasierako eguraldiak gutxitan oztopatzen du egun eder hau. Frantziako Tourra bukatzetik hain gertu izateak gainera asko laguntzen dio lasterketari eta gure lurretara etortzen diren txirrindularien maila handia izaten da.

Aurten, Jaizkibel bi aldiz igotzeko apustua egin zuen antolakuntzak. Bigarrengo igoeran hasi zen borroka ederra, bukaera arte etenik izango ez zuena, 40 bat kilometro faltan. Roche, Vinokourov, Sastre, Rodríguez, Porte, Gesink, Hesjedal, Luis León Sánchez ziren gizonik indartsuenak. Haimar Zubeldia eta Samuel Sánchezen ihesaldi saiakerek hautsi zuten tropela goitik behera, baina Luis León Sánchezen erasoaldi gogor bat izan zen guztietan erabakigarriena. Plater handian egin zuen salto (8:40 minutua) eta Vinokourov eta Sastre izan ziren bakarrik jarraitzeko gai. Continue reading “2010ari errepasoa (XV): Donostiako Klasikoa LuisLerentzat”

2010ari errepasoa (X) Ivan Basso: bizitzak arrosa kolorea hartzen duenean

ivan_basso_giro_italia_et15_2010_sirotti Giroan, Tourrean ez bezala , ustekabean edozein txokotan izan ohi dira. Aurten ezustekoak lasterketa hasi aurretik iritsi ziren; Pellizotti jokoz kanpo utzi zuten, bere pasaporte biologikoaren emaitzak ez ohikoak zirelakoan. Hori ikusirik, Liquigaseko nagusiek Vincenzo Nibali eraman zuten Girora, nahiz eta italiar gaztea oporretan zegoen –edo hori esan zuten behintzat bere taldekoek-.

Bradley Wigginsek jantzi zuen aurreneko maglia arrosa, baina nabarmendu behar da Alexander Vinokourovek oso gogotsu ekin ziola Giroari, eta amorru biziz ikusi genuen taldekako erlojupekoan maglia arrosak ihes egingo ziola jakitun. Lehen astea bukatu aurretik, itzuliko etapa ikusgarrienaren txanda izan zen. Strada Bianchen etapa alegia. Hau da, asfaltatu gabeko errepideetan aritu ziren txirrindulariak. Hori bakarrik ez; euria egin zuen, eta horrek are gehiago gaiztotu zuen etapa; Basso eta Nibali erori egin ziren eta lokatzez betetako errepideetara iritsi zirenerako Evans, Vinokourov eta Arroyo, besteak beste, aurretik zituzten. Borroka ikusgarria izan zen –aldapa tenterik ere bazegoen bide haietan-, eta azkenean, Evansek etapa eraman zuen eta Vinokourovek jantzi zuen ostera ere maglia arrosa.

Handik etapa gutxira, beste ezusteko galanta. L`Aquila bidean, tropelaren erdiak egin zuen aurrera eta faborito guztiak atzean geratu ziren. Emaitza? Richie Porte Saxobank taldeko australiar gazteak maglia arrosa jantzi zuen. David Arroyo espainiarra ere aurreko taldean helmugaratu zen. Bi txirrindulari horiek protagonista bilakatuko ziren probaren azken txanpara arte. Giroa gaizki hasitako Carlos Sastre espainiarrak lehen postuetara jauzi egin zuen etapa harrigarri hartan. Evans, Basso, Scarponi eta abar ia hamar minutura zeuden sailkapen nagusian etapa hura eta gero.
Horiek horrela, Liquigas taldeak lasterketaren lema hartu eta Monte Grappa eta Zoncolaneko etapetan erakutsi zuen talde indartsuena zela. Lehenengo etapan, Nibalik irabazi zuen –bakarrik helmugaratu zen-, eta hurrengo egunean, Zoncolan itogarrian, Bassok. Richie Portek maglia arrosa galdu zuen, baina haren oinordekoak, David Arroyok kuraia sobera erakutsi zuen handik Giroaren bukaera bitartean.

Ivan Bassok eta Nibalik gogotik egin behar izan zuten lan Apricara bidean, itzuliko etapa gogorrenean; Mortirolon atzean utzi zuten Arroyo, baina jaitsieran espainiarrak ia-ia bat egin zuen Liquigaseko bi txirrindulariekin eta haiekin zihoan Scarponirekin. Ia-ia, baina ez ziren elkartu eta Apricarako bidean lortu zuen Bassok Arroyoren abantaila ezer ezean uztea.

Hortaz, Vareseko igotzaileak bigarrenez irabazi zuen Giroa –lehena 2006an- eta Nibalik erakutsi zuen txirrindulari puska dela, lehen aldiz hiru asteko itzuli bateko podiumera igo baitzen. Arroyo espainiarra bi italiarren ondoan izan zen Veronako Coliseum ikusgarrian jarritako podiumean. Ezin laburpentxo hau amaitu Richie Porte aipatu gabe. Julenek Peter Sagan Paris Nizako ustekabeko nagusia izan zela gogora ekarri zigun duela aste gutxi. Bada Giroan, 25 urteko Richie Portek zur eta lur utzi zituen zale guztiak, egiazki. 2011n berretsi beharko du aurten erakutsitakoa.

Contadorrek Cancellararen marka itzalpean utzi du

Cancellara erlojuaren kontrako Munduko txapeldun berriro

Badirudi bere garaipen ikaragarrian Contadorren ustezko positiboak itzalean utzi duela. Ez zait gutxiagorako iruditzen txirrindulariatzaren munduan Tourra irabazi duena auzitan jartzeak asko esan nahi baitu.

Txirrindularitzako berri nagusia Contadorren ustezko positiboa den arren gaurkoan lekua Cancellarari egin behar diogula iruditzen zait. Eta batez ere gure urteko azken lehiaketa jokoan jarri delako gaurkoan. Dopin kontuak bihar edo izango ditugu mintzagai.

Ez du hutsik egin suitzarrak. Bere esanetan gaurkoan gaurko erlojuaren kontrakoan gailentzea aurreko hiruretan baino gehiago kosta izan zaio. Niri ez zait hala iruditzen bigarren izan den Millar-i minutuko errenta atera baitio. Horrenbestez laugarren aldiz erlojuaren aurkako munduko txapelduna izango da Cancellara merezimendu osoz.

Eta gainontzekoak? Txapela kentzeko moduko erlojuaren kontrakoa etxekoek egin dute. Porte gazteak 4. egitea lortu du 1’19”rekin eta 5. Rogers 2’25”era. Gutxik espero zuten bi australiarrak lehen bost postuetan sailkatuko zirenik.

Ezustekoa ematen bestea Millar izan da. Egia da hirugarren izan den Tony Martinek zulatua izan duela eta horrek gutxienez 15 bat segundo galarazi dizkiola. Hala ere erlojuaren kontrako saio bikaina eginda bigarren sailkatu da Millar 1’02”ra eta hirugarren Martin 1’12”ra.

Nire ustez hiru maila ezberdinduko nituzke gaurko erlojuaren kontrako saioan: irabazlearen maila gaindi ezina, minutura sartu diren Millar, Martin eta Porte, eta azkenik gainontzekoak, 2’25”etik gorakoak.

Grabsch eta batez ere Larssonen maila baxua, nire ustez bederen, aipatu nahiko nituzke. Biak ere Cancellarak baino 3 minutu gehiago behar izan dituzte. Nik Larsson behintzat podiumetako postuen lehian arituko zela espero nuen, baina ez dakit ba zer gertatu zaion. Bere mailatik kanpo geratu dela uste dut.

Esan bezala, gaurko berriek Cancellararen garaipen itzela itzalean utzi dute. Ez dakit oihartzun handiagoa izateko igandeko errepidekoan lasterketa irabazi beharrean izango ote den.

Luis Leon Sanchez, Donostian garaile

sirotti Caisse d’Epargne taldeko Luis Leon Sanchez espainiarrak eskuratu du Donostia-Donostia klasikoa, azken metroetan iheskideak, Astanako Alexander Vinokourov eta Cerveloko Carlos Sastre gaindituta. Jaizkibel eta Arkale bi aldiz igota, sakabanaketa aurreko urteetan baino nabariagoa izan da.

Juanma Garatek, Gorka Verdugok eta Jose Ivan Gutierrezek gatza eta piperra jarri zioten lasterketari Jaizkibel bigarrenez ekin aurretik. Jaizkibeleko maldak iristean hasi ziren tropeleko kideen erasoak. Giroan horren ondo ibilitako Richie Porte australiarrak jo zuen aurrera eta tropela asko sakabanatu zen. Aurretik, Samuel Sanchezek, Alexander Vinokourovek, Purito Rodriguezek, Carlos Sastrek eta Nicolas Rochek egin zuten aurrera eta haiekin bat egiten ahalegindu zen Haimar Zubeldia. Robert Gesink, Hesjedal, Porte eta beste txirrindulari batzuk aurrekoekin lotzekotan zirela, Jaizkibelgo gaina harrapatzeko kilometro inguru falta zela, atzeko talde horretatik Luis Leon Sanchezek jauzi egin zuen eta haren atzetik Sastre eta Vinokourov baino ez ziren atera. Hirurak elkartu ziren jaitsieran, eta aurrera egin zuten; Irungo tarteko helmugan 37 segundoko tartea pilatu zuten.

Luis Leon Sanchezen erasoa Helmugatik 20 bat kilometrora azken aldapa gogorra igo zuten, Arkale, eta bertan aurreko hirukoteko inork ez zuen erasorik jo. Atzeko taldetxoan Gesinkek oso erritmo gogorra jarri zuen eta aurreko hiru ziklisten aldea pixka bat jaitsi zuen: 20 segundora. Gesink, Haimar Zubeldia, Hesjedal, Roche Sanchez eta Purito zebiltzan aurrekoak harrapatu nahian.

Hurbildu bai, baina harrapatu ez. Mirakruz gainak ez du normalean erabakigarria izaten, baina Vinokourovek eraso gogorra jo zuen, bakarrik helmugaratu nahian. Luis Leon Sanchezek Astanako txirrindulariaren gurpila harrapatu zuen, kostata hori bai. Sastrek, ordea, amore eman zuen. Hala eta guztiz ere, azken kilometroan Vinokurov eta Sanchez elkarri begira hasi eta Sastrek haiekin bat egin zuen berriz ere. Hiruren arteko azken esprintean Luis Leon Sanchez espainiarra nagusitu zen, Vinokouroven eta Sastreren aurretik. Haimar Zubeldia, Tourrean parte hartu ez badu ere, sasoian dago eta laugarren iritsi zen helmugara.

Caisse d’Epargne taldeko beste ziklista batek irabazi zuen lasterketa duela bi urte: Alejandro Valverdek.

Argazkiak: Sirotti (Cyclingnews.com) eta Mikel Mollinedo