Etiketa Artxiboak:Evans

Basso, amorruak bultzatuta

fulonbasso_6001Lau urte dira jada Ivan Bassok erakustaldi apartak eskaini zituela Giroan: Passo Lancianon, Passo Furcian, Mortirolon… Joan den urtean itzuli zen Girora zigorra bete ostean, eta ondo ibili arren, ezin izan zien Menchovi edota Sastreri eutsi aldapa gogorrenetan. Pasa den igandean, ordea, Zoncolanen gora, denbora makinan sartu izan bagina bezala ikusi genuen askok etapa. 2006ra jauzi egin izan bagenu legez ostera ere. Basso ez da eraso bortitzak jotzen dituen horietakoa, baina erritmo gogorra jarrita gainerakoak uzteko gai zen eta gai da. Giroko mendaterik gogorrena ederki probestu du Liquigaseko igotzaileak. Amorruak bultzatuta egiten ari zela gora zirudien. Evansek eutsi zion, harik eta lau kilometroren faltan amore eman behar izan zuen arte. Ezin zuen gehiago. Bassok ito egin zuen.

Astearteko kronoigoeraren atarian, Basso jo daiteke orain itzulia irabazteko faboritotzat, Sastre (Cervelo), Evans (BMC), Vinokourov (Astana), Scarponi (Androni), Nibali taldekidea (Liquigas) eta Cunego (Lampre) atzetik baititu, eta oraindik gelditzen da aldaparik. Bassoren aurretik Arroyo (Caisse d’Epargne) eta Porte (Saxo Bank) baino ez daude, eta hasiera batean behintzat, ez dirudi Plan de Corones-Mortirolo-Gavia hirokote beldurgarrian Bassorekiko duten aldeari eutsi ahalko diotenik (hiru minutu eta erdi Arroyok eta minutu eskasa, Portek).

Plan de Coronesen gora bakarkako lana egin beharko dute ziklista guztiek, baina Zoncolanek horren antza izan zuen, igoeraren zatirik handienean, banan bana igo baitziren txirrindulari asko. Ikusteke dago nola errekuperatuko diren batzuk eta besteak. Basso izan daiteke faborito, baina erne. Lehen astean, Vinokourovek eta Evansek ziruditen indartsuenak; bigarren astea eta gero Liquigasek hartu du lasterketaren lema. Hirugarren astean, beste oilar batzuek egin nahi izango dute kikiriki.
Argazkia: www.cyclingnews.com

L’Aquilako bigarren lurrikara

Duela urtebete, 2009ko apirilean, lurrikara gogor bat jazo zen gaurko etapa amaitzen zen herritik gertu, L’Aquilan. Hildako ugari izan zen eta milaka pertsona etxerik gabe geratu zen. Gaur egun lurrikara haren ondorioak nabariak dira argazkian ikus dezakezuen bezala.

L'Aquilako lurrikara

Gaurko etapa L’Aquilan amaitzen zen eta aurretik 264 km zituzten egiteko -aurtengo etaparik luzeena-. Perfilari begiratuta etapak ez zeukan zailtasun berezirik baina azkenean sorpresa ugari egon da, tropelean asko sufritu da eta sailkapen nagusian iraultza gertatu da. Sekulako lurrikara.

Hasteko 56 laguneko ihesaldia sortu da (sekula horrelakorik ikusiko nuenik!) eta jende oso garrantzitsua zegoen tartean, noski –Sastre, Porte, Arroyo, Tondo, Wiggins, Gerdemann…-. Bestalde, tropelak baimena eman dio eta 17 minutu oparitu dizkie -baina nolatan?-. Konpondu nahi izan dutenerako berandu izan da eta azkenean tropeleko indartsuenek ia 13 minutu galdu dituzte tropela ere txiki-txiki eginda iritsi baita. Euriak eta hotzak oraindik gehiago gogortu dute gaurko jarduna eta ikustekoak izan dira helmugan txirrindulariek zuten piura. A! Etapa Petrov (Katusha) errusiarrarentzat izan da eta italiarrek oraindik etaparik irabazi gabe jarraitzen dute Liquigasen taldekako erlojupekoa kontuan hartzen ez badugu.

Zaila egiten zait gertatu dena ulertzea eta gehiago zerbait aipatzea. Goian aipatu bezala ez dut ulertzen sailkapen nagusiaren borrokan abantaila bat zutenak -Astana (Vinokourov) eta BMC (Evans), batik bat- nolatan ez diren lanean lehenago jarri. Ihesaldian zituzten taldekideak tropelera itzultzea asko kostatu zaie eta bi talde hauen ahultasuna nabarian geratu da.

Lampre (Cunego), Androni (Scarponi), Acqua Sapone (Garzelli) eta HTC-Columbia (Pinotti) taldeentzat ere ihesaldi hori bertan behera botatzea komenigarriagoa zela uste dut -ui! lau taldeetako liderrak italiarrak- eta baina talde gehienek nahiago izan dute beste taldeen ezintasuna agerian jarri. Hau guztia kasualitatea izan den edo zerbait prestatua zegoen zalantzan jarriko dut.

Liquigas, beste talde italiarraren jarrera ere ez da erraza ulertzen baina badirudi nahiago izan dutela Agnoli eta Kiserlovski gaztea ongi kokatu, taldeko bi liderren kaltetan. Basso eta Nibalirekin konfiantza askorik ez dutela iruditu zait. Eta nik ere ez nuke bi italiar hauen alde egingo orain artekoa ikusi ondoren.

Egia esan behar badut, horrelako ihesaldi baten bidez txirrindulari batzuk berriz ere sailkapen nagusiko borrokan sartzeak ez dit grazia askorik egin -batez ere, nire Tropelako kinielan ez ditudalako- baina etapa osoa talde bat edo biren artean kontrolpean eramaten direnean oso aspergarria izan ohi da. Beraz, lasterketari eta ikusgarritasunari dagokionez Giroaren mesedetan izan delakoan nago. Gainera, oraindik Giro erdia geratzen da eta zelakoa!

Zuek zer nolako etapak nahiago dituzue, gaur izan dugun bezalako kaotikoak ala talde sendoek kontrol zorrotz batekin programatutako etapak? Gaurkoa bezalako gehiago nahi baditugu, agian, itzuli handietan taldeak 7-8 txirrindularitara mugatzea litzateke onena.

Argazkia: Bettini (cyclingnews.com)

Gogoratzen Folgaria?

evans1Web gune honetako zale gazteenek ez dute jakingo ziur asko zer den Folgaria. Zaharragoak direnentzat, agian, ezaguna izango da izena. Mendate baten izena da, eta bertan zerua ukitzetik gertu egon zen Cadel Evans 2001eko Giroan. Baina infernu bilakatu zitzaion igoera. Lehengo larunbatean lokatz artean igotakoarekin ez du zer ikusirik Folgariak. Errepidea dotorea da, batere zulorik gabekoa. Baina Folgariako aldapa amaiezina da. 20 kilometro dira guztira. 2001eko Giroko mendiko azken etapan igo zuten. Italiako itzulia gori-gorian zegoen, eta Cadel Evansek maglia arrosa zeraman soinean. Australiarrak baina, sekulako txakalaldia hartu zuen, Dario Frigorekin batera, eta biak ezinean ibili ziren malda madarikatu hartan. Savoldellik irabazi zuen Giroa.

Orduz geroztik, denbora asko pasatu da, eta azken urteetan Cadel Evansek batez ere Tourra izan du begiz jota. Hortaz, ez zirudien Giroa irabazteko edo behintzat irabazteko lehian aritzeko moduan ikusiko genuenik. Baina hara non australiarra sasoi betean iritsi da Italiara, ortzadar mailota jantzita. Beharbada larunbatean, lokatz artean hainbat kilometro egiteaz gain, Vinokourov ipurterrearen eraso guztiei erantzun ostean, eta Cunego azken zuzengunean atzean utzi zuenean ez zen Folgariarekin gogoratuko. Edo agian bai, txakalaldi hura egundokoa izan baitzen. Giroa irabaziko duen edo ez argitzeke dago, baina Folgariako arantza atera du Evansek, bederatzi urte eta gero. Mendate hura bezain luzeak.

Giroko lehen asteak agerian utzi du hamar txirrindulari nabarmendu direla. Vinokourov (Astana), Evans (BMC), Nibali eta Basso (Liquigas), Pinotti (Columbia), Porte (Saxo-Bank), Karpets (Katyusha), Garzelli (Acqua&Sapone), Cunego (Lampre) eta Scarponi (Androni). Gauzak ondo, hamar hauen arteko aldea bere horretan mantenduko da asteburura arte, mendate gogorrak iritsi arte –hiru minutu pasatxo Vinokourov eta Scarponi artean-. Vinokourovek du maglia arrosa, eta beraz, besteei dagokie erasotzea, baina aurkariak larri ikusiz gero, ez izan dudarik; Astanako txirrindulariak aldea handitzeko abagunea ez du alferrik pasatzen utziko.

Talde horretatik kanpo dago, ustekabean, Carlos Sastre; berari ondo datozkion mendateak iristen direnerako, Monte Zoncolan eta Mortirolo kasu, lekutan egongo da sailkapen nagusian. Ikusi beharko etxerako bidea hartuko duen edo etaparen bat ehizatzen ahaleginduko den. Eta bada gertutik jarraitu beharreko txirrindulari gazterik, Terminillon gora ihesean ibilitako Stortoni italiarra eta Jose Cayetano Sarmiento kolonbiarra, esate baterako. Eta hori beti pozgarria da.

Giroko ibilbidea ikusita, orain arte lehen platera baino ez dute zerbitzatu. Erne bigarren platerarekin, txirrindulariek sekulako betekada har baitezakete, zenbat mendate gogor geratzen diren ikusita.

Montalcinoko lokatza

Evansen garaipena Giroko 7. etapanGaurkoan etapa ehiztarien lehia ikuste espero genuen, baina azkenean sailkapen nagusiko txirrindulari indartsuenek eman digute ikuskizuna. Bukaeran faboritoen artean sortu diren denbora tarteak itzelak izan dira; esate baterako, Sastre 5 minutu beranduago sartu da helmugara, Basso 2 minutu ingurura Nibalirekin batera eta lidergoa galdu du…

Eguraldia eta izan duten ibilbideak lasterketa apurtu du. Guztia baldintzatu duena Liquigas talde osoaren erorikoa izan da lokatz bidetatik sartu aurretik. Basso eta Nibali bete-betean harrapatu ditu erorketak, baita Sastre bera ere. Gainontzeko faboritoek egoera ederki probestu dute eta aurrera egin dute tarteak irekiaz. Eguraldiak zailtasuna gehitu die atzetik aurrera egiteko eta gainera gaurko etapako hainbat kilometro  lokatz bidea izanik, gogortasuna areagotu da.

Evans, Vinokourov, Cunego, Gadret, Pinotti eta Arroyo aurrean izan dira eraso baten ostean. Tropel nagusian Gerdemann, Millar eta Porte ziren besteak beste. Atzean, denbora tartea txikitu nahirik Nibali eta Basso. Azkenean Aurreko boskotea iritsi da helmugara eta Evansek eraso bikain bat jo ostean, etapa garaipena eta 20 segundoko gain saria eskuratu ditu.

Atzeko taldean Scarponi izan da aurrena helmugaratzen. Aipatzekoa italiarraren lana Liquigasekoekin batera baitzen eta atzetik aurrera sendo joan ondoren tropel nagusiarekin bat egitea lortu baitu. Esan bezala, Nibali eta Basso 2 minutu ingurura. Gainontzeko txirrindulariak ere banaka iritsi dira helmugara eta 5 minututara Sastre eta Tondo.

Montalcionoko etapan galtzaile Nibali izan da maglia galdu duelako, baina bera baino gehiago Basso esango nuke. Nire iritzian Basso da taldeko liderra eta gaur ezinean aritu da. Beharbada azken asterako prestaketa egin duelako? Ez dakit. Beste galtzaile nabarmena Sastre izan da. Leganesekoa buru altsa ezinda dabil aste honetan; Holandako erorikoen ondorioz 2 minututik gora galduak zituen. Gaur 5 minutura helmugaratu da. Oker ez banaiz 7 minutuko atzerapena izango du gaurko etaparen ondoren. Sailkapen nagusiari agur esango al dio Cervelokoak? Errekuperatzeko aukerarik ba al du?

Evans indartsu dabil eta gaurkoan argi erakutsi du. Talde kaxkar xamarrarekin ari da Italian, baina garbi dago australiarra indartsuena dela eta Giroa irabazteko hautagai nagusia dela. Tropelako erabiltzaile gehienak ez geunden oker; %83,7ak aukeratu dugu eta asmatu dugulakoan naiz. Vinokourov ere bikain lehen aste honetan, baina ez dut uste azken asteraino sasoi honekin iristeko gauza izango den. Ikusiko dugu.

Esan bezala, gaurko etapak sailkapen nagusian aldaketa ikaragarriak eragin ditu. Zenbaitek kritikatu egin du hiru asteko lasterketa batean horrelako ibilbiderik ezin dela jarri esanez. Nik, txirrindulari zale moduan, gustura ikusi dut ba. Aspaldian gainera horrelako denbora tarteak ikusi gabe nintzen 3 astetako lasterketa batean eta guztia posible dela gogora arazi dit honek. Nik txalo egiten diet lasterketa antolatzaileei. Beharbada txirrindulari eta taldeak haserre izan daitezke, baina ikuskizuna saritu nahi bada, horrelako etapak jartzearen aldekoa naiz.

Aurtengo Giroa aspergarria eta monotonoa izatetik oso urruti dagoela iruditzen zait, eta oraindik beste bi aste falta dira!

Vino: amore eman beharrean, egurra!

Vinokourov Liejan

Alexandre Vinokourovek ez daki zer den amore ematea. Zenbat eta zaplasteko handiagoa hartu, orduan eta grinatsuago borrokatu. Tourreko etapa batean hamar minutu galduz gero, hurrengoan egurra, eta etapa garaile. Odol transfusio batengantik bi urterako zigorra jaso eta gero ez zuen txirrindularitza utzi. Kontrakoa. Gogotsu itzuli zen joan den denboraldiaren bukaeran; Espainiako Vuelta eta guzti lehiatu zen. Eta aurtengo denboraldian gogotsu ez ezik, indartsu ere badabil. Trentinoko Giroa irabaztearekin nahikoa ez eta Lieja-Bastogne-Liejan nagusitu da. Vino ez dago amore emateko prest. Tropela.net-eko iruzkinetan bazegoen Vinokouroven alde egin zuen zale finik.

Julenek lasterketaren prebian ohartarazi bezala, faboritoen zerrenda oso-oso luzea zen. Ohi bezala, Ardenetako Hirukotearen azken proban sua La Redoute muinoan piztu zen. Barredo eta Tankink, Tony Martin, Masciarelli eta Garzelli izan ziren erritmoa aldatzen lehenak, baina tropela ez zen hautsi. Ondorengo aldapan, Roche aux Fauconsen, ordea, mugimenduak izan ziren. Franck Schleckek, Valverdek, Evansek, Contadorrek eta Andy Schleckek agerian utzi zuten zangoak aurrera egiteko pronto zituztela. Zorionez, Igor Anton ez zebilen aparte. Baina hara non aldapa hori pasatu eta aurrera jo zuten Alexandre Vinokourovek eta Alexandr Kolobnevek. Gilbertek ere erasora jo zuen, eta Valverdek eta Evansek kate motzean lotu zuten belgikarra. Gainerakoak, tartean Contador, Schleck eta Anton atzean geratu ziren.

Ekinaren ekinez, Vinokourovek eta Kolobnevek zulotxoa ireki zuten. Saint Nicolasen, azken aurreko aldapan, helmugara iristeko 11 kilometro falta zirela, atzeko hirukotetik, Gilbertek aurrera jo zuen. Belgikarra indartsu dabil, eta Valverde eta Evans atzean utzi zituen. Baina ETBko esatari Xabier Usabiagak bete-betean asmatu zuen. Aurrera jo bai, baina gero itoz gero, akabo. Gilbertek ezin izan zuen aurrekoen aldea murriztu eta helmuga aurreko aldapatxoan, Valverdek eta Evansek harrapatu zuten.

Ordurako, lasterketa irabazteko lehia Vinokourov eta Kolobneven artean zegoen. Eta iraganean bezala, Astanako txirrindulariak erraiak bota zituen eta Kolobnev makurrarazi zuen –hori erakusten du argazkiak, hain zuzen ere-. Esandakoa, Vinok ez daki amore ematen. Hurrengo erakustaldia? Edozein egunetan…

Argazkia: www.cyclingnews.com (Elmer Kring)