Romain Sicarden debuta Australian

Romain SicardEuskaltel-Euskadi taldea Derion izan da kontzentratuta aste honetan zehar. Kontzentrazio honetan zenbaiti hurrengo urteko egutegia zehaztu diote eta horien artean Romain Sicard txirrindulari gaztea agertzen da. Dakizuen bezala, Sicard 23 urtez azpiko egungo munduko txapelduna da.

Hazparneko txirrindulari gazteak Tour Down Under Australiako lasterketan egingo du debuta. Gainera taldeburu gisa aurkeztu dute. Ez dakit ez ote den goizegi Romaini horrenbesteko ardura emateko, baina hori Euskaltel-Euskadi taldeko zuzendariek jakingo dute.

Edonola ere, urtarrilak 17tik 24ra jokatuko den Tour Down Underrean hasiko da Euskaltel-Euskadi taldearen 2010ko denboraldia. 2003an Mikel Astarlozak irabazi zuen lasterketa hau Ag2r taldean zela. Beharbada talde laranja lasterketa irabazteko gai izan daiteke. Ikusiko dugu.

Veni, vidi, vici

Lars Anthonious Johannes BoomMaiatzaren aurrenekoa egun seinalatua izaten da langileen artean. Euren eskubideak aldarrikatze aldera, kalera atera ohi dira asko eta asko. Txirrindulariak ordea errepide gainera pedalei eragitera irteten dira. Urteroko legez, aurtengoan ere aipatu egunean Frankfurt-eko Sari Nagusia ospatu zen, lasterketa amaiera polit baten ostean Fabian Wegmann etxeko gizonak eskuratu zuena. Proba amaitu gabe aldiz txirrindulari asko eta asko geratu ziren, eta horien artean egun huraxe bera berezia izatea eragin zuen gizona: Lars Boom. Herbeheretarrak alemaniar lasterketa aukeratu baitzuen errepidera behin betiko jauzia emateko aurreneko proba gisa.

Ikusmina sortu zuen Rabobank-eko gaztearen debutak. Ez da gutxiagorako, 24 urte bete ez dituela izandako lorpenei erreparatuz gero. Iparraldeko Kanpainaren hasieran bera ikusteko itxaropenik egon bazitekeen ere, Hoogerheide-ko munduko txapelketan porrot egin ostean ziklo-kros proba gutxi batzuk lehiatu eta atsedenaldi luze bat hartzea erabaki zuen. Esan bezala, Frankfurt-en ez zuen helmuga gainditu, bai ordea lehiatu zituen hurrengo bi probetan, Herbehereetan biak ala biak: Batavus Prorace eta Dutch Food Valley Classic (Veenendal-Veenendal zaharra). Bietan Kenny Van Hummel gailendu zen esprintean, eta gure protagonistari kilometroak pilatzeko balioko zitzaizkion seguru asko.

Halaxe aurkeztu zen Belgikako Itzuliko irteeran. Denboraldiko bere aurreneko helburutzat hartu zuen, eta hala, esprintean erabaki ziren aurreneko hiru etapetan, ezkutuan ibili beharrean, noizbehinkako agerpenak egin eta esprintetan gain sariren bat edo beste pilatzeari ekin zion. Lasterketa ordea azkeneko bi saioetan zen erabakitzekoa. Ardenetan etapa gorabeheratsua lehena, eta 16 km. pasatxoko erlojuaren aurkako saio laua hurrena.

Etapa ikusgarria suertatu zen itzuliko laugarrena. Aurreneko erdian, ibilbideak aurkezten zituen muinoak zirela medio, lasterketa apurturik geratu zen. Ordurako, Borut Bozic liderra atzean geratua zen, eta lehia 40 bat txirrindularira mugatu zen. Ezagun zaharrak zituen inguruan Boom-ek: bertan ziren Sven Nys txapeldun handia, Niels Albert Hoogerheide-ko heroia, ta baita Klaas Vantornout ere (Walsleben eta Kloucek gazteez gain). Sunweb-eko flandestarrak La Redoute-n gora, helmugara oraindik ia 60 km. falta zirela, egin zuen bere azkeneko agerraldia. Hortik aurrera ehunka mugimendu izan zen. Walloniako inguruetatik ibili arren, flandestar erara korritu zen etapa, eta esan beharrik ez da, hori ikuskizunarentzako mesedetan izan zen.

Etapako kilometro erabakigarriak iritsiak zirela, Rabobank egoera on xamarrean zen, Boom-ek Nuyens, Clement eta Moerenhout lasterketan sarturik baitzeuzkan. Hala ere, Van Avermaet, Roelandts, Dekker (hirurak Silence-Lotto-koak) edo Ivanov bezalako gizonak oraindik aurrean ziren. Lehenago aipaturiko mugimendu horietako baten ondorio zen aurreneko ihesaldi bati ez zion Lars Boom-ek heldu, eta bazirudien hortik irten zitekeela lasterketako garailea. Bertan ziren Van Avermaet, Marcato, De Waele, Cornu, Albert (ikaragarria errepide gainean erakutsitako maila) eta Moerenhout. Rabobank-ek ordea erabakia egina zuen, eta atzetik Clement-ekin lehenengo erritmoa jarri eta ondoren Nuyens-ek astindu ederra eman zion jazarpenean ziren gizonen taldeari. Harik eta Vlijmen-eko luzeak benetako erasoa jotzea erabaki zuen arte. Ivanov eta Roelandts atzean geratu ziren (beste asko ordurako jokoz kanpo ziren), eta Bakelants eta Dekker izan ziren bakarrik jarraitzeko gai. Ordurako Bakelants eta Boom bera izan ziren saiatuenetakoak. Flandestarraren inguruan hitz egin izan genuen iaz Etorkizunekoen Tourraren harira, eta aurrerantzean izan ziur zeresanik emango duenaz. Alabaina, halako batean, helmugarako 10 km. baino gutxiago faltan zirela, Boom-i jarraitzeko indarrik gabe geratu zen. Ordekan. Dekker-ek jarraitu zion, eta Moerenhout -en laguntzari esker Boom-ek azkeneko kolpea jo eta aurrekoak harrapatzera heldu ziren. Sartzen ari zirela Albert-ek eraso gogorra jo zuen, baina behin betikoa Marcato eta De Waele bakandu zituena izan zen. Flandestarrak, Pro Tourrarengandik urrun ere gauza politak egin daitezkeela baieztatzen duten kastakoa bera, garaipen handia lortu zuen txirrindularitza egun zoragarrian. Liderraren garaikur den maillot beltza ordea esan beharrik ez da zeinek jantzi zuen. Eta egun hartan erakutsikoaren ostean, inork gutxik jartzen zuen zalantzan itzuliko sailkapena bereganatuko zuenik.

Eta halaxe izan zen. Dekker eta Cornu bezalako espezialista onak sailkapenean oso gertu bazituen ere, halako distantzian benetako animalia den Sebastian Rosseler izan zen bakarrik Iparraldeko Brabante-ko izarraren gainetik sailkatzeko gai. Bigarren postua erlojupekoan eta sailkapen nagusia berarentzat, errepidean handienen artean hilabete ere bete ez zuela.

Badira Herbeheretako harrobiak goi mailan fruiturik ematen ez dituela diotenak, baita gazteegi nabarmentzeak ezertarako balio ez duela gerora hori baieztatzen ez bada. Halako erakustaldiak, ordea, hortarako jaioak direnek bakarrik eman ditzakete. Ikusgarria baita ordekan, erlojuaren aurkakoan eta muino etzanetan barnean daraman indarra transmititzen ikustea. Hori frogatzeko hurrengo aukera Suitzan izango dugu seguru asko. Hemen da, eta luzerako geratzeko asmoz. Bera da, Lars Anthonious Johannes Boom.

Txirrindularitza bai edo bai (eta II)

Egia da talde edo kirol egitura bakoitzak eskubide osoa duela bere irizpideen arabera kudeaketa aurrera eramateko. Baina ez dago ahazterik Euskaltel-Euskadik hein handi batean erakunde publikoen laguntzaz egiten duela aurrera, hots, herritarren dirua dela medio. Hortaz, euskal txirrindularitza tropela bere osotasunean osatzen duten gazte guztiek behar dute, derrigorrean, erakundeek sostengaturiko proiektu horren parte izateko aukera. Eta bertara iristeko bide bakarra azpiko taldeetatik pasa behar izatea ez da legezkoa. Zentzu honetan, badirudi Azpiru-Ugarteko Julen Gonzalez-ek eta Garikoitz Bravo-k Caja Rural-eranzko bidea hartuko dutela.

Baina are gaitzesgarriagioa den kontu bat ere aipatu zuten agerraldian. Zale askok jakingo duten bezala, Euskadi Fundazioa gazte mailako txirrindulari batzuei bekak ematearen ekimena aurrera eramaten hasi zen orain pare bat urte. Orain arte ordea ez zegoen tratu horretan ematen ziren baldintzen xehetasunik. Argi dago zergatik.

Antza denez, kasuan kasuko gazteak Fundazioaren taldeetan korritzeko konpromezua hartu beharra dauka, Fundazioak berak hala agintzen badu talde horiekin sina dezan, erabakia alde bakarrekoa delarik, beti ere hirugarren talde hipotetiko baten baldintza ekonomikoen berdinak izanda. Hala ez balitz, txirrindularia Fundazioari diferentzia ekonomikoa ordaintzera beharturik egon liteke, formakuntza eskubideak direla eta. Kontua da formakuntza hori ez dagoela oso definiturik eskaintzen diren kontratuetan, eta zehazten dena (prestakuntza kontrolak, esfortzu proben analitikak eta hitzaldi teknikoak) ez dirudi gaztea Fundazioarekin lotzera eramateko bezain erakargarriak direnik.

Guzti hau jakinda, egun euskal txirrindularitza profesionala eta bertara heltzeko bete beharreko bidearen kudeaketaren arduradunek kirol interesez gain beste batzuk dituztela agerian geratzen da. Bestela ez baitago hitzez azaltzerik egoera honetara iristearen funtsa zein den.

Topsport-Vlaanderen

Kontu delikatua da harrobiarena, horretan ez da zalantzarik, are gehiago Euskaltel-Euskadiren izaera duen talde batentzat. Zentzu horretan, egitura profesional askok dituzte maila baxuagotan bigarren talde gisa lan egiten duten taldeak. Horien denen artean Topsport Vlaanderen-en kasua aztertzea da interesgarria, talde apalagoa izanagatik, nazioarte mailan lehiatzen baita txirrindulari flandestarrez soilik osaturik.

Topsport Vlaanderen-ek badu kontinental mailan filiala, Davitamon – Lotto – Jong Vlaanderen. Baina azken honetatik ateratzen diren txirrindulariz bakarrik hornitu beharrean, Flandeseko tropela osotasunean hartzen du kontuan taldeak. Bestela, aurtengo Etorkizunekoen Tourra irabazi duen Jan Bakelants dohatsuak ez lituzke 2009an Topsport Vlaanderen-en koloreak defendatuko. Garbi geratzen da beraz kirol kontuei bakarrik erreparatuta, eta ez bestelako izkutuko interesei so eginda, zein den jarraibidea. Are gehiago, Bakelants bera eta Stijn Joseph aurten Beveren 2000 taldean ibili direla jakinda, Quick Step boteretsuaren anaia txikia berau, edota Klaas Lodewijk Rabobank Continental-en lehiatu dela kontuan hartuz. Horiek denak datorren urtean Flandeseko talde nazional gisa har litekeenan arituko dira, bere azpiko taldeetan ibili ez arren errepidean erakutsi baitituzte erakutsi beharrekoak. Davitamon – Lotto – Jong Vlaanderen-etik berriz gizon bakarra pasako dute, Tim Mertens.

Talde apalagoa dugu esan bezala Topsport Vlaanderen, nahiz eta kirol ikuspegitik interesekoak zaizkion lasterketa guztiak korritzen dituen. Etxeko taldea maila gorenean izateko ordaindu beharreko prezioak benetan merezi duen aztertzea ez legoke soberan (euskal taldeari buruz ari naiz, noski), printzipioekiko koherente izango bada behintzat.

Guzti hau esanda, argi gera bedi bere hastapenetan Fundazioari bere babesa bazkide eginez eman zion batek idatzi duela artikulu hau, gertakarien ondorioz azken urteotan taldearenganako miresmena eta maitasuna galduz joan dena. Ez txirrindulariei bere babes eta animoak eskaintzeari utzi diona, txirrindulari onak gustoko izan arren beti ere etxekoari ematen baitiot nik orokorrean nere bultzadatxoa. Baina zaleen ia baldintzagabeko babesari eta gazteen ilusioari barre egin eta beren interesak hobesten dituzten gizasemeak taldearen agintari direla, egoera arras ezberdina da begibistan daukaguna. Orain, Azpiru-Ugarte kontinental taldea atera (euren proiektu egituratu interesgarri eta koherentea aurrera eramateko laguntzak aurkitzea ez dute erraz izango ordea) edo desagertzearen arteko gurutzadan aurkitzen da. Jon Odriozola berriz bere duintasunarekiko leial mantentzearen keinu txalogarriak talderik ez izatera eraman lezake, nahiz eta esan duenaren arabera 2010ean taldea sortzeko esperantzak badituen. Zorterik onena izan dezatela biek ala biek; txirrindularitza zaleontzat oro har, eta Euskal Herrikoentzat bereziki, albiste pozgarria litzateke.

Argazkia: Makoto Ayano

Txirrindularitza bai edo bai (I)

Bai edo bai, edo bai ala bai. Argi dagoena da baiezko borobila behar duela txirrindularitzak oro har, bizi duen momentu honetatik aterako bada. Eta geure esparrura mugatuz, baiezkoa behar du euskal txirrindularitzak, zalegoak datozen urteotan gorenean leihatuko diren txirrindulariak ikus ditzan.

“Euskal txirrindularitza” aipatze hutsak edonori Euskaltel-Euskadi dakarkio gogora. Kirol honen historian zehar gure herriak izen handi asko eman baditu ere, seguru asko Euskadi modura sortu zen taldeak, gerora Euskaltel-en babesa lagun bilakaera gorakorra bizi izan duena, lortu du herritarrok errepidean nolabaiteko izana identifikaturik ikustea, beti ere txirrindularitzak bere jarraitzaileengan beste kirol batzuek sortzen duten fanatismorik eragiten ez duela kontuan izanda, oro har behintzat.

Jon OdriozolaBilakaera horretan ordea, egun talde laranja denak beltzune ugari izan ditu; azken bolada honetan gertaturikoak oraindino ari dira zeresana ematen. Batetik, Jon Odriozola zuzendariaren affaire-a aipatu behar da. Oñatiarrak bi urte eman ditu Euskaltel-Euskadiren kirol egituraren lehenengo taldean zuzendari lanetan, aurrez egitura honetako bigarren taldea den Orbea-n izan ostean. Azken urteotan gazteen nondik norakoa gertutik jarraitu duen gizona izanda (taldearen filosofiari jarraiki, bestalde), eta errepidean bera kotxean zela taldeak izan duen jarrera eta emaitza positiboak kontuan hartuz, harritzeko erabakia taldearen zuzendaritzak harturikoa. Azkeneko hauen esanetan arrazoi ekonomikoak urrundu zituen bi aldeak, baina Odriozolak tartean beste arrazoi batzuk izan zirela esan zuela kontuan izanda (kirol kontuak, eta zehazkiago esateko, lana aurrera eramateko modua, aipatu zituen gipuzkoarrak) eta bai aurrekariak zein testuingurua zeintzuk diren gogora ekarriz, taldeak emandako bertsio ofizialak zalantza handiak sortarazten ditu. Continue reading “Txirrindularitza bai edo bai (I)”

Gazteen txanda

Denboraldia ari da pixkanaka bere amaierara iristen. Espainiako Itzulia eta munduko txapelketa hartzen dira nazioarteko tropelaren erreferentzia nagusi gisa garai honetan, nahiz eta badiren garrantzia handiko beste lasterketa batzuk ere. Horien artean kokatu behar da Etorkizuneko Tourra, ez agian bertan izango den kirol maila  besteenen parekoa izango delako, baina bai Iraileko 5etik 14ra bitarte frantziar errepideetan izango diren asko datozen urteotan handienen artean protagonista izan daitezkeelako.

Bauke Mollema, iazko irabazleaEz dago ukatzerik azkeneko urteotan horrenbeste gazte profesionaletako mailarik gorenean izateak iraultza txiki bat ekarri duela txirrindularitzara. Etorkizuneko Tourra aldaketa hau somatu duen lasterketa izan da. Izan ere, gaur egungo gazterik dohatsuenak ez dira jada bertan lehiatzen (Cavendish, Ciolek, Kreuziger edota Andy Schleck ez dira irteeran izango); aspaldiko kontua izanagatik azkeneko urteotan nabariagoa ari da gertatzen. Edozein kasutan, 23 urtez azpiko txirrindulari on asko ahaleginduko da egunotan Alemaniako errepideetan horren maila ona erakusten ari den Bauke Mollema herbeherearraren hurrengo izaten.

Ibilibideari dagokionez, 7 kilometro t’erdiko atarikoak emango dio hasiera lehiari, eta azken urteotako formula bera erabili du ASOk lasterketaren diseinuan. Mendate txikiz jositako etapak izango dira beraz nagusi, nahiz eta azken aurrekoan Pirinioetan lehen mailako hiru mendate igo beharko dituzten, zalantza izpirik gabe etapa erregina izango denan. 6. etapan jokatuko den 21 kilometrotako erlojupekoak ere seguru asko izango du eraginik sailkapen nagusiaren ordenean.

Faboritoak zeintzuk diren esatea ez da erraza izaten halakoetan, Continue reading “Gazteen txanda”