Zurrumurru bat besterik ez da, baina badirudi Flaminia, Riccò-ren egungo taldea, eta Quick Step negoziatzen ari direla hala izan dadin.
Dakizuen bezala aurtengo Girorako bere zigorra betea zuen Riccó italiarrak eta askok Giroan izango zela pentsatzen zuten. Azkenean ez zen hala suertatu eta Settimana Lombarda eta Trentinoko Giroa lehiatzearekin konformatu beharrean aurkitu zen, Giroa eta Milan-San Remo lasterketa garrantzitsuetatik kanpo geratuaz.
Hala ere zurrumurruen arabera urteko itzuli handietako batean izan daiteke Quick Step eta Flaminiaren artean lan horretan badira eta akordioren bat gauzatzen badute. Egia esanda niri gustatuko litzaidake hala izatea Vueltarekiko niri behintzat interesa piztuko bailidake Cobrak bertan parte hartuko baluke.
Azken egunotako albiste polemikoa da. Batzuek sinesgarritasuna ematen diote, besteek ezinezkoa edo oso nekez sinestekoa dela diote, baina kontua da denon ahotan dabilen gaila dela. Noski, Fabian Cancellara eta motordun bizikletaren inguruan mintzo naiz. Polemika bideo honek sortu du:
Txirrindulari bat motoa bezala dioala esaten denean… bizikleta trukatua existitzen al da? Gaur, froga bat egingo dugu” – Hitz hauekin hasten da RAI telebista kate italiarrak argitaratu duen bideo bat. Bertan, Davide Cassani txirrindulari ohiak frogatzen du motorra inkorporatutako bizikletak existitzen direla. Horrez gain, horrelako bizikleta batekin gaur egun Giroan etapa bat irabazteko gai izango litzatekeela gehitzen du, nahiz eta ia 50 urteko adina izan. Mekanismoak nola funtzionatzen duen azaldu ostean, galdera airean gelditzen da.
Orain aste batzuk irten zen Gruber izeneko etxeak nola garatua zuen motortxo bat eta mountain bike batean agertzen zen martxan, sekulako zaratarekin, eskulekuaren botoitxo gorri narras batekin… Horren ildotik, handik egun batzuetara Cassani agertu zen RAIn karrerako bizikleta bat eskuan zuela eta han askoz gutxiago entzuten zen. Gainera, bere hitzetan, bizikleta hori eman zionak baieztatu zion tropelean ibili izan dela, datu gehiagorik eman gabe. Kuriositate bezala, Davide Cassani izan zen Michael Rasmussen Dolomitetan entrenatzen ikusi zuela esan zuen gizona, danimarkarrak Mexikon zegoela ziurtatu zuenean, kontrol bat ekidin ostean. Albiste hau jakin bezain laster, Tourrak sekulako presioa jarri zuen Rabobanken gainean eta azkenean talde holandarrak Rasmussen lasterketatik eta taldetik egotzi zuen. Kasu honetan, Cassanik ez du Cancellarak tranpa egiten duela esan, ezta RAI-ko inortxok ere, baina zale italiar batek bere kontura bideo-muntai bat egin du non bertan Cancellararen mugimendu susmagarri batzuk ikusten diren, motorra aktibatzeko botoia sakatuko balu bezala. Eta Cancellarak Paris-Roubaix, eta batez ere Flandriako Tourrean jo zituen eraso kolpe bortitzak dudan jarri dituzte irudi hauek. Goian jarritako bideoaren bigarren atala da mugimendu hauek biltzen dituena, hain zuzen ere.
Kontua da susmagarritasunaren geriza Fabian Cancellararen gainera erori dela. Suitzarrak salakuntza horiek barregarritzat jo ditu, eta Tourrerako prestakuntzan buru belarri darrai. Baina jendea galdera asko egiten hasi da bere buruari. Jakin izan denez, Cancellarak bai Flandriako Tourrean hala Paris-Roubaixen bizikleta aldatu egin zuen, eta badaude horren lekuko diren bideoak. Lehenengoan, Flandriako Itzulian bizikleta nola aldatu zuen ikus daiteke, eta bigarrenean, hirugarren minututik aurrera, gauza bera:
Polemika hain da handia ze, UCIk ere muturra sartu du eta kasua aztertzen hasi da, inbestigazio bat irekita. Bi erakustaldi handi izan zirenak dudan jarri dituzte orain, eta latza litzateke Cancellarak tranpa eginda irabazi zuela jakitea.
Gauzak honela, zein puntutaraino daude sendo oinarrituta Cancellarari egindako akusazioak eta bere inguruan sortutako dudak? Argi gelditu da, bideoetan ikusi izan den bezala, teknikoki posible dela bizikletari motortxo bat txertatzea. Argi dagoena baita, zera da, motortxo horrek, bateria kontuak direla medio, ezin duela jarraian funtzionatu. Horrez gain, dudatuko nuke 150 edo 200 W-ko potentzia maximoa duen motortxo batek Cancellara bezalako 85 kg-ko zezen bat mugitzeko gaitasuna izatea. Noski, motorraren funtsa ez da txirrindularia aurrera eramatea paisaiari begira doan bitartean, aurrera joate hori erraztea baizik, baina hala eta guztiz ere, zaila dela deritzot.
Beste puntu bat pisu estrarena da. Demagun motorra bizikletan jartzearen helburua 20 minutu konkretutan (lasterketako zati jakin batean, esate baterako) txirrindularian errendimendua handitzea dela. Kontua da, txirrindulariak gainontzeko kilometro guztietan pisu estra bat eraman behar duela, 1kg, 1.5 kg, edo dena delakoa. Ezin ahaztu bestalde motorra puntu hilean dagoenean engranajeak mugitzean sortutako marruskadura eta galerak gainditu beharra dagoela. Azken puntua, zarata. Nola tapatzen da zarata hori, eztula eginda? Grammont-en, jendearen oihuekin, posible da, baina, Paris-Roubaixen erasoa jo zuen lekuan?
Nik uste Paris-Roubaixen jo zuen erasoan, gainontzekoak “geldik” egoteak eman zuela Cancellarak hain azkar aldegitearen efektua, baina Flandriako Grammont-eko harpidean nola joan zen, eta batez ere Boonen nola utzi zuen ikusteak dudak sortaraztea ez zait hain arraroa iruditzen. Dirudienez, harpide hartako zati txiki batean orain arteko errekorra 23 segundotan zegoen, eta Cancellarak aurten 19 segundo egin ditu. Horrek esan nahi du ibilbide motzean ia %17.5 denbora gutxiago behar izan zuela aurreko errekorrarekiko. Konparatiboki, orain Contador Alpe D’Huezera joan eta Pantaniren 36 minutu eta 40 segundoak 30 minutu pasatxotan uztea bezala izango litzateke. Ez da proportzionala konparaketa hori, noski, baina hobekuntzaren magnitudea ikusteko balio du.
Gauzak honela, nik neuk ez dakit zer pentsatu. Zaila eta nekez sinesten dut kontu guzti hau. Eta hau gutxi balitz, zelula fotovoltaikoak dituzten bizikletak garatzen hasi omen dira, eguzki energia aprobetxatzen dutenak. Lehen lan gutxi dopin tradizionalarekin, eta orain UCIk galtzak bete lan dopin mekaniko-fotovoltaiko kontu hauekin…
Arazo konplexuak aztertzeko, errealitatea sinplifikatzera jo ohi da hainbatetan, arazoen handitasunak eta datuen ugaritasunak analisia erraztu ordez arazoaren muina ikustea zailtzen baitute. Valverde auziak ere, horrenbeste luzatu eta korapilatu denez, kirol arloan espezializaturiko abokatuek soilik esplikatu dezaketen gaia dela dirudi. Baina nahiko ondorio sinpleak atera daitezkeelakoan nago.
Ausardia handiz bada, sententzia gehienak irakurri ere ez ditudala egin onartuaz, kasu honetatik atera ditzakedan ondorio batzuk aipatuko ditut, arazoaren muina azaldu dezaketelakoan. Batzuk itxaropentsuak dira; beste zenbait oso kezkagarriak:
1.Frogatua geratu da Valverde-ren odol lagin batean EPO zantzuak zeudela (leku askotan txirrindulari honek ez duela positibo eman irakurri badugu ere eta hori argudio bezala erabili)
2.Hori frogatzeko erabili den bidea ez da kirol arauek ezartzen dutena.
•Beraz argi dago kirol arauak mugatuak daudela doping kasu denak topatzeko orduan.
•Onargarria da beste bide batetik frogatu dena zigortzeko erabiltzea?. Nire ustez, kasu honetan bai.
3.Kirol arautegien eta estatuetako arautegien arteko sinkronia falta. Arlo batek bestean lagungarri izan beharko luke, ez 2 mundu guztiz banatuak. CONI (Italiako Komite Olinpikoa) bi arautegien artean dagoen erakunde arraro bat denez, zirrikitu hori izan da kasu hau Espainiako epaitegi arruntetatik kirol arlora eramateko zirrikitu bakarra.
4.Txirrindulariak zigortzeko ardura estatuetako federazioek dute. Kasu honetan, Espainiako Federazioak ez du arduraz jokatu. Are gehiago, bai Espainiako Federazioak, bai CSD-ek (baita Espainiako hainbat medio etabarrek) txirrindulari honen errugabetasunaren defentsa sutsua egin dute. Gogoratu Sttutgart-eko mundialaren bezpera 2007an. Honek 2 datu kezkagarri uzten ditu bistan:
a. Espainiako lizentziapean dauden txirrindularien arteko berdintasun eza. Zergatik babestu da horrenbeste txirrindulari hau eta ez antzeko kasuetan agertu diren beste hainbat kirolari?
b. Erratu zirela frogatu arren, inork ez du dimititu, inori ez zaizkio ardurak eskatzen, hemen ezer pasa ez balitz bezala…
5.Bidezko sententzia batek sortu dezakeen bidegabekeria. Zer gertatzen da gainontzeko 200 laginekin? Gehienak desagertu(arazi)ko zituzten, baina CONIk bere baitan zituela esan zituen 42 laginekin zer gertatzen da? Zergatik zigortzen da Valverde eta ez gainontzekoak? Nahikoa da ehizatutako animalia baten burua erakustea (handiena bada ere) doping-aren aurka lan sendoa egiten dela erakusteko? Zergatik ez jarraitu?
6.Nazioarteko erakundeek erakutsi duten Valverde zigortzeko nahia. Espainiako federazioarekin zituzten desadostasunengatik, Valverde-rekiko itsukeriagatik ala beste arrazoi hainbategatik, baina bai UCI, CONI eta TAS-ek haseratik azaldu dute txirrindulari hau zigortzeko nahia. Zalantza asko sortzen zaizkit ea hau nola izan den: froga nahikoa eskutan izanik ala baita lehendik ere?
7. Nazioarteko kirol erakundeen gardentasun falta argi geratu da. Ez da kasualitatea sententzia Giroa amaitu ondoren, baina Tour-a hasi baino lehen iristea. Badirudi “timing” hau antolatzaile handien, TAS-en eta UCIren artean hitzartuta zegoela. Epe motzera, halako erabakiak txirrindularitzaren irudia babesteko onak izan badaitezke ere, lasterketa handiak ospatzen ari diren bitartean gai ilunak ezkutatuz, luzera oso kaltegarriak dira. Beste behin ere, doping-aren aurkako borroka zein txirrindularitza gardentasunik gabeko 4 lagunen arteko kontua dela frogatzen baita.
Amaitzeko, politikoki zuzena ez den zerbait esatera ere ausartuko naiz: ni poztu egin naiz azkenean Valverde zigortzeaz. Badirudi beti penaz eta tristuraz hartu behar ditugula horrelakoak. Badakit ez dela justizia osoa egin kasu honekin. Badakit honekin ez dela ezer aldatuko. Badakit txirrindulari batentzat zein gogorra den. Baina pauso txiki bat izan daiteke.
“Ave cesar, morituri te salutant” esan ei zieten gladiadoreek
enperadoreari, coliseumaren harera ateratzen zirenean, bai baitzekiten lehoien bazka bilakatuko zirela minutu gutxiren buruan. Coliseumean ez. Veronako anfiteatrora iritsi ziren txirrindulariak Giroko azken arnasean, igandean. Hala ere, aktoreak bezala baino gehiago, gladiadoreen pare aritu dira denak, Moltalcinoko lokatzean, L’Aquilan, Zoncolanen gora edo Gavian, elur horma artean. Enperadoreen sasoian gladiadoreek beso eta bular gihartsuak zituzten ezpatari eta abarri behar bezala eusteko. Gaur egungo gladiadoreek, ziklistek, hanketan dituzte giharrak. Haientzat leoiak bezain zitalak dira Mortirolo, Zoncolan edo Kronplatzeko malkarrak. Basso izan da onena, bai,baina beste askoren joa gabe Giroa ez zen horren ikusgarria izango. Arroyok ahaleginak eta bi egin zituen maglia arrosari eusteko –zeinek esango zion pare bat aste lehenago horrela ibiliko zenik!-. Scarponi eta Nibali ere goi-goian ibili dira, eta horren goian izan ez badira ere, aipamen berezia merezi dute Evansek eta Vinokourovek. Haiek ere distira eman diote Giroari. Marco Pinotti ere borrokatu da. Baita John Gadret igotzaile frantziarra ere. Richie Portek zur eta lur utzi du bat baino gehiago. Australiarrak erakutsi du etorkizuneko txirrindularitzaren izen handietako bat izan daiteke, baina noski, hori erakutsi beharko du datozen urteetan. Eta ezin ahaztu euskal txirrindulariak, Xabier Zandio eta Iban Mayoz. Haiek ere beren alea utzi dute Giroan.
Egiari zor, lehenengo astea eta gero, Evans eta Vinokourov ikusten nituen nik beste guztien gainetik, baina azkenean ez bata ez bestea ez dira ezta podiumera igo.
Eta Giroa bukatuta, albistea beste nonbaitetik iritsi da: Alejandro Valverdek ezin izango du parte hartu inongo lasterketatan 2012ko urtarrila arte, Puerto auziarekin zerikusia izan zuelakoan zigortu baitute. Eta Giroan puri-purian zegoela, jakin genuen Mikel Astarloza sanpedrotarra ere ez dugula luzaroan lehiatzen ikusiko. Haien aurrean enperadoreek hatz potoloa beherantz jarri dute. Astarloza eta Valverde ere gladiadore peto-petoak dira, edozein lasterketatan onena emateko prest dauden horietakoak. Haien falta sumatuko dugu txirrindularitza zaleok, ziur.
Helegitea jarri eta bigarren laginaren kontra analisia eskatu zuen, baina honek ere baieztatu egin zuen EPOa hartu izana. Lagin haiek 2009ko ekainaren 26an hartutakoak dira, Tourra hasi aurrekoak. B laginak EPOa hartu zuela konfirmatuta, zigorra jaso artean zain izan da Mikel Astarloza bai bere errugabetasuna behin eta berriz adieraziz, baita inguruko eta Euskaltel-Euskadiren babesa jasoaz.
Atzo jakitera eman zen ofizialki Espainiako Federazioak 2 urteko suspentsioa bete beharko duela. Ondorioz 2011ko ekainaren 26a arte ezin izango du lehiatu. Mikelek adierazpen publiko baten bidez berriro ere bere errugabetasuna aldarrikatu du eta helegitea jarriko duela lehen baileen lehiaketara itzultzeko asmotan. Zail ikusten da, ordea, behin zigorra jarri eta gero kentzeko aukera.
Oraingoz guk dakigula iaz irabazitako Tourreko etapa ez diote kendu. Hala ere denbora kontua izango da garaipen hori bere palmaresetik kentzeko, izan ere zigorraren barruan lortutako garaipena baita.
Zurrumurru bat besterik ez da, baina badirudi Flaminia, Riccò-ren egungo taldea, eta Quick Step negoziatzen ari direla hala izan dadin.
Arazo konplexuak aztertzeko, errealitatea sinplifikatzera jo ohi da hainbatetan, arazoen handitasunak eta datuen ugaritasunak analisia erraztu ordez arazoaren muina ikustea zailtzen baitute. Valverde auziak ere, horrenbeste luzatu eta korapilatu denez, kirol arloan espezializaturiko abokatuek soilik esplikatu dezaketen gaia dela dirudi. Baina nahiko ondorio sinpleak atera daitezkeelakoan nago.
“Ave cesar, morituri te salutant” esan ei zieten gladiadoreek