Arazo konplexuak aztertzeko, errealitatea sinplifikatzera jo ohi da hainbatetan, arazoen handitasunak eta datuen ugaritasunak analisia erraztu ordez arazoaren muina ikustea zailtzen baitute. Valverde auziak ere, horrenbeste luzatu eta korapilatu denez, kirol arloan espezializaturiko abokatuek soilik esplikatu dezaketen gaia dela dirudi. Baina nahiko ondorio sinpleak atera daitezkeelakoan nago.
Ausardia handiz bada, sententzia gehienak irakurri ere ez ditudala egin onartuaz, kasu honetatik atera ditzakedan ondorio batzuk aipatuko ditut, arazoaren muina azaldu dezaketelakoan. Batzuk itxaropentsuak dira; beste zenbait oso kezkagarriak:
1. Frogatua geratu da Valverde-ren odol lagin batean EPO zantzuak zeudela (leku askotan txirrindulari honek ez duela positibo eman irakurri badugu ere eta hori argudio bezala erabili)
2. Hori frogatzeko erabili den bidea ez da kirol arauek ezartzen dutena.
• Beraz argi dago kirol arauak mugatuak daudela doping kasu denak topatzeko orduan.
• Onargarria da beste bide batetik frogatu dena zigortzeko erabiltzea?. Nire ustez, kasu honetan bai.
3. Kirol arautegien eta estatuetako arautegien arteko sinkronia falta. Arlo batek bestean lagungarri izan beharko luke, ez 2 mundu guztiz banatuak. CONI (Italiako Komite Olinpikoa) bi arautegien artean dagoen erakunde arraro bat denez, zirrikitu hori izan da kasu hau Espainiako epaitegi arruntetatik kirol arlora eramateko zirrikitu bakarra.
4. Txirrindulariak zigortzeko ardura estatuetako federazioek dute. Kasu honetan, Espainiako Federazioak ez du arduraz jokatu. Are gehiago, bai Espainiako Federazioak, bai CSD-ek (baita Espainiako hainbat medio etabarrek) txirrindulari honen errugabetasunaren defentsa sutsua egin dute. Gogoratu Sttutgart-eko mundialaren bezpera 2007an. Honek 2 datu kezkagarri uzten ditu bistan:
a. Espainiako lizentziapean dauden txirrindularien arteko berdintasun eza. Zergatik babestu da horrenbeste txirrindulari hau eta ez antzeko kasuetan agertu diren beste hainbat kirolari?
b. Erratu zirela frogatu arren, inork ez du dimititu, inori ez zaizkio ardurak eskatzen, hemen ezer pasa ez balitz bezala…
5. Bidezko sententzia batek sortu dezakeen bidegabekeria. Zer gertatzen da gainontzeko 200 laginekin? Gehienak desagertu(arazi)ko zituzten, baina CONIk bere baitan zituela esan zituen 42 laginekin zer gertatzen da? Zergatik zigortzen da Valverde eta ez gainontzekoak? Nahikoa da ehizatutako animalia baten burua erakustea (handiena bada ere) doping-aren aurka lan sendoa egiten dela erakusteko? Zergatik ez jarraitu?
6. Nazioarteko erakundeek erakutsi duten Valverde zigortzeko nahia. Espainiako federazioarekin zituzten desadostasunengatik, Valverde-rekiko itsukeriagatik ala beste arrazoi hainbategatik, baina bai UCI, CONI eta TAS-ek haseratik azaldu dute txirrindulari hau zigortzeko nahia. Zalantza asko sortzen zaizkit ea hau nola izan den: froga nahikoa eskutan izanik ala baita lehendik ere?
7. Nazioarteko kirol erakundeen gardentasun falta argi geratu da. Ez da kasualitatea sententzia Giroa amaitu ondoren, baina Tour-a hasi baino lehen iristea. Badirudi “timing” hau antolatzaile handien, TAS-en eta UCIren artean hitzartuta zegoela. Epe motzera, halako erabakiak txirrindularitzaren irudia babesteko onak izan badaitezke ere, lasterketa handiak ospatzen ari diren bitartean gai ilunak ezkutatuz, luzera oso kaltegarriak dira. Beste behin ere, doping-aren aurkako borroka zein txirrindularitza gardentasunik gabeko 4 lagunen arteko kontua dela frogatzen baita.
Amaitzeko, politikoki zuzena ez den zerbait esatera ere ausartuko naiz: ni poztu egin naiz azkenean Valverde zigortzeaz. Badirudi beti penaz eta tristuraz hartu behar ditugula horrelakoak. Badakit ez dela justizia osoa egin kasu honekin. Badakit honekin ez dela ezer aldatuko. Badakit txirrindulari batentzat zein gogorra den. Baina pauso txiki bat izan daiteke.
Hilabete asko pasa ondoren Danilo Di Lucaren auzia bukatu da, eta CONIko (Italiako Batzorde Olinpikoa) epaileak arrazoia txirrindulariari eman dio. Franceso Plotinoren hitzetan, hala deitzen baita epailea, “Zoncolango etaparen ostean Di Lucak� emandako balore arraroak produktu dopanteen erabileraren ondorio izatearen hipotesia ez da beharrezko probabilitate mailara iritsi”.