Sastrek etapa garaipena eta podiumeko postua

Sastre. 16. etapan garaipenaSastrek egin du egin beharrekoa bere helburua lortzeko. Monte Petranon hasieran erasoa jo eta etapa garaipeneraino igoera bikaina egin du. Eta bigarren saria: sailkapen nagusiko hirugarren postura pasa da Leganeseko txirrindularia. Mendiko etapak sortu du bai espero zen zalaparta.

2. kilometrorako eguneko ihesaldia osatu da, larunbateko eta igandeko etapetan gertatu zen bezala, baina gaurkoan amaiera ezberdinarekin. Txirrindularien artean Dion, Popovych, Bellotti, Sprick, Jeannesson, Angel Gómez, Danielson, Wiggins, Visconti, Cunego, Carlström, Bosisio, Cataldo, Ardila, Tjallingii, Scarponi, De Bonis, Brutt, Voigt, Delio Fernández eta David Lopez euskalduna. Aurretik Monte delle Cesane (2. mailakoa), Monte Nerone (1. mailakoa), Monte Catria (1. mailakoa) eta helmuga zuen Monte Petrano mendiak zituzten eta 235 kilometro egiteko. Tropeltxoak tarte handia hartu du tropel nagusiarekiko, baina ibilbidean aurrera zihoazen heinean, txirrindulari askori ezinak jo die eta tropeltxoa utzi beharrean izan dira.

Mugimendurik garrantzitsuena Cantianoko igoeratxoan izan da, Monte Catriara iritsi aurreko igoeratxoan. Bertan Scarponik taldetxoa astindu du eraso batekin. Tropeltxotik jarraitu dioten bakarrak Cunego, Bosisio eta Popovych izan dira. Laukoteak aurrera egin du eta tropel nagusiarekiko tartea 5’30”eko zen Monte Catria igoera gogorrari aurre egin aurretik. Atzealdean, berriz, Menchov eroso xamar taldekidez inguratuta.

Monte Catria igotzen ari zirela, Scarponik ikaragarrizko txakalaldia izan du eta ez da gauza izan gainontzeko taldekideei jarraitzeko. Bitartean Cunego, Bosisio eta Popovychek aurrera egin dute. Cunegok beste eraso bat ere jo du eta Bosisiok bakarrik jarraitu ahal izan dio. Popovych, justu xamar, metro batzuetara baina distantzia mantenduz igoera osoan jarraitzen izan da. Atzeko tropeltxo nagusian beharbada oilarren arteko lehia igoera honetan espero zen, baina azkenean ez da hala izan igoera honetan.

Behin Monte Catria igota, Popovychek bere jaisteko abileziez baliatuta, aurreko bikotea harrapatu eta ihestea lortu du. Ukraniarra sendo ikusi da eta azken 15 kilometroetako pankartan Cunegori 35 segundo inguruko tartea ateratzen zion. Bosisio, berriz, matxuragatik edo beharbada Killerrari laguntzeko, geratu egin da tropel nagusiarekin bat egiteko.

Espektakulua Monte Catria igoeran hasi da. Igoera 11 kilometrokoa zen eta malda gogorrekin. 225 kilometro egin ostean, egiten zuen beroa eta igotako gainontzeko mendiak igota, indarrak behar ziren azken mendia igotzeko. Popovych erritmo onean ari zen igotzen. Atzetik Cunego apalago. Tropel nagusian, lehen malda igotzearekin batera, erasoak hasi dira. Basso izan da aurrena erasotzen. Faborito gehienek eutsi egin diote Leipheimer eta Pellizottik izan ezik. Bassok birritan ere saiatu da, baina alferrik. Orduan Sastrek jotzea erabaki du. Lehenengoan ez da izan, baina bigarrenean bai. Menchov Di Luca markatzen ari zen eta Bassok aurretik egindako saiakeretan ez da ihesteko gauza izan; nolabaiteko zalantzak sortu dira txirrindularien artean eta Sastrek ederki aprobetxatu du.

Leganeseko txirrindulariak metroak ateratzen joan da eta Bassok atzetik jarraitu beharra zuen sailkapen nagusian arerio zuzena baitzuen. Atzean Menchov eta Di Luca elkar kontrolatzen zirela. Sastre aurrerantz sendo joan da eta Cunego erraz pasa du. Berdin egin du Popovychekin ere helmugarako 2 kilometro falta zirela (egin duen ezintasun keinua adierazgarria). Menchov eta Di Lucak Sastrek atera zitzakeen segundoak ekiditeko aurrera egin dute Bassorekin bat egiteraino. Azkenean helmugan Sastre maisuki garaile, Menchov bigarren eta Di Luca hirugarren.

Sailkapen nagusian, beraz, aldaketak: Sastre 3. postura pasa da 2’19”ra eta Leipheimer 6.era 3’21”ra. Gazteen sailkapenean era Lovkvistek denbora asko galduta Seeldrayers da lider berria.

Bihar atseden eguna izango dute. Askok eskertuko dute. Sastrek, behintzat, lasai deskantsatuko du bere helburuetako bat lortzeko zorian baita: Giroko podiumean izatea.

Italiako Giroa 2009, multzoen azterketa (V). Besteak

“Besteak” taldeak ez ditu inoiz ematen “Hautagai nagusiak” taldeak bezain beste puntu, hori gauza jakina da. Hala ere, normalean talde honetan txirrindulari egokia asmatzea izaten da lehiaketako garaipenaren gakoa. Beste behin, txirrindulari ezezagunek eta ez hain ezezagunek osatutako multzo hau aztertuko dugu, hizpide izan daitezkeen izen propio batzuen eskutik:

brajkovic2Janez Brajkovic: Denboraldi bat bere mailatik urruti egon ostean, badirudi “Jani” (horrela deitzen diote) bueltan dela. 2005ean debutatu ostean, mundu erdi harri eta zur utzi zuen 2006an, Suitzako Itzulian sekulako maila eman eta Espainiako bueltan egun batzuk lider pasa ostean. 2007an ere maila polita eman zuen, Georgiano Itzulia poltsikoratuz. Geroztik, galduta egon da joan den Trentinoko Itzulira arte. Bigarren bukatu zuen, Ivan Bassoren ostean, eta Girora gorputzaldi onean iritsiko da. Mendia ondo pasatzen du eta erlojuaren kontra maila oso ona dauka. Dena den, ikusi beharko da Giroko mendate gogorrak nola pasatzen dituen. Nire kinielan finkoa da.

Eros Capecchi: Iazko Euskal Bizikletan bere burua ezagutzera eman zuen, eta nola gainera. Etapa bat eta sailkapen nagusia irabazi zituen, eta aurten Fuji-Servettoko taldeburu bezala izango dugu Giroan. 22 urte eskas baina kalitatea soberan, onena egiteko gai da, baina baita 3 aste inork ikusi gabe pasatzeko ere. Denborak esango du italiar gaztea noraino heltzeko gai den.

Markus Fothen: Ez da garai batean Tourrean ikusi genuen Marcus Fothen bera. Sekulako maila eman zuen, sailkapen nagusian buruan ibiltzeko adina, baina azken urteetan ez da lehen postuetan ohikoa sailkapen nagusiari dagokionean. Dena den, ez da lasterketetatik esku hutsik ateratzen den horietakoa. Azken 2 urteetan Romandian, Suitzan eta Regioko Tourrean etapa bana irabazi du, eta hori ez dago edonoren esku. Denboraldi hasiera lasaia izan ostean, Giroan bere prestakuntza ikusteke dago.

David García Dapena: Giroan debuta egingo du, iaz Espainiako Itzulian bezala. Azken honetan debut polita izan zuen, azken sailkapenean 13º postua lortuta. Aurten Turkiako Itzulian etapa bat eta Errioxako Itzulia (orain egun bateko klasika bilakatuta) irabazita dator. Italian guztiz ezezaguna izaki, sorpresa izan daiteke “azzurri”entzat.

Philippe Gilbert: Nire kinielan beti finkoa da belgikarra. Esprint handietan muturra sartzen du, mendate ertainak ondo pasatzen ditu eta oso ausarta da. Dudarik gabe, oso txirrindulari errentagarria Tropelako lehiaketari begira.

frefrik2Fredrik Kessiakoff: Aipamen berezia suediarrarentzat. Fuji-Servetto taldea osatzeko azken unean hartutako txirrindularia da, eta taldeko mailarik onenetakoa ematen ari dena. Mendi bizikletatik dator, aurten bidera jauzia eginda, eta maila harrigarria ematen ari da, hain “berria” izateko diziplina honetan. Euskal Herriko Itzulian, Arraten 8º bukatzeko gai izan zen eta sailkapen nagusian 15º. Romandian, etapa erregina 4º bukatu zuen eta sailkapen nagusia 9º. Giroan zer? Galtzeko ez dauka ezer Fredrikek. Hiru asteko itzuli batean debuta… inolako presiorik gabe… zeresana eman lezake.

Pablo Lastras: Inoiz ez da inoren apustu, baina beti egiten du azpimarragarria den zerbait. Oso txirrindulari gutxik egindako gauza batez harro egon daiteke espainiarra: hiru itzuli handietan besoak altxatakoa izateaz, alegia. Normalean ezkutuan egoten da lasterketako bigarren erdiraino, kontrol lana zailagoa gertatzen deneraino, eta gero ihesaldietan arraina uretan bezala maneiatzen da. Kalitatea soberan dauka.

José Serpa: Kolonbiarra 29 urterekin txirrindulari zaildua da. Aurten Langkawiko Itzuli exotikoa irabazi du, exotikoa izanagatik erraza ez dena. Halaber, San Luisko Itzulian ere jaso zituen eskuak. Liège-Bastogne-Liègen azken kilometroetan bere burua erakutsi zuen, indartsu, eta ikusi beharko da zein punturainoko askatasuna ematen dioten, Gilberto Simoniren taldekidea baita. Mendate ertainez jositako etapetan oso ongi moldatzen da, eta mendi handiei ere ez die beldur. Ihesean ibili zalea, kamara asko “txupatuko” duelakoan nago. Gero ihesaldi horiek helmugara iritsiko diren edo ez ikusteke dago. Fortunato Balianiren oso itxura handiko txirrindularia da lehiatzeko moduari dagokionean.

Thomas Voeckler: Indartsu dabil frantziar txikia. Igotzaileen Saria irabazi berri du Frantzian, eta tropeleko txirrindulari lehiakorrenetako bat dela ez dit inork ukatuko. Dena den, Frantziarrek arazotxo bat dute: beraien herritik kanpora, ez dira hain ausart eta lehiakor agertzen. Zorionez, Thomas salbuespen bat da, eta ziur Giroan gerra emango duela.

Yaroslav Popovych: Giroan podiuma zapaldu duten horietako bat da. Dena den, taldean Levi Leipheimer eta Lance Armstrong izanda, sailkapeneko lehiatik at egongo dela jakina da. Hori bai, eraso kolpe ugari inork ez dizkio kenduko. Gutxien espero denean, ezerezetik agertzen da eta denak jokoz kanpo harrapatzen ditu. Ez da apustu txarra.

David López: Euskaldunon karta bakarra izango da lasterketa italiarrean. Oso igotzaile ona da bizkaitarra, eta lehen aldiz Caisse d’Epargnen dagoenetik, ez du talde buru garbi batentzat lan egin beharrik izango. Purito hor dago, eta Arroyok ere badaki Giroa top-10ean bukatzea zer den, baina nire ustez askatasuna emango diote Davidi. Narancon hirugarren izan berri da, eta sailkapen nagusian postu polit bat lortzeko gai da. Dena den, horrek ez du esan nahi lehiaketan sekulako puntu sorta lortuko duenik.

Jens Voigt: Ezin aipatu gabe utzi txirrindulari puska hau. Handienen artean sartu beharko genuke, aurten beste behin Kriterium Internazionala irabazi baitu (eta badira 5 garaipen lasterketa horretan). Doan lekura doala, bere marka uzten du, garaipen bezala, bigarren postu bezala, ihesaldi luze bezala, tarteko helmugak, mendia… Jensek denerako balio du. Eta gainontzekoak nekea sumatzen hasten direnean, alemaniarra hasi egiten da. Sekulako Giro gogorra da aurtengoa eta… baietz etapa bat irabazi!

Jens Voigt: ecce hommo

Bapatean, Abramovich bezalako aberats batek sekulako diru sorta emango balit txirrindulari talde profesional bat sortzeko, ez nuke dudarik izango lehenengo fitxaketa egiteko orduan: Jens Voigt alemaniarra. Gero etorriko ziren punta-puntako esprinterrak, igotzaileak eta etapa ehiztariak, baina lehenengoa bera izango litzateke, nahiz eta 37 urtera bidean dihoan.

Zaila da tropelean horrelako txirrindulari puska bat aurkitzea. Txirrindulari puska, bai, 1,89 metroko gizasemea baita. Baina bizikleta gainean are eta handiago bilakatzen da, bere lorpenak direla medio. Ez da igotzailea, ez dauka abiadura puntarik, erlojupeko luzeak trabatu egiten zaizkio (laburretan ona da), baina hala eta guztiz ere, 1997 urrun batean ZVVZ talde xumean debutatu zuenetik 47 garaipen lortu ditu, Criterium Internazionalean atzo lortutako sailkapen orokorra azkena izanik. Hau guztia gutxi balitz, harrigarriena da profesionaletan emandako 12 urte hauetan, ez duela bat bera ere hutsean igaro. Beti ehizatzen du zerbait.

Izan ere, ehizarako sena dauka Jensek. Nola azal daiteke bestela 4 aldiz lasterketa bera (Criterium Internazionala) edo 3 aldiz etapa bera (Euskal Herriko Itzuliko azken etapako goizeko sektorea zena) irabazi izana? Lasterketaren bati “X” bat egiten badio gorriz gizon honek, izan seguru garaipenetik urruti ez dela ibiliko. Eta hori egiteko gai oso txirrindulari gutxi dira. Paolo Bettini handia eta beste pare bat akaso.

Ez dakit noiz erretiratuko den Jens Voigt, baina egun hori iristen denean, tropelean sekulako hutsa utziko du. A ze txirrindulari puska!!