azaroa 2010 – 3 orrialdea – Tropela.eus bloga

2010ari errepasoa (III): Garzelli “aitona” garaile Tirreno-Adriaticon

Garzelli eta Scarponi, lehena eta bigarrena Guztiok dakigu G8a munduko herrialderik boteretsu eta industrializatuenek osatzen dutela. Gaur egun ezagutzen dugun G8a, ordea, 1997ra arte G7 deitzen zen, Errusia begirale bezala egoten baitzen. Tirreno-Adriaticok urtero esprinterren G7a biltzen du, eta tropeleko gainontzeko txirrindulariek Errusiak 1997ra arte zeukan papera hartzen dute, hau da, begiralea izatearena, alegia.

Dena den, 2010eko ekitaldian dagoeneko lehenengo etapan sorpresa handia egon zen. Esprinter handien aurretik Linus Gerdemann eta Pablo Lastras sartu ziren, garaipena alemaniarrak eramanda. Hauen atzetik, Breschel, Farrar, Rojas, Hushovd… esprinter guztiak, azken finean. Gutxik uste zuten Livornotik atera zirenean bi hauek (edo esprinterra ez den beste inor) lehen postuetan ibiliko zirenik… Begiraleen altxapena? Hala balitz, txikia, gero “esprinterren agintea” hasi baitzen. Bigarren etapan, Tom Boonen nagusitu zen. Bi etapa baino ez ziren igaro oraindik, baina italiarren harrotasuna eta estima ukituta zeuden dagoeneko. Horrela ba, hirugarren etapan mahaian kolpe bat eman zuten. Etapa Bennatik, Petacchi bigarren… eta lehen postuetan Sacha Modolo eta Francesco Ginanni. Ikusten den bezala, esprinterrak jaun eta jabe berriro.

Baina erresuma guztietan, errege guztiek buruhausteren bat izan ohi dute. Tirreno-Adriaticoko erresumako errege diren esprinterren buruhaustea antolatzaileek noizbehinka sartzen duten malkar labur baina piko hori izan ohi da. Eta malkar hori laugarren etapan iritsi zen, 245 km-ko etapa amaigabe batean, Chietin hain zuzen ere. Helmugan lehen postuetan agertu ziren izenak ordurarte lasterketan ote zeuden ere galdetuko zion bakarren batek bere buruari… Garaipena, Michele Scarponirentzat, eta postu noble horietan Bertagnolli, Garzelli, Uran, Gesink, Evans, Pozzovivo, Rogers, Nibali…

Chieti atzean utzita, Colmuranora bideratu ziren. Berriro ere, ibilbide gorabeheratsu bati esker, erregeak herren agertu ziren, eta “herri xeheak” altxapenari beste bultzakada bat eman zion. Etapa, Gasparottorentzat. Seigarren etapak 134 km baino ez zeuzkan, eta Maceratora bideratu zuen tropela. Han, Mikhail Ignatiev errusiarrak eraso kolpe bortitz bat jo zuen helmugara iristeko kilometro batzuen faltan, eta inor ez zen atrapatzeko gai izan. 55eko platera eta 11ko koroa ere motz gelditu zitzaizkion txirrindulari indartsu honi. Itzulia bukatzeko, San Benedettoko esprinta. Bertan Edvald Boasson Hagen nagusi, eta Petacchi berriro ere bigarren.

Eta itzuliko garailea? Ba testuan ia aipatu gabe dagoen beterano handi bat, Stefano Garzelli. Ez zuen etaparik irabazi, baina guztietan buru-buruan ibili zen, postu on asko lortuta. Eta, noski, gainsariak daudenean, eskuak altxatu gabe ere sari potoloa eraman daiteke, Stefano handiak erakutsi zigun moduan.

2010ari errepasoa (II): Contador jaun eta jabe Paris-Nicen

Contador, Paris-Nice irabazi zuen egunean Paris-Nice espainiarren jabego pribatua bilakatzen hasi da. 2007an Contadorrek eta 2009an Luis León Sánchezek irabazi ostean, aurtengo ekitaldian berriro Contador gailendu zen, podiumean beste bi espainiar zituelarik alde banatan: Alejandro Valverde eta Luis León Sánchez bera.

Urtero bezala denboraldiko etapetako lehen itzuli handia izango zen hartan, ibilbide klasiko xamarra diseinatu zuten antolatzaileek. Beharbada, Mont Faron faltan botako zuen bakarren batek, baina Col de Mende ere han zegoen, lasterketa hankaz gora jarri nahi zuenari deiadarka. Lehenengo etapa ohiko prologoa izan zen, eta han Lars Boom erraldoia izan zen azkarrena, Jens Voigt beteranoaren aurretik. Hurrengo bi etapak esprintean erabaki ziren. Lehenengoan, Greg Hendersonek altxatu zituen eskuak, SKYri beregan jarritako konfidantza itzuliz. Beste esprintean William Bonnet frantziarra nagusitu zen, Peter Saganen aurretik. Elastiko horiak oraindik Boomen bizkarrean jarraitzen zuen…

Hirugarren etapan gauzak serio jartzen hasi ziren. Aurillac-en bukatu zen hartan, igotzaileek eta txirrindulari esplosiboek esprinterrei erreleboa hartu zieten. Etapa 2º mailako mendatean bukatzen zen, eta Peter Sagan harrigarriak, itzulia hasi arte ezezaguna izanagatik, protagonismo handia hartu zuen, garaipena lortuta. Protagonismo handia, bai, baina ez guztia. Eguneko beste albistea, Jens Voigt beteranoak maillot horia jantzi zuela izan zen. 39 urte betetzeko bidean, eta oraindik ere maila harrigarrian! Laugarren etapan Alberto Contador agertu zen. Etapa Col de Menden amaituta, denak berari begira zeuden, eta ez zuen hutsik egin: etapa eta lidergoa. Bostgarren etapak Aix-en-Provencera bideratu zuen tropela. Ibilbide gorabeheratsu hartan, tropela majo bakandu zen, eta talde ez oso handi bateko esprinta Peter Saganek irabazi zuen. Bigarren etapa beretzat, eta denak ahozabalik, hain ondo zebillen 20 urteko gazte eslobakiarra nor ote zen galdezka. Izan ere, irabazitako 2 etapez gain, beste guztietan ere punta-puntan ibilia baitzen (2º, 5º…). Contador, lasai. Gutxik uste zuten dagoeneko itzuliak ihes egingo zionik Pintokoari.

Azken bi etapak tranpaz josiak zeuden. Seigarrenean, Col de Vence helmugatik oso gertu zegoen, eta Xavi Tondo kataluniarrak probestu zuen tropelean elkarrenganako zegoen errespetua. Bakarrik iritsi zen helmugara, garaipen handi bat lortuta.

Itzulia bukatzeko, etaparik gogorrena, Col de la Porte, La Turbie eta Col d’Eze igoten baitziren, hirurak lehen mailakoak. Frantziarrek gerra gogoa zeukaten, aste guztian Bonnetek lortutako altxorra baino ez baitzuten bereganatu, atzerritarren nagusitasunaren aurrean ezinean. Gauzak horrela, tropeleko bi gudarik aurrea hartu zuten eta beraien artean disputatu zuten etapa. Amaël Moinardek Cofidisi garaipen eder bat eman zion, Thomas Voecklerri bien arteko esprinta irabazita.

Laburbilduz, Contador garaile, Col de Menden lortutako segunduei ezker. Podiumean berarekin, Valverde (beti ala beti aurrean edozein lasterketatan) eta Paris-Nice hain gustuko duen Luis León Sánchez. Baina nire ustez, inolako duda gabe, itzuliko izen berezia Peter Sagan izan zen. Aurrerago erakutsi zuen Paris-Nicen emandako kalitate distirak ez zirela kasualitatea izan, Romandian etapa bat eta Kalifornian beste 2 irabazita. Eta hori dena 20 urterekin. Non dago mutiko honen sabaia?

Tropela hizkuntza gutxituen inguruko biltzar batean izango da

Euskalduna Jauregian izango den biltzarraren izenburua “Gutxitutako Hizkuntzen erabilera Teknologia Berrietan sustatzeko praktika egokien biltzarra” da. Leizaola Fundazioak antolatzen duen biltzarra azaroaren 18 eta 19an izango da eta Tropela Elkarteak laugarren mahai inguruan hartuko du parte, ostiral goizeko emanaldian.

Tropela Elkartean biltzarrean parte hartzeko gonbidapena gustu handiz jaso genuen. Hizkuntzalari eta soziolinguista garrantzitsuek hartuko dute parte. Horietaz gain Google, Microsoft edo Facebook-eko ordezkariak ere izango dira besteak beste.

Teknologia berrietan euskararen erabilera sustatzeko garatutako egitasmo arrakastatsuenen bi aurkezpen izango dira. Bat ostegun arratsaldeko saioan eta bestea ostiral goizean. Guri, aurrez esan bezala, azaroaren 19an, ostirala, goizeko 11:45etan egokitu zaigu.

Biltzarraren inguruko informazio gehiago nahiko bazenute hemen gehitzen dizuegu esteka bat.

2010ari errepasoa (I): Australia epel, Greipel bero

greipel2 Urtarrilean hotz egiten du. Euskal Herrian hotz egiten du. Ez, ordea, Australian. Bertan abiatzen dute denboraldia, Tour Down Under lasterketan. HTC-Columbia taldeko Andre Greipel alemaniarra nagusitu zen. Lehen bi etapetan tropela osorik edo ia osorik iritsi zen azken metroetara eta esprintean Greipel izan zen jaun eta jabe. Laugarren etapa ere irabazi zuen eta lideraren mailota eraman zuen soinean hasieratik bukaerara arte. Bigarrenez irabazi du Greipelek Australiako itzulia.
Eta gainerakoan zer? Hirugarren etapa Josean Fernandez Matxainen Footon-Servetto taldeko Manuel Cardosok ustekabea eman zuen etapa irabazita. Ustekabea azken metroetan Alejandro Valverde murtziarrari aurrea hartu ziolako, Caisse de Epargne taldeko txirrindularia azken metroetan oso iaioa den arren, iaioena ez bada.
Valverdek ez, baina bere taldeko Luis Leon Sanchez ez zen esku hutsik etxeratu. Bosgarren etapa –itzuliko menditsuena- begiz joa zuen eta ez zuen hutsik egin. Australiano lasterketa ez da arrotza Sanchezentzat, izan ere, 2005ean etapa eta sailkapen nagusia irabazi baitzituen.
Hain justu ere, Greipelen atzetik bukatu zuen sailkapen nagusian Luis Leon Sanchezek. Zeelanda Berriko Greg Henderson podiumera igo zen Greipel eta Sanchezekin batera. Itzuli handietan nabarmentzen diren txirrindulariei dagokienez, Cadel Evans australiarra aritu zen ondoen. BMC taldeko ziklistak seigarren amaitu zuen. Aditu batentzat baino gehiagorentzat Evansek larrutik ordaindu zuen nola Giroan ala Tourrean denboraldiaren lehen txanpan egindako ahaleginak.