Pasa den larunbatean aurkeztu zen urtero nigan itzuli handietan irrika gehien sortzen duen Italiako Giroa. Aurreko urteetan ibilbide aldetik hiruetatik nabarmen onena izaten bazen ere, aurtengoan pixkat “harrituta” utzi nau.
Jakina da Giro oso gogorra egiteko ez duela Mortirolo, Marmolada, Zoncolan, Tre Cime edo beste hainbat mendatetzarren beharrik, eta aurkeztu duten ibilbidea gogorra izanik ere, ez dirudi aurreko urteetako goi-mendiko etapen gogortasunik duenik.
Dolomitak aurreneko astean igarotzean gehiegizko gogortasunik ez dutela sartu nahi izan ematen du, eta azkenengo astea ere aurreko urtetan baino errazagoa dela ematen du, nahiz eta Blockhaus handia eta Vesubion amaituko diren etapak eduki.
Gustoko ditudanak —oso gustoko esan beharko nuke—, aldiz, 60km-tik gorako erlojupeko ikaragarri gogorra eta Nerone, Catria eta Petrano biltzen dituen etapa benetan beldurgarria. Seguru etapa honek Coppiren omenez prestatu duten Cuneo – Pinerolo baino zarata gutxiago izango duela korritu aurretik baina askoz erabakigarriagoa izango den ziurtasuna dut. Bi etapa hauetan behar lukete Giroko denbora tarterik handienak.
Hauez gain, Bologna eta Faenzan bukatzen diren etapek ere ikusgarriak izateko osagaiak dituzte eta italiarren korritzeko modua ezagututa, agian Giroko etapa politenak izan daitezke. Eta Giroetan hain ugariak izaten diren azken kilometrotako herri-zirkuitu eta aldapatxoetan amaitzen diren etapa sorta polita izango dugu, berauek etapa amaierei ematen dieten ikusgarritasunarekin.
Aurkeztu duten ibilbidearen aldeko eta aurkako kontuak aztertuz, ia urtero bezala Frantziako Tourraren ibilbidearekin alderatuz oso ona iruditzen zait baina agian aurreko urteetan ikaragarri ondo ohitu gaituztelako, ez hainbeste. Eta pena ematen dit, urteetan izango den parte hartzerik onena izango delako —hala ere ikusi egin behar zein asmorekin doazen izen handi horiek— eta Giroaren 100. urteurrena delako.
Dena den, inongo zalantzarik gabe, datorren urteko 3 asteko frogetatik irrika handienez esperoko dudan proba berau izango da. Ea zer erakusten diguten txirrindulariek.
Atzo aurkeztu zen 2009an Monakotik abiatuko den Frantziako Tourra. Aurreko egunetan zabaltzen hasi ziren zurrumurruak bete besterik ez ziren egin eta hauek ezagututa, berri benetan txarra dela esango nuke. Azken orduko sorpresatxoak espero nituen baina bere horretan gelditu da. Bi hitzetan laburbildu beharko banu, “kaka zaharra” hitzak erabiliz laburtuko nuke.
