Kategoria Artxiboak:Lehiaketak

Inor gutxik espero lezakeen emaitza batekin amaitu da aurtengo Euskal Herriko Itzulia. Gomez Marchanteren garaipena ezustekoen artean sartzeko modukoa dela esan daiteke, nahiz eta 6 egunetan, gizonik indartsuena ez dakit baina indartsuenetako bat dela erakutsi digun. Orain arte ez zuen erlojupekoetan larunbatean erakutsitako mailarik agertu baina beste zenbait txirrindularirekin gertatu izan ohi den bezala, duen gaztetasunak bere akatsak hobetzeko astia ematen dio eta dirudienez aurtengo neguan Estatu Batuetan eginiko froga aerodinamikoek emaitza onak eman dituzte.

Bere atzetik Valverde sailkatu da. Honen kasuan ere pixka bat harrigarria lortutako emaitza. Asko ziren etapa bat edo bi irabazteko gai zela iragartzera ausartzen zirenak, gutxi ordea erlojupekoan eman zuen maila emango zuela aurreratzera ausartu zirenak.

Izan ere, murtziarrak bere txirrindulari urteetan zerbaiten falta erakutsi badu, erlojupeko errendimendua izan da eta honek ere puntu bat bada ere hobera egin duela dirudi. Hori bai, ez gaitezen zenbait kazetarien paperean jarri eta Zallako erlojupeko datuak Tourreko erlojupeko bat izango balitz bezala kontutan hartzen. Euskal Herriko Itzulian ez zegoen apenas erlojupekorik menperatzen zuen txirrindularirik eta nahi edo ez, Gomez Marchante edo Valverdek (izan ere bien kasuan Tourra da aurtengo helburu nagusia) horiekin elkar ikusi beharko dute uztailean, Ullrich, Basso, Landis, Leipheimer edo Vinokourov-en kasu. Momentu hori iristen denean ikusiko dugu benetan aurrerapausorik egin duten edo euren erlojupeko espezialitatean.

Euskaldunak nahi eta uste baino gutxiago agertu zaizkigu. Aitor Osa ondo kokatuta eta batez ere sasoiko zegoela zirudienean etxerako bidea hartzera derrigortu zuen eroriko batek. Vila hor izan dugu baina ez Paris-Nizan izan zuen protagonismo mailarekin, Egoi Martinez ere uste baino gutxiago agertu da, Bruk ez du etapa garaipenean sartzeko aukerarik izan… laburbilduz, nire iritzi apalean behintzat euskaldunengandik gehiago espero nuen.

Ibilbideak beste eztabaida bat merezi du. Jakina da Euskal Herrian ez dela jarraian kilometro lau asko bilatzea lan erraza, beraz beti izango dugu ibilbide gorabeheratsua. Hala ere, nik neurean jarraitzen dut eta ez zait iruditzen aurtengo edizioa orekatua zegoenik. 24km-tako erlojupeko bat orekatzeko aurten izan den mendi kopuru eta gogortasuna handitu beharko litzateke. Datorren urterako Santa Barbara eta Ubal mendatetxoetan etapa amaierak izango direla aipatzen hasi dira eta horrelakoren baten beharra dagoela iruditzen zait azken eguneko erlojupekoa hain erabakigarria ez izateko. Eta hau dena erlojupekoan berez oso ondo ibiltzen ez diren txirrindulari batzuk gailendu direla jakinda aipatzen dut.

 

Iritsi da aurtengo edizioko garailea ezagutzeko ordua! Hasera batetik pentsatze zen moduan azken eguneko erlojupekoa izango da bai irabazlea, bai podioa bereiziko duen etapa.

Aurtengo erlojupekoa gainera azken urteetako luzeena dugu. UCIk egun berean bi sektore egitea debekatu zuenez, erlojupekoarentzat egun oso bat gelditu zen eta horrekin batera bere luzera ere handiagoa izango dugu. Eztabaidatzeko beste gai bat izan daiteke baina ez zait iruditzen 24km-tako erlojupeko bat berdintzeko adinako mendirik izan denik, ez eta erraza izango litzaketenik Euskal Herriko mendateen ezaugarriak ezagututa halako mendi etaparik egiterik. Beti dago Urkiola, San Miguel de Aralar, Arrate edo antzerako mendate batean etapa amaituaz erlojupeko luze bat berdintzeko aukera baina pertsonalki, 24km gehiegizkoa iruditzen zait Euskal Herriko Itzuli batentzat.

Denek bi hautagai bakarrik aipatzen dituzte, Samuel Sanchez eta Alberto Contador. Egia da agian probako bi txirrindularirik onenak bezala agertu direla baina hain dira txikiak denen arteko diferentziak, ezin dudala ulertu zergatik ez diren kontutan hartzen beste zenbait txirrindulari: Evans, Azevedo, Rebellin, Sinkewitz, Vila…

Logikari jarraituz, Liberty taldeko hanka meharren alde egin beharko nuke, askotan erakutsi baitu erlojupekoak menperatzen dituela (gogoratu, urrutira joan gabe iazko garaipena) baina jende gehienaren iritziaren aurka Samuel Sanchez-gatik apustu egingo dut. Ez ditut bere erlojupeko on asko gogoratzen baina probako txirrindularirik sasoikoena dela erakutsi du, maillot horia soinean izango du eta bere bizilekua Enkarterriak izaki, etxean bezala sentiaraziko dute. Hau dena kontutan harturik Euskalteleko asturiarraren aldeko apustua egingo nuke.

Eta sailkapen nagusiarekin batera, www.tropela.eus webguneko porra ere erabakiko da. Hor ere kontuak estu daude eta puntu guztien beharra izango da porrako garaile izateko. Aupa “txarli1”, egin gogor kostako jende horri, jeje.

Ari da Euskal Herriko Itzuliaren amaiera iristen eta oraindik ez dago batere argi zein izango diren podiumean izango diren txirrindulariak. Denbora tarte oso txikiak dira aurrenekoen artean eta behin honez gero larunbateko erlojupekora arte bere horretan jarraituko dutela uste dut.

5. etapak amaiera bihurri samarra izan arren ez zait iruditzen sailkapen nagusiko aurrenekoen artean diferentziak sortzeko adinakoa izango denik. Ziurrenik, izango dira oilarren arteko erasoak baina etapa honetan baino zailtasun handiagoek denbora tarterik lortu ez badute harritzekoa izango litzateke Avellaneda edo Beci bezalako mendatetxoetan hori lortzea.

Sailkapen nagusirako aukerarik ez duten txirrindulari batzuek osatutako ihesaldi batek bere helburua lortzeko agian etaparik aproposena dugu hau, hala ere, litekeena da azken kilometroetan, Freireren Rabobank edo Valverderen taldekideek esprinta ziurtatzeko ahaleginak egitea eta dakizuen bezala, tropelean esprintean iristeko aukera hartzen bada, ibilbidearen zailtasunak oztopatzen ez badu behintzat bere helburua lortzen duela.

Kuriositate gisa, adi egon etapako azken kilometroei, bereziki Avellaneda eta Beci mendateei, larunbateko erlojupekoan izango duten ibilbidea errepikatuko baitute.

Etapa ohikoa dugu Gasteizen amaitzen dena. 3 etapa gorabeheratsu izan ondoren lasaitasun pixka bat etorri behar luke laugarren etapa honetan, bai behintzat sailkapen nagusira begira dabiltzan gizonen artean.

Herrerako mendatea izango dute etaparen erdialdera. Tropela multzo dezentetan apurtzeko adinako gogortasuna izan arren, helmugatik hain urruti egoteak interes apur bat galdu araziko dio, hala ere, etapa ehiztariek mendate hau baliatu beharko lukete ihesaldi bat sortu eta aurrera egiteko.

Biharkoan, etaparen kontrolaren gakoa Euskaltel Euskadi taldearen baino gehiago Rabobanken gainean izango da. Arrazoia? Garbia, euren taldean Oscar Freire izanda eta beretzat aproposa gerta daitekeen helmuga bat izanik, bihar tropel buruan laranja kolorezko maillot asko ikusi dugula uste dut, Euskaltelekoak batetik, Rabobankekoak bestetik.

Tropelean ez da gizon azkar gehiegi, Oscar Freirez aparte eta gelditzen direnetatik azkarrenetakoak sailkapen nagusiaren lehian sartuak dira, Valverde, Rebellin edo Perdigueroren kasu eta ikusi beharko da esprintean sartuaz euren sailkapen nagusirako aukerak arriskatzeko gogorik izango duten.

1. Freire
2. Leukemans
3. Bru