Nik Contadorrengan sinisten dut

contadorAlberto Contadorren ustezko positiboak hautsak harrotu ditu. Nola ez ba. Ostegun goizean zabaldu zen albistea. Azkar zabaldu ere. Gaur egun sare sozialei esker konturatzerako zeharo barreiatzen dira berri onak zein txarrak. Ostegun goizean zabaldu zen albistea eta arratsaldean, Contadorrek eta haren gertuko Lopez Cerronek emandako argudioen inguruan era guztietako iritziak irakur zitezkeen han eta hemengo foroetan, Irungo haragiak sekulako fama pilatzeraino!

Nik, egiari zor, Alberto Contadorrengan sinisten dut. Zaila egiten zait oso Tourreko txirrindulari indartsuena izanik, nahita, legez kanpoko zerbait hartzea, jakinda kontrolak inoiz baino zorrotzagoak direla. Hala ere, aitortu behar dut Contadorren aurpegiak prentsaurrekoan Roberto Herasena ekarri zidala gogora, 2005eko Vuelta eta gero, positiboa eman izanagatik egindako agerraldian errugabea zela esan zuenean. EPO zantzuak aurkitu zituzten espainiarraren azterketetan, eta ez zen berriro bizikleta gainean igo lehiatzeko. Jaizkibelen aurtengo Klasikoan egindako pintaketa bat ere etorri zait burura: Non dago Mikel? Bai, tropelzalea, Mikel Astarloza sanpedrotarraren zaleek egina da. Denbora izugarri azkar pasatzen da, baina urtebete pasatxo da Astarloza lasterketetan ikusten ez dugula. Hark ere prentsaurrekoa eman zuen, eta ziurtatu zuen ez zuela legez kanpoko ezer hartu, nahiz eta azterketek kontrakoa esan. Eta nik sinisten diot. Baita Iban Mayori ere. Egia esan, Landisi ere sinistu nion. Beraz, akaso arazoa neu naiz, inozoegia naizela alegia. Txirrindularitzaz nik baino gehiago dakien adiskide eta tropelzale porrokatuak, ordea, ikertzeko erronka bota dit, Tourrean, atseden egunaren bueltan positiboak ohikoak direla, eta oker ez banago, Mayo eta Vinokouroven positiboak atseden egunaren bueltan izan ziren 2007an, esate baterako. Esandakoa, akaso xalo samarra naiz.

Txirrindularitza zale soila naiz, eta txirrindularia maite dut. Baina beti kanpotik jarraitu dut. Azterketak segurtasun neurri guztiekin egiten direla sinetsi nahi dut, eta txirrindulariek ere diotenari sinesgarritasuna ematen diedanez, bada talde batzuetako jokabideak ez direla guztiz zuzenak ondorioztatzen dut nik. Eta txirrindulariek larrutik ordaintzen dutela -oraingoan haragia erosterakoan arduragabe jokatu omen du norbaitek, txirrindulariaren bertsioarekin bat baldin bagatoz-.

Babes handia eta babes ez horren handia

Hori bai, ez zait batere gustatu Espainiako kirol erakundeetako ordezkariek Contador sutsuki babestu izana. Non zeuden haiek zigortutako beste hainbat txirrindularik lau haizetara zabaldu zutenean errugabe zirela?

Contador zigortu behar duten? Pena litzateke bera bezalako txirrindularia bi urtez galtzea laginak esku artean dituztenak zalantzati badabiltza, baina ezin ahaztu aurretik aipaturikoak -Heras eta abar- zigortu zituzten, Valverde zigortu dute inongo azterketatan positibo eman gabe, Puerto Auzian sartu zutelako. Eta zaku berean sartu zituzten, gutxi batzuk aipatzearren, Osa anaiak, Joseba Beloki eta David Etxeberria. Nik, ikusle gisa, haien falta sumatu dut proba askotan. Egunotan asaldatu diren askok, nonbait, ez.

Sentitzen dut horren gauza gutxi argitu izana. Sokratesek duela mende asko esan zituen hitzak nire egingo ditut: Dakidan gauza bakarra da ez dakidala ezer.

Argazkia: AFP

Horren gertu, horren urrun

podiumEzequiel Mosquera eta Vincenzo Nibali orpoz orpo helmugaratu ziren La Bola del Mundon. Batak bestearen bihotz taupadak entzun zitzakeen ia. Tropeleko irakurle gehientsuenek entzunda ere izango ez duten lehia ekarri zidan niri gogora igoera ikusgarriaren bukaerak: Anquetilek eta Poulidorrek 1964ko Frantziako Tourrean, Puy de Dome mendate mitikon gora izandakoa.
Elkarrengandik gertu iritsi ziren, baina elkarrengandik oso urrun daude Mosquera eta Nibali. Galiziarrak badaki urte gutxi geratzen zaizkiola lanbide honetan, eta italiarrak denboraldiko izenik garrantzitsuenetakoa izan da, ezbairik gabe: hirugarren sailkatu zen Giroan, Monte Grappako etapa irabazita eta Vueltan garaile. Aurten hiru asteko bi itzulitan podiumera igo den bakarra. 25 urte baino ez ditu Nibalik.

Peter Velits ere deskubritu digu Vueltak, nolabait. Esloveniarrak ere 25 urte ditu, eta Nibali bezala, hiru asteko lasterketetan kontuan hartzeko txirrindularia izango dela. Andy Schlecken adin berekoak dira. Ezin ahaztu Van Garderen estatubatuarra -are gazteagoa da-, itzulia luze egin bazaio ere. Horiek guztiek estu hartu beharko lukete Alberto Contador datozen denboraldietako Tourrean, Igor Anton berarekin batera. Lehendabiziko mendi etapak ilusita, bazirudien Galdakaoko txirrindulariak oso gertu zuela Vuelta, indartsuena zelako, baina eroriko hark ezin urrunago jarri zion. Hala ere, Antonek ez du dudarik izan behar: onenen pare dago mendian. Baliteke egun batean Schleckek edo Contadorrek atzean uztea, baina beste egun batean bera izango da bikote hori gaindituko duena, ziur.

Beste zenbaitetan, aspergarria izan da Espainiako Vuelta. Aurten, ordea, antolatzaileek asmatu dute ibilbidearekin, eta argi geratu da La Bola del Mundoko edo Peña Cabargako etapak asteburuan jarri behar dituztela, txirrundulariek zaleen berotasuna suma dezaten. Gertu eduki ditzaten.

Argazkia: Roberto Bettini

Igor Anton erori egin da eta Vuelta utzi du

nibaliPena da. Handia gainera. Espainiako Vuelta bero -bero dagoen honetan, Igor Antonek etxerako bidea hartu behar izan du. Nire adiskide batek Euskaltel Euskadiko txirrindulariaren sasoiak berotuta edo, gogorarazi zidan aurreko batean duela bi urteko Vuelta, Anglirura bidean erori izan ez balitz, Contador estu har zezakeela. Batek daki. Kontuak kontu, aurten bai bazirudiela bere Vuelta izan zitekeela, baina berriz ere eroriko batek bere bidea eten egin du. Galdakaoko igotzaileak erorikoa izan du helmugatik zazpi bat kilometrora, txirrindulariak azken aldapari ekiteko pronto zeudela. Niri Joseba Belokiren Tourreko erorikoa etorri zait burura, nahiz eta hura larriagoa izan zen. Baita Abraham Olanorena 1999ko Vueltan; saihetsa hautsita igo zuen Angliru, baina handik egun gutxira erretiratu zen.

Igor bakarrik ez; Egoi Martinezek ere min hartu du gaur -Antonekin batera jausi da- eta itzulia utzi behar izan du. Tropelakook animoak bidali behar dizkiogu Igor Antoni, ea datorren denboraldian poz handiak ematen dizkigun. Irabazitako bi etapek, behintzat, erakutsi digute etorkizunean gozatu ederra hartuko dugula Igor maldan gora ikusita.

Gainerakoan, Purito Rodriguezek irabazi du Peñacabargako gainean, eta Vincenzo Nibali lider jarri da. Igandean, Covadongako Lakuak, eta astelehenean Cotobello. Tamalez, Igor Anton gabe.

Argazkia: Sirotti

Asteburu beldurgarriaren esperoan

igorAtseden eguna izan dute gaur Vueltan parte hartzen ari diren txirrindulariek. Orain artekoari begiratzeko une aproposa da, beraz. Badirudi lau txirrindulari borrokatuko direla itzulia irabazteko. Igor Anton, Purito Rodriguez, Vincenzo Nibali eta Frank Schleck. Euskaltel Euskadiko eta Katushako txirrindulariak orpoz orpo dabiltza. Galdakaoko txirrindulariak ez bezala, Puritok Tourrean parte hartu zuen eta Frantzian pilatutako nekea sumatu dezake azken etapetan. Akaso egunen batean mailot gorria jantzita gustura geratuko da kataluniarra.
Vincenzo Nibali oso indartsu dagoela ematen du. Lehen etapetan erasoak jo eta jo jardun zen, eta Xorret del Cati Anton eta Puritorekin igo zuen. Oso kontuan hartu behar da italiarra, baina erne; indar erakustaldiak larrutik ordain ditzake azken egunetan. Eta Frank Schleck? Bada aipaturiko hiru txirrindulariengandik ez dago oso gertu. Hori dela eta, asteazkenean, Palera bidean, eta asteburu menditsuan aurpegirik onena erakutsi beharko du bai ala bai. Xorret del Cati baino luzeagoak dira asteburuan igo beharreko aldapak eta horrek Luxenburgoko txirrindulariaren mesedetan beharko luke.

Denis Menchovek ere aipamentxoa merezu du. Errusiarrak pare bat minutu galdu zituen Xorret del Cati. Asko da, kontuan izanik haren gainetik txirrindulari bakar bat baino gehiago dagoela. Asteazkenean, Palera bidean Schlecken sasoi puntua ez ezik, Menchovena ere ikusi ahal izango da; Vuelta irabazi edo podiumean bukatu nahi duen ala dagoeneko amore eman duen.

Podiumerako postuetarako hautagaiak alde batera, badira probari bizitasuna eman beharko lioketen txirrindulariak, eta etapak irabazteko borroka bete-betean egon beharko liratekeenak. Ezequiel Mosquera ziurrenik lehen postuetatik nahiko gertu egongo da, lehen astean bezala ibiltzen bada behintzat. Caisse d’Epargnekoek ere aurrean behar dute, batik bat David Arroyok eta Luis Leon Sanchezek. Baita Cerveloko bikoteak ere: Sastre eta Tondo. Zalantzarik ere bada, noski. Van Garderen estatubatuar gazteak eutsiko al dio? Eta Peter Velits noraino iritsiko da? Nicholas Rochek goia jo al du? Espainiako Vueltako lehen asteak argi utzi diguna da Andy Schleck, Roman Kreuziger eta Christian Vandevelde ez direla sailkapen nagusiko borrokan sartu.

Hori guztia orain arte emandakoa da. Eta zer dakarkigu Vueltak datozen egunotarako? Ba aste honetan, asteazkeneko etapa kontuan hartzekoa da; Palen bukatuko da. Ez da oso mendate gogorra, baina ziurrenik faborito guztiak ez dira elkarrekin iritsiko. Asteburuko etapak, horiek bai gogorrak: larunbatean Peñacabargan bukatuko da etapa, igandean Covadongako lakuetan eta astelehenean Cotobellon. Handik aterata, duda gutxi geratuko dira sailkapen nagusiari begira.

Ezin azterketa moduko hau amaitu hildako Txema Gonzalez gogora ekarri gabe. Sky taldeko masajista arabarraren heriotzak doluz jantzi du itzulia.

Argazkia: Unipublic

1983

fignonIgon Antonek poz handia eman digu aste honetan. Espainiako Vueltako etapa irabazi du Galdakaoko txirrindulariak, eta sailkapen nagusian goiko postuetan jarri. Vuelta gertutik jarraitzeko nahikoa arrazoi, ezta? Hala ere, gauzak zer diren. Igor Antonek etapa irabazi duen egunean ez da protagonista bakarra izan txirrindularitzan. Izan ere, Laurent Fignon frantziarra hil da. Baten zoriona, bestearen azken arnasa gurutzatuta, ia-ia aldi berean.
1983an ere gurutzatu ziren, nolabait. Igor Anton 1983eko martxoan jaio zen; lau hilabete baino ez zituenean Fignonek Frantziako Tourra irabazi zuen lehenengoz. Hurrengo urtean ere gailendu zen. Frantziak bazuen Hinaulti lekukoa hartuko zion izarra. Fignon oso gaztea zen, 24 urte baino ez zituen. Dena dela, lesioengatik ez zuen Tour gehiago irabaziko.

Inolako zalantzarik gabe 1989ko Tourra etorri zaigu txirrindularitza zaleei burura egunotan. Berehala, gainera; ttak. 30 urtetik behera zaudetenak ez zarete gogoratuko, eta bakarrik zuek baino zaharragoa den norbaitek edo liburuek edo prensak kontatutakoa dakizue. Bai, zortzi segundorengatik galdu zuen Fignonek urte hartako Tourra, bere etxean, Parisen. Greg Lemond estatubatuarrak aurrea hartu zion azken erlojupekoan. Lemonden eskulekuak –triatloikoa- hautsak harrotu zituen, baina kontuak kontu, podiumaren koskarik gorenera igo zen. Egunkari askok Fignon gogora ekartzeko egun hartako irudia atera dute orain; ahalegin betean ageri da, Arc de Triomphe atzean duela, mailot horia soinean. Nik, ordea, beste irudi bat dut iltzatuta buruan. Helmugara iritsi berritan, lurrean, lur jota, negar batean, jendez inguraturik, boxealaria bailitzan. Epikak goia jo zuen egun hartan; Lemond hil zorian egon zen urte batzuk lehenago ehiza istripu baten erruz eta egun hartan zeruan zegoen, paradisuan. Fignonentzat, aldiz, etxea, hots Paris, infernu bilakatu zen.

Urte hartakoa alde batera utzita, ilehoria behin baino gehiagotan lehiatu zen Euskal Herrian. Euskadiko Sei Orduetan, esate baterako. Eta ezin ahaztu 1992ko Tourra, Donostiatik atera zena. Kutsu hunkigarririk ez zitzaion falta izan. Indurainek, Chiapuccik eta Bugnok lasterketaren lema hartu zuten arte, haien taldekideek, Perico Delgadok, Sthepen Rochek eta Laurent Fignon, hurrenez hurren, ihesaldietan sartuta ibili ziren. Batean baino gehiagotan, gainera. Zaleek bazekiten liderrek goiz hala berandu hartu zutela lasterketaren gidaritza, baina hiru txirrindulari beteranoak gatza eta piperra jarri zioten lasterketari, Sestriereseko etapa gogoangarriak nor bere lekuan jarri zuen arte.

Izaerak etsai asko ekarri zizkion Fignoni, baita Frantzian ere, baina bera da Tourra irabazi duen azken aurreko frantziarra; Hinaultek 1985ean irabazi zuen Frantziako Itzulia bosgarrenez. Joan den urtean kaleratutako biografiak ere hautsak harrotu zituen, bera eta gainerako guztiak dopatu egiten zirela aitortu baitzuen. Hala ere, azken arnasa eman ostean, bere herrialdeko berripaper garrantzitsuenek azalera eraman dute; azaleko gai bakarra izan da haietako batzuetan.

Tira, zutabe hau Igor Antonen balentria goratzeko zen, baina ziur Igorrek, irakurtzen duenean, ulertuko duela. Bera ere mailot horiarekin –Espainiako Vueltaren kasuan gorria- ikusiko ahal dugu laster!

Argazkia: Roberto Bettini (Greg Lemond eta Laurent Fignon 1989ko Tourra bukatu berritan)