Nor oroitzen da ProTourraz?

ProTour-etarainoMartxan da Giroa eta ukaezina da txirrinduzaleon arreta han dagoela asteotan. Bost axola ProTour zirkuitutik at dagoela. EHko Itzulia eta Romandiako Itzulia ere gozatu genituen. Australiako Tour Down Under amaitu zenetik 2 hilabete pasa ondoren, Pro Tourraren barne lehiaturiko itzuli bakarrak izan dira. Egun bateko lasterketak ere ez dira askoz gehiago izan: Flandriako Itzulia, Gante Wevelgem eta Amstel Gold Race soilik. Lasterketa garrantzitsuak dudarik gabe, baina ProTour-aren distira beharrik gabeak ere bai seguraski.

Bitartean, ASO eta UCI-ren arteko pultsoa argitzen ari zelakoan nengoen eta UCI-k malgutasun pixkat erakutsiko zuela espero nuen. Baina ez dirudi horrela denik. Aurrera darraite Txinaz, Errusiaz etabarrez hizketan. Teilatua eraikitze lanetan zimendu egokirik gabe. Hala ere, Tourraren antolatzaileak aurretik doazela dirudi beraien arteko lasterketa luze, nekagarri eta azpijokoz beterikoan, eta Espainiako Vuelta ASOk Antena3-i saldoan erosiko diola ere entzuten da. Frantsesei baina, ez omen zaie buruan sartzen nola litekeen Espainiako lasterketa nagusiak galerak izatea eta aurtengo urtea aztertu nahi omen dute erosketa aurrera eraman aurretik.

Zurrunbilo honetan, egin dezagun geldialditxo bat memoria pixkat egiteko. Hiru handirik gabe eta klasiko handi gehienak kanpoan dituen ProTour zirkuitoaren hastapenetara eta motibazioetara begira dezagun:

Verbruggen UCIko lehendakari ohi ahoberoa (gaur hau diot, bihar kontrakoa) eta Manolo Saiz AIGCP elkartearen buru bezala (orain desgrazian eroritako Theo de Rooy eta Lefevre zuzendaritza-kide zituela) izan zirela sustatzaile nagusiak gauza jakina da. Ezkutaezina da, era berean, Continue reading “Nor oroitzen da ProTourraz?”

UCIko bitxikeriak (I)

ProTour-etarainoUCIko arauen 2.15.125 artikuluak honakoa dio (orijinala frantsesez edo ingelesez): “Txirrindulari eta Pro Team-ek debekatua dute euren kontratuen berritzearen edo traspasoen inguruko elkarrizketak publiko egitea irailak 1a baino lehen. Arau hau hautsiz gero, txirrindulariak 2.000 CHF-ko zigorra jasoko du eta 5.000 CHF-koa UCI Pro Team-ak.”

Ez dut entzun arau hau inoiz aplikatu denik. Ez dakit zergatik mantentzen den arauetan ere, zentzu handirik ez baitu eta sistematikoki hausten baita. Txikikeria bat dirudien arren, UCIk arauak aplikatu beharko lituzke, edo bestela betirako artikulu hau erretiratu. Ez bata ez bestea egiten ez duenez, arduragabe jokatzen ari da honetan ere.

Beste bat da, ordea, sortzen zaidan zalantza handiena. Arau hau txirrindulari eta Pro Tour talde gehienek ez dutela ezagutzen dirudienez (begira bestela azkenaldiko fitxaketa berriak medioetan), zenbateraino ote da egia lizentziak eskatzeko orduan sinatzen dutena, hau da, UCIren arauak ezagutzen eta errespetatuko dituztela?

Txirrindularitzaren benetako arazoaz

VerbruggenTxirrindularitza kinka larrian dago. Errepideko txirrindularitza profesionala zehazkiago esateko. Zalantzarik ez. Baina ez da doping-a errudun nagusia. Doping aferak arazo sakonago baten ondorioetako batzuk besterik ez dira, zoritxarrez jendartean ezagunenak eta minik gehien egiten ari zaizkienak kirol honi. Baina oker dabiltza txirrindularitza doping-aren arazoa konpontzeak salbatuko duela pentsatzen dutenak.

Txirrindularitzaren arazoa, instituzionala da. Egiturazkoa, nolabait esateko. Goitik hasita, hots, UCI nazioarte mailan, beheraino, probintziarteko edo autonomietako federazioak, lotsagarri jokatzen ari dira arlo askotan. Eta nire irudipena da beren kirola krisian ikustearekin batera areagotzen ari dela erabaki okerrak hartzeko duten joera. UCI eta 3 handien arteko liskarra edo gipuzkoar eta euskal federazioetako klanen arteko botere borroka etengabea aski ezagunak dira txirrinduzale askorentzat. Baina erakunde hauen funtzionamenduari arreta pixka bat jarri dionak badaki 2 adibide hauek ur tanta batzuk besterik ez direla astakerien ozeanoan. Continue reading “Txirrindularitzaren benetako arazoaz”