Tropela.eus bloga

Igandeko hauteskundeak joan dira eta ia-ia “erreflexio eguna” ere bai. Urtero bezala politikari guztiei garaile atera direla eta emaitzekin gustura daudela entzun diegu. Denek izango dute arrazoi pittin bat. Gaur, denak lanean zenbakiek zer dioten aztertzeko.

Italia aldean, ordea, ez da horrelakorik gertatzen. Gaur guztiek jai izan dute. (Halere, kilometro batzuk egingo zituzten) Asteburuko bi etapa gogor eta ikusgarriren ondoren, gaur merezitako atsedena izan dutela esan behar. Patxi Vilak BERRIAn adierazi bezala eta igandeko etapan ikusi genion bezala, ziklista ugari zeuden atseden egunaren zain. Lehen atseden eguna oso goiz jarri zuten antolatzaileek Sardiniatik irten ahal izateko eta gainera bidaiatzeko erabili behar izan zuten. Horrek guztiak, bi atseden egunen arteko tartea luzea eta gogorra bihurtu du. Baina ikuslearentzat ikusgarria izan dela esan behar.

Orain artekoa aztertuz gero honako ideia hauek etortzen zaizkit aurrera begira. Ea ados zaudeten. “Erreflexio eguna” irakurtzen jarraitu

Izan ere, ibilbideari begiratuta sekulako etapak datozkigu datozen egunotan. Dena den, paperean agertzen den gogortasun hori ezerezean edo sekulako sarraskian bihur daiteke, beti ere txirrindularien jarreraren menpe.

Gaurko etapan Agnello ikaragarria (ikusgarria duen amaiera) eta Izoard igo beharko dituzte, bihar Oropara krono-igoera, larunbatean San Marco amaitezina, igandean Giau beldurgarria eta Tre Cime Lavaredo… laburbilduz, erasotu nahi duenak ez du ibilbidearen aitzakirik izango. Kontua hori da, indarrez gain erasotzeko gogoa izatea.

Nor izango da hautagai nagusien artean lehen erasotuko duena? urrutitik izango al da eraso hori? galdera asko eta zailak dira berauek. Di Lucak adierazi duenez, biharko krono-igoera aprobetxatu nahi du denbora gehiago sartu eta datozen egunetan besteen erasoen aurrean modu defentsiboagoan jokatzeko. Ez dakit berak erasorik jo gabe aurretik dituen denak atzera joango direnaren ziurtasuna duen baina ni ez nintzateke hain ziur sentituko. Arroyo, Bruseghin edo Vila bezalako jendeak, erasorik ezean, ez du denbora asko galduko.

Lasterketa mugitu behar lukeena Saunier da. Momentuz Simoniren apostu egitekotan dira eta bere sasoi puntu onenean jartzeko bidean dela ere ematen du baina ez dira oso urrun Ricco, Mayo edo Piepoli bezelako txirrindulariak. Azken hauen aukera jokatu behar lukete urrutitik erasotzerako orduan.
Gaurko etapa aproposa izango da Agnellon gora ihesaldi garrantzitsu bat sortzeko. Ez agian Di Luca, Simoni edo Cunego bertan direlarik, baina bai Mayo, Sella, Mazzoleni, Perez Cuapio, Pellizotti (Giroko liderra eta Di Luca taldekideak izateaz aprobetxa daiteke)… bezalako txirrindularientzat. Aurreko asteko ihesaldian sartu izan ez balira, etapa aproposa baita ere Vila, Bruseghin, Arroyo eta Sellarentzat ere, dena den, zaila izango da berriro ere ihesaldian sartzen uztea.

Espero dezagun txirrindulariak borrokarako prest egotea. Ea gaurtik hasten diren oilarren arteko mugimenduak nahiz eta biharko krono-igoera hor egonda, gaurko etapa “bigarren txirrindularientzat” aproposagoa gerta daitekeen.

Mendiarekin bigarren kontaktua izango dute gaurkoan Italiako Giroko txirrindulariek. Monteverginen amaitu zen etapa baino bukaera gogorragoa du, ia 9 kilometro dituen eta %8ko bataz besteko aldapa igo beharko baitute.

Falta diren mendiko etapak kontutan hartuta zaila da gaur Giroa erabakita uztea (hori Armstrongek eta iaz Bassok bakarrik egin dute aspaldian) baina ziur Giro hasieran hautagaien artean zeudenen arteko izen zerrenda murrizten dela. Monteverginen oso indartsu agertu ez ziren batzuk, Popovych edo Savoldellik adibidez, aste honetan beroien sasoi-puntua hobetu ez badute agur esan diezaiokete Giroan izan ditzaketen aukerei.

Bestalde, euskaldun batek “maglia rosa” jazteko aukera izan daiteke. Noski, Patxi Vilataz ari naiz, nahiz eta Cunegoren aldeko lanean jarraitu beharko duen eta Bruseghin edo Arroyok ere beroien aukerak izan baditzakete ere.

Etapa garaipenerako Perez Cuapiogatik apostu egingo nuke, sailkapenean atzean egonik ez delako, momentuz behintzat, goian daudenen arerio zuzena.

Giroaren hasiera irla baten izan eta berorrek dakarren tokialdatzearen ondorioz segituan dugu aurreneko atseden eguna, eta hurrengo egunean aurreneko “mendiko etapa”. Kakotx artean jartzen dut, etapa esprinterrentzat ez den arren ez delako agian aproposena mendi gogorragoetan ikusiko ditugun protagonista berberak ikusteko.

Mendiarekin aurreneko kontaktua izateko etapa polita iruditzen zait. Mendate luze baina ez hain gogor honetan eskalatzaile petoak ez direnek beren aukera izan dezakete etapa garaipena lortzeko. Hau esatean Rebellin edo Bettini bezalako txirrindulariekin gogoratzen naiz, bigarrengoak osteguneko etapa aproposagoa baldin badu ere eta ziurrenik ez den sartuko Montevergineko etaparen lehian.

Momentu aproposa baita ere hain ondo dagoela esaten duten Riccardo Ricco gaztearen benetako sasoi puntua ikusteko. Eta ezin ahaztu Di Luca edo Cunego (hemen helmuga izan denetan, azken bi irabazleak berauek izan dira) bezalako txirrindularietaz ere. Aipatutako 5 txirrindulari hauek izan behar lukete hautagai nagusienak.

Hurrengo egun batzuetarako uzten ditut Simoni, Piepoli, Savoldelli edo Popovych bezalako txirrindularien aukerak. Ez dut uste bihar sailkapen nagusiari begira ikaragarrizko borrokarik izango denik baina ziurrenik izango dugu sorpresatxoren bat eta askoren ahotan dagoenen batek segundu garrantzitsuren batzuk gal ditzake. Bihar hautagai nagusiren batek minututik gorako kaltea jasotzen badu oso seinale txarra izango da, ez bait da inondik ere diferentzia ateratzeko bezalako mendatea. Asko bustitzea izan badaiteke ere Popovych izan daiteke sorpresa negatiboa eman daitekeena. Hau esan eta gero eskuak goian dituela helmugan sartzeko kapaza da baina…
Eman zuen aurreikuspenak eta gozatu etapaz.