Jende asko zen Petacchi italiarra eta Boonen belgiarraren arteko sprintak ikusteko gogoz. 
Andaluzia izan da bi garaile hauek topo egin duten unea eta italiarrak 2-1eko markagailua jarri du. Ez naiz ni izango ordea kontu hau ematen joango dena, nire ustez ez baitira inondik alderagarriak bi txirrindulari hauek. Petacchi sprinter petoa den bitartean, Boonen handiak askoz ere helmuga gehiagotan irabazteko aukera duela erakutsi izan du. Iazko denboraldia aparta egin zuen, aspaldian txirrindulari bati ikusi diodan onena, zalantzarik gabe, oso oso gutxiren eskutan baitago urte berean Flandriako Tourra, Paris-Roubaix, E3 (guretzat lasterketa ezezaguna baino galdetu belgikarrei zer garrantzia duen), Frantziako Tourrean etapak (erorketa ezean elastiko berdea Parisen jazteko aukerak zituen) edo Munduko Txapelketa irabaztea.
Horregatik ez nago batere ados Boonen sprintertzat jotzen duten zaleekin. Eta penagarria da, baina zale askorentzat Boonen horixe da, sprinter hutsa, ziurrenik iazko Tourrean irabazitako etapa eta jaso zuen sonagatik.
Ez diezaiogun mesedez, munduan dagoen klasikomano handienari sprinter etiketa soila jarri, nahiz eta gaur bezala munduko sprinterrik onenari noizean behin irabazteko gai izan. Eman diezaiegun klasikei, hemen ez baina beste herrialde askotan merezimendu osoz irabazita duten fama.
Laranja koloreko txirrindularien iazko iharduera benetan eskastzat jotzen du txirrindulari zale mordo batek, beraien artean neuk. Ez da ulertu erraza urte batzuk lehenagoko talde berberarekin (fitxaketa batzuk gehitu beharko genizkioke gainera…) egon den maila aldaketa izugarria. Beste taldeak gora egin dute eta laranjazkoek aurreko urtetatako bere maila horretan jarraitu dute? Edo Euskaltelekoak izan dira maila jeitsi dutenak? Arrazoiak ez daude hain garbi eta ez da bidezkoa zenbait zaleek medikuaren iskanbilarengan (gogoratu Losa medikuaren kasu guztia) aurkitu duten lotura zuzena. Ez dut ukatuko nik hori izango zenik arrazoietariko bat, baina sekulan ere ez arrazoi bakarra. Planifikazio aldetik hutsune handiagoa ikusten nuen eta hara non Igor Gonzalez de Galdeano fitxatu duten betebehar horretarako.
Jakina da azken urteetan modan dagoen jarrera bat dela baina ez nago batere ados urte osoa Frantziako Tourrari begira pasatzen duten txirrindulari eta berauen zuzendariekin.
Oraingo honetan Roberto Heras izan da, baina ez da ez lehenengo ez eta azkenekoa izango doping munduan sartuta ikusten den kirolaria. Alde batetara utzita txirrindularitza eta beste kiroletan dopingari ematen zaion tratamendu desberdina (gai honek beronek luze hitz egiteko adina emango liguke), argi dagoena da horrelako kasuek, Heras berari aparte txirrindularitza osoari kalte egiten diola.