Porra, kiniela, apustua… izen asko du sari baten truke norbaiten edo norbaitzuen alde jokatzearen ekintzak.
“Egin” egunkarian osatzen genituen porrak ditut nik gogoan; telefonoa hartu eta belarriaren begiradapean erantzungailuak banan-banan eta poliki-poliki hautatutako txirrindulariak errepikatzen zizkiguneko garai hura. Famili guztiaren kiniela, erantzungailuaren besapean edo sakelean uzten genueneko hura. Azkenerako, erantzungailu robotikoaren egilearen helbidea lortzeko desio larria jartzen zigun hura (badakizue, aurrez aurre jarri eta telefonoan gastaturiko dirua denboran irabazteko beharraren plazerra). Hautaturiko txirrindulari errusiar ezezagunak euskaldunari irabazteak pozten gintuen egoera berezi hura. Txirrindulari guztiak neurri batean ezagutzea, jarraitzea ekartzen zigun hura. Jakintza eta abantaila eskutik helduta ez zihoazela ikusarazten zigun hura.
Egun, interneta da erosotasunaren erantzule behinetako bat eta telefonoa ordenagailuarengatik ordezkatu izanak ez ditu garai hartako eta egungo apustuek dakartzaten sentsazio eta sentimenduak aldatzen; zeureetako batek lasterketari agur esatearena, denbora asko galtzearena, sailkapenean lehena doan partaidearen txirrindulari nabarmenduak ez edukitzearena� Izan ere, beti egongo baita zure kinielak jasoko duen erantzuna aldatuko duen erantzungailuren bat.
Dutxa ederra hartu dut eguerdi aldera. Bestondo pittin bat dudalakoan nago, baina, zorionez, ez dut gurasoen begirada zelatari-salatarien dopin kontrolik pasa behar izan. Irratiari adi, entzumenari men… kirol orduari dagokion sintoniaren esperoan; esatariaren hitz jario landua, perfekzioa aurkitu nahiaren saiakera labaindua, antzua…