Klasikoak bai…baina zein klasiko?

Paris-Roubaix

“Klasikoek geroz eta garrantzi handiagoa daukate nazioarteko egutegian”. Halaxe zioen iaz urria aldera Igor Gonzalez de Galdeanok. Hala zioen, paradoxikoki, txirrindularitzaren historian bere izena urrezko letraz idatzirik duen Fiorenzo Magni klasiko gizon handia (ez baitzuen, italiarra izanagatik, alferrik “Flandeseko Lehoia” goitizena jaso), zendu eta egun gutxira. Eta paradoxikoki diot, esaldi harexek berak txirrindularitzarentzat horren zutarri garrantzitsu den bere historiari berari, izan zuri-beltzean nahiz kolorean, nolabaiteko errespetu falta erakusten ziola iruditu zitzaidalako orduko hartan. “Klasikoak klasiko badira, urteetan zehar kirol honetan ukaezinezko garrantzia izan dutelako izango da”, pentsatu izango genuen askok; klasikoak, txirrindularitzaren erromantizismoaren ikur, bi gurpilen gaineko totem askoren jaioleku, eta zalantzarik gabe, txirrindularitza bera bere osotasunean ulertzeko ezinbesteko osagaia. Continue reading “Klasikoak bai…baina zein klasiko?”