Txirrindularitzako 5 monumentutako lehena da Milanotik hasi eta Sanremon bukatzen den udaberriko egun bateko proba garrantzitsu hau. Ia 300 km-tako ibilbidea, eta bukaeran batik bat, oso gorabeheratsua, Cipressa eta Poggio-ko mendatetxoak helmugatik oso gertu dituztelarik. Sprint-ean bukatzeko traza haundiak dituen lasterketa, baina bi mendatetxo horietan tropel aurrean ezinbestean egon beharrekoa.
Freirerentzat proba aproposa dirudi, ezta? Ba baietzkoa esan beharko, hirugarren aldiz Italiako egun bateko probarik garrantzitsuena (Lonbardiako Giroaren baimenarekin) poltsikoratu bait zuen Martxo aldera.
Aurtengo lasterketan buru belarri sartuaz, esan beharko hastapena ohi bezela ihesaldiez adornatuta izan zela, guztiak ere tropelaren kontrolpean. Poggio-ko mendatetxora iristean, gizonik garrantzitsuenak tropel buruan ikusi zitezkeen: Garzelli, Gilbert, Scarponi… baina baita lasterketa sprint-ean iristeko erreguka zebiltzan gizonak ere: Bennati, Hushovd… eta non zen ba Freire?? Hortxe tropeleko 10-15 postu horretan, erne-erne. Flandiar kazetariak ikusi zutenean irribarre egiten dute (4:10 min gutxi gora behera), zerbait bazekiten bederen…
Rogers-en erasoak tropela luze-luze jarri zuen, eta hortik aurrera guda basatia, bai aldapan gora baina baita aldapan behera ere: Pozzato, Nibali, Cancellara… Tropeleko txirrindulari indartsuenak bakarkako borroka bikainean. Atzera begiratzerk ez zegoen. 3 km faltan Nibaliren eraso bikainari Pozzatok oraindik indartsuago erantzun zion, garapen haundi eta indartsuak ederki mugitzeko gai dela aldarrikatuz.
Bazirudien eraso erabakigarria izan zitekeela, baina Bennatiren garaipen gosea asetu nahi zuen Liquigas taldeak bertan behera bota zuen italiar txapeldunaren ahalegina. Tropela erabat luzatuta, eta gizonik azkarrenak leku ona topatu nahian: Hushovd, Boonen, Petacchi… Baina Bennatiren gurpila nork izango eta Freirek. Azken kilometro t’erdia italiarraren gurpilean egin ostean eroso iritsi zen sprint-era eta hor inor baino azkarragoa izan zen. Ez flandiar ahaltsua (bigarren azkenean), ez italiar zaharra (hirugarren), ez ziren Freireri itzala egiteko ere gai izan.
Eskuak hirugarren aldiz gora beraz Rabobank taldeko txirrindulariak.
Ez dira asko marka hau gainditzen dutenak, kasuko Eddy Merckx (7 aldiz) edo eta Erik Zabel (4 aldiz). Nabarmen gelditzen da beraz Torrelavegako txirrindulariaren balentria. Eta are gehiago gaur egungo txirrindularitza kontrolatu honetan ia taldekiderik gabe ibiltzen dela kontutan izanda.