Ivan Velascoren agur eskutitza

2014_Ivan_Velasco_agurraUrtea gogorra izan da niretzat. Oso zaila egin zait ikustea urteak aurrera egiten zuela eta ezin izango nuela berriro ere lehiatu. Baina horrela izan da. Mokorreko lesioa, hasieran onartu nahi nuena baino larriagoa izan da. Nire ibilbide profesionalean zehar hainbat lesio izan ditut, eta azken hori ere aurrekoak bezalakoa izango zelakoan nengoen. Errekuperatu eta berriro ere ehuneko ehunean izango nintzela uste nuen. Zoritxarrez, ez da horrela izan, eta izugarri kostatu zait hau onartzea. Baina, behin irakurri nuen bezala, “denborak ez du ezer sendatzen, gauzak aldatzen ari direla konturarazten dizu eta hori onartu besterik ez daukazu.” Eta hemen nago, lerro hauen bitartez, txirrindulari profesionala izatea amaitu dela onartzen.

Azkeneko urteetan, txirrindularitza guztia izan da niretzat. 20 urte nituela, nork esango zidan niri hau guztia bizi ahal izango nuela. Izan daitezkeen lasterketarik onenak disfrutatzeko eta sufritzeko aukera izan dut, herrialde askotara bidaiatzeko aukera izan dut, baita toki horietako kultura ezagutzeko ere bai. Pertsona zoragarriak ezagutzeko aukera izan dut, baita hain zoragarriak ez zirenak ere. Egindakoa baino gehiago egin ahal izan dudalako sentsazioarekin gelditzen naiz; ez dut nire burua engainatu nahi, baina baliteke lesioak eta lesioek sortzen zidaten konfiantza falta izatea nire oztoporik handienak.

Hala eta guztiz ere, atzera begiratzean irribarrea datorkit aurpegira, bizi izandako unerik onenak etortzen zaizkit burura. Zerbait maitatzen duzunean gertatzen diren gauza txarrak erraztasunez ahazten dituzula uste dut, eta horixe bera da txirrindularitzarekin gertatzen zaidana.Bizimodua aldatzeko garaia iritsi zait eta garai berri horiek ekarriko dizkidaten gauzez disfrutatzea; nahiz eta, barne-barnean, beti txirrindulari sentituko naizela pentsatu.

Oso itsusia izango zen agur esatea nire ametsa egia bihurtzen lagundu didaten pertsonei nire eskerrik zintzoenak eman gabe. Baliteke norbait ahaztea, beraz aldez aurretik hor doa nire barkamena.

Ezer eta inor baino lehen nire familiari: Susana, Nora eta Beñat; eskerrik asko nire ondoan beti izan zaretelako eta ni aguantatzeagatik. Nire lagunei—eurok badakite zeintzuk diren—, emandako animo guztiengatik. Jon Odriozolari, Orbea taldean aukera eman zidalako eta nigan beti sinesteagatik. Miguel Madariagari, etxeko taldean pasa izandako urte zoragarriengatik. Caja Rural Seguros RGA taldeari, azken aukera emateagatik eta azken urte honetan erakutsi duen pazientziagatik. Ibilbidean zehar izan ditudan mekanikari, masajista, zuzendari, taldekide eta zale guztiei. Txirrindularitzari, pertsona gisa hazteko aukera emateagatik eta Markel, Amets, Galdos, Rome, Josu L., Josu A. edo Haimar bezalako pertsonak nire bizitzan jartzeagatik, elkarrekin bizi izandako momentuei esker nire familiakoak bihurtu direlako. Badakit, bai, txirrindularitzatik kanpo ere hor izango direla.

Ezagutzen nautenek badakite gauzak gehiegi pentsatzen ditudala, baina ez, oraingoan ez da horrela izan. Gutuna nostalgikoa dirudien arren, ez nago triste, nire bizitzaren etapa oso garrantzitsu bat gogoratzen aritu naiz, eta oroitzapen horietan bihotza izan dut gidari, besterik ez.

Besarkada bat

Errepideetan ikusiko gara!

Ivan Velasco

Amets Txurruka, puntuak pilatzen!

Amets Txurruka

Gerrans (OGE), Impey (OGE), Henao (SKY)… baina zeini axola zaio hiru etapa hauetako garaileak zein izan diren Amets Txurrukak emandako lezioa ikusita? Egia da Tropelan etapa garaileek (eta lehen postuetan sailkatuek) ematen dituztela puntuak eta ez ihesaldietan sartzen direnak. Baina bukaeran bai, bukaeran Ametsek emango ditu puntuak Tropelan. Honek iaz hainbeste aldiz aipatutako puntuazio sistema bat dakarkit burura; zuei ere bai, ala?

(null)

#74 Tropela.net podcastak: Euskaltel berria eztabaidagai

Podcast honetan Igor Gonzalez de Galdeanoren Euskaltel berriaz aritzen dira Axier Sukia (@sukigalp), Iban Perez (@piban), Hibai Martinez eta Egoitz Lizaso (@elizaso). Hona hemen eztabaidan jorratutako zenbait puntu:

Igor Gonzalez de Galdeanok lehen helburua lortu du. Gaur jakin dugu Euskaltel berriak World Tour lizentzia izango duela.
– Baina beharrezko al da World Tour lizentzia? Zeren ordainetan?
Ivan Velasco eta Amets Txurruka alboratuak izan dira. Honek Euskaltel-Euskadi taldean izandako zenbait txirrindulari ohiek eskutitz bat idaztea ekarri zuen taldearen izaera aldaketak kezkatuta.
– Euskaltel berriak fitxatutako atzerritarrek ze suposatzen dute? Zein izango da hurrengo urtean beraien papera?
– Gaia zuzen ez da eraman. Komunikazio gabezia nabarmena sumatzen dute solaskideek prozesu guzti honetan.

Amildegiaren ertzean

Denbora aurrera dihoa, eta Igor Gonzalez de Galdeanoren gidaritzapean sortuko den Euskaltelen proiektu berriak oraindik galdera ikur eta hodei ilun asko aurkezten ditu etorkizun hurbilean.

Victor Cabedoren zorigaiztoko istripuak une hartan bigarren maila batean utzi bazuen ere, Amets Txurruka eta Ivan Velascoren gainean hartutako erabakiak soka luze xamarra ekarri du (taldean izandako zazpi euskal txirrindulari garrantzitsuren eskutitz irekia, besteak beste), hein handi batean Galdeanok berak txirrindulariei emandako tratuagatik.

World Tour mailari nola edo hala eusteko lehian murgilduta dago zuzendari arabarra, eta oraingoz jakina den bakarra, bide horretan proiektuaren eraberritzea atzerriko txirrindulariak ekartzetik etorriko dela da. Hortik aurrera, ezer gutxi. Halakoetan ohikoa den bezala, zurrumurruak izan badira: Barredo, Schulze, Vrecer…Oraingoz baieztaturiko fitxaketa bakarrak Gari Bravo eta Jon Aberasturirenak dira, eta Jure Kocjan esloveniarra ere datorren urtean laranjaz jantziko dela dirudi. Kirol zuzendaritzari dagokionez, Oscar Guerrero nafarra taldeko kotxeetako batean izango da.

Continue reading “Amildegiaren ertzean”

2010eko taldeen analisia (IV): Euskaltel-Euskadi, haize freskoaren beharrean

Hamazazpigarren denboraldia beteko du aurtengoan Euskadi Fundazioa-k errepide gainean. 2009a taldeak izan duen gorabeheratsuenetarikoa izan zen: Mikel Astarlozaren Tourreko garaipena eta Samuel Sánchez-en Vueltako bigarren postua batetik, baina taldearen irabazteko zailtasuna (asturiarraren aldetik batez ere) eta, batik bat, pasaitarraren Tour osteko positiboa, bestetik. Argilun gehiegi iragan hurbilean, eta horrek bide berri bati ekin behar izatea ekartzen du ia derrigorrean. Kasu honetan ere hala gertatu da, hasi berri den denboraldian ikusiko ditugun aurpegi berriek ekarritako haizeak itxaropen dezente piztu duelarik euskal zaleen artean.

samuel

Berrikuntzak berrikuntza, ordea, taldearen zama nagusia ezagun zaharrek eramaten jarraitu beharko dute. Horien artean, jakina, egungo olinpiar txapelduna azaltzen da guztien buru. Samuel Sánchez-ek aurten Tourra buru-belarri prestatzeko asmoa dauka, denboraldi hasiera indartsu bati Euskal Herriko Itzuliarekin amaiera emateaz gain. Ez da honenbestez Ardenetako klasikoetan egongo, bere moduko gizon batentzat erabaki eztabaidagarria. Txirrindularitza egitura bati lasaitasuna eta egonkortasuna eskaintzen dizkiona garaipenak bereganatzea jakina den honetan, asturiarrak beste behin erantzunkizun handia izango du.

koldo

Talde laranja garaipenez hornitzeko beste baliabide nagusia Koldo Fernandez de Larrea izango da. Arabarrak iaz ez zuen sprintetan espero zen jauzia eman. Beste ikuspuntu batetik ordea, Iparraldeko Klasikoetan maila polita azaldu zuen, Gent-Wevelgem-en bereziki, gizon azkarra baino zerbait gehiago dela erakutsiz. Dena den, sprintetan eman beharko du bere onena, gehienetan gainerako taldeek antolatutako bideratze-trenak bere baino indartsuagoak izango badira ere; arlo honetan Iñaki Isasi eta Pablo Urtasun behintzat alboan izan beharko ditu. Denboraldi garrantzitsua ezbairik gabe Zurbanoko txirrindulariak aurrez-aurre duena.

Derioko taldeak bereziki eskertuko lukeena Igor Anton-en berpiztea litzateke. Urteak daramatza Galdakaokoak eskalatzaile bikaina izan daitekeela erakutsiz, baina bere kasuan ere ez du behin betiko urratsa eman handienen artean dela esan ahal izateko. Hori ez ezik, iazkoa atzera pausoa izan zen beretzat. Dohainak izan badituela kontuan hartuta, bizkaitarrak lasaitasuna, konfiantza eta anbizioa dosi berdinetan behar dituela esango nuke, Espainiako Itzulian edo Suitzako errepideetan lortu izan dituen garaipenak iraganeko kontu soila ez direla baieztatzeko.

sicard

Aipatutako hiruko honengan jarri behar dira emaitzak lortzeko itxaropenik handienak; eurei exijitu behar zaie beste guztien gainetik. Bada ordea taldean laugarren adar garrantzitsu bat, aurrez esan bezala zaleengan zirrara berezia sortzen duena: gazteen atala da, noski. Guzti hauen artean nabarmentzen da, nola ez ba, Romain Sicard lapurtarra. Alor guztietan moldatzen da ongi Hazparnekoa, eta urte asko dira gainera euskal txirrindulari batek profesionaletara pasa aurretik horren emaitza bikainak lortzen ez dituena, 23-z azpikoen munduko txapelketa eta Etorkizunekoen Tourra barne. Bidasoaz bestaldekoa izatearen berezitasuna (ez-ohikoa baita tamalez) erantsiz gero, euskal txirrindularitzaren gizon kuttun berriaren aurrean egon gintezke.

Bere onena emateko, ordea, bere gain presiorik ezartzea ezinbestekoa izango du Sicard-ek. Eta berarekin batera, taldera heldu diren gainerako besteek. Orbea-n taldekide zuen Jonathan Castroviejo-k esaterako, berak ere gauza polit askoak egin baititu orain arte, erlojuaren aurka batez ere. Profesional mailan ezagunagoa da Beñat Intxausti, bere garaian Euskaltel-ek lotzen jakin ez zuen bizkaitar eskalatzaile fina. Orain etxera bueltan da, bere garapenarekin jarraitzeko asmotan, Gorka Izagirre goierritarra bueltan den moduan, euskal afizionaturik onenetakoa izan eta gerp talde laranjara jauzi egiteko aukerarik gabe geratu ostean. Fitxaketen atala Orbeatik pasatako Miguel Minguez eta Daniel Sesma-k osatzen dute, azkeneko hau jadanik horren gaztea ez bada ere. Gazteen atala ordea ez dago ixterik Mikel Nieve aipatu gabe. Iaz jokaera bikaina azaldu zuen leitzarrak, eta aurtengoan maldan gora batez ere erakutsitakoak hobetzea eta horrenbestez lasterketaren batean bere aukerak izatea espero behar da bere aldetik.

egoi

Taldean diren gainerako gizonek unean-uneko liderraren mesedetan jarduteko helburua izango dutela pentsa liteke, eta gehienetan halaxe izango da. Hemen Egoi Martinez, Amets Txurruka eta Gorka Verdugo aipatuko nituzke, bakoitza bere dohain eta gabeziekin, baina taldekide preziatuak direla askotan erakutsi dutenak. Bestalde ordea, oraindik bakarkako arloan taldeari gehixeago zer eskainia daukatenak badirela uste dut. Aitor Galdos eta Ruben Perez batez ere, baina baita zortea lagun gorantz egin behar duen Ivan Velasco ere, eta Juanjo Oroz nafarra, orain arte ia bakarrik morrontza lanerako erabilia izan dena.

Jadanik Igor Gonzalez de Galdeanoren aginduetara ez direnak, Mikel Astarloza eta Iñigo Landaluze-z gain, Josu Agirre, Andoni Lafuente eta Markel Irizar dira. Hauen artean, oñatiarrak izan du zalantzarik gabe irteerarik gozoena (eta bakarra esan beharko), Lance Armstrong-en Radio Shack-erako bidea hartu baitu.

Filosofia berezi baina oso errotutako taldea da Euskaltel-Euskadi, hori ez dago esan beharrik. Alde batetik muga suposatzen duenak badu bere alde positiboa, taldekideen artean sumatzen den giroa eta guztiaren gainetik taldea hobestearen sinismena. Goragotik ordea askotan txirrindulariek ez dute babes hori jaso, eta aurtengoan, taldeak nolabaiteko berregitura bat izan duela kontuan harturik, horrek ezin du inolaz ere horrela izan. Taldeko partaide bakoitzak oro har, baina gazteenek bereziki, lasaitasuna behar dute urtean zehar beren helburuak poliki-poliki gauzatze aldera. Are gehiago aurten babesleen kontratua amaitzen dela jakinda: emaitzak jarri beharko dira mahai gainean, baina hori hobekien dakitenak, eta interesatuenak, txirrindulariak beraiek dira. Hortaz, errepideak hitz egin dezala, beste guztiaren gainetik.